Ρισάλτο

1,5

Πρωτότυπη, μα εντελώς άνιση σάτιρα της showbiz και της σύγχρονης ελληνικής πραγματικότητας, πολλές ιδέες της οποίας υλοποιούνται με πρόχειρο κινηματογραφικό τρόπο.

Ρισάλτο

Πρωτότυπη, μα εντελώς άνιση σάτιρα της showbiz και της σύγχρονης ελληνικής πραγματικότητας, πολλές ιδέες της οποίας υλοποιούνται με πρόχειρο κινηματογραφικό τρόπο.

Ρισάλτο - εικόνα 1

Η καλοδεχούμενη επιστροφή του Βασίλη Βαφέα πίσω από την κάμερα ύστερα από πολύ καιρό (το «Κάθε Σάββατο» του 1999 διαδέχτηκαν οι «Γυναικείες Συνωμοσίες» του 2008) μας θυμίζει πως ο σκηνοθέτης του «Ρεπό» και του «Έρωτα του Οδυσσέα» διαθέτει ακόμη κινηματογραφικές ιδέες. Ένας Βαλκάνιος Ζακ Τατί με χαμηλότονο χιούμορ και πίστη στα οπτικά γκαγκ, παραμένει οξυδερκής παρατηρητής της σύγχρονης ελληνικής πραγματικότητας, στην αόρατη ρουτίνα της οποίας ανακαλύπτει κρυμμένη ποίηση, σιωπηλά δράματα και πολλά αστεία ενσταντανέ. Ίσως όχι με την κομψότητα και την ευστοχία του παρελθόντος, αλλά με επιμονή σε σταθερές θεματικές κι ένα προσωπικό διηγηματικό ύφος που κάνει τις ταινίες του να κινούνται ανάμεσα στο χώρο της κομεντί, της σάτιρας κι ενός sui generis ονειρικού ρεαλισμού.

Ρισάλτο - εικόνα 2

Όπως η «Κόκκινη Μαργαρίτα» και το «Κάθε Σάββατο», το «Ρισάλτο» εξελίσσεται επίσης στο χώρο της ελληνικής showbiz, στον οποίο ο ιδεαλιστής Άρης αγωνίζεται να επιβιώσει. Νεαρός σκηνοθέτης που κάνει πρόβες για το ανέβασμα ενός θεατρικού έργου, προσπαθεί να βρει ισορροπία ανάμεσα στην επαγγελματική, την προσωπική και την οικογενειακή ζωή. Μέχρι που στη χώρα εφαρμόζεται στρατιωτικός νόμος και ο ίδιος παρασύρεται σε έναν καφκικό εφιάλτη, όπου καθεστωτικοί, αντιστασιακοί, εχθροί και φίλοι αλλάζουν απροειδοποίητα ρόλους.

Ο Βαφέας δεν πριμοδοτεί το στοιχείο του μυστηρίου, αλλά αυτό του «καθημερινού παραλόγου» (το ασπρόμαυρο μοιάζει αμήχανη επιλογή), πιστός σε έναν κωμικό ρεαλισμό με νότες φαντασίας. Υπάρχουν στιγμές και χαρακτήρες, όπως ο πατέρας του ήρωα, που τον υπηρετούν, οι αφηγηματικοί ρυθμοί όμως είναι πλαδαροί και οι περισσότερες ιδέες υλοποιούνται με πρόχειρο κινηματογραφικό τρόπο (το μουσικό καφενείο, το απλοϊκό φινάλε…), πολύ πιο ενδιαφέρουσες στο χαρτί παρά ως αλληγορικά πληθωρικό, μα άνισο τελικό αποτέλεσμα.

Α/Μ. Ελλάδα. 2016. Διάρκεια: 78΄.

Περισσότερες πληροφορίες

Ρισάλτο

2
  • Σινεφίλ
  • 2016
  • Διάρκεια: 78 '
  • Βασίλης Βαφέας

Ένας νεαρός σκηνοθέτης ο οποίος κάνει πρόβες για το ανέβασμα ενός θεατρικού έργου προσπαθεί να βρει ισορροπία ανάμεσα στην επαγγελματική, την προσωπική και την οικογενειακή ζωή. Μέχρι που στη χώρα εφαρμόζεται στρατιωτικός νόμος…

Διαβάστε ακόμα

Τελευταία άρθρα Σινεμά

To PLEASURE & DISOBEDIENCE επιστρέφει για δεύτερη χρονιά στο CYPHER

Art films, exploitation films, ντοκιμαντέρ, εργαστήρια πειραματικού βίντεο και άλλα καινοτόμα φορμά έρχονται σε πρώτο πλάνο στη φετινή διοργάνωση.

ΓΡΑΦΕΙ: ΜΑΝΤΥ ΒΛΑΣΣΟΠΟΥΛΟΥ
13/12/2025

Ταινίες με σασπένς που βλέπουμε στους κινηματογράφους (11-17/12)

Απαγωγές, απρόβλεπτες καταστάσεις και τραγικές εξελίξεις θα βρείτε στις προτάσεις μας για αυτή την εβδομάδα.

Νεφέλη Γκαμπάντ, ποια είναι τα highlights του 14ου Φεστιβάλ Πρωτοποριακού Κινηματογράφου;

Η επιμελήτρια και προγραμματίστρια του φεστιβάλ μας προτείνει τις προβολές και τις δράσεις που δεν πρέπει να χάσουμε λίγο πριν το φινάλε.

Οι μεταφεστιβαλικές εκδηλώσεις του 38ου Πανοράματος Ευρωπαϊκού Κινηματογράφου

Τρία διαφορετικά masterclasses από τον κριτικό κινηματογράφου Δημήτρη Καλιοδήμο και τον σκηνοθέτη και διευθυντή φωτογραφίας Μενέλαο Κυρλίδη και ξεχωριστές προβολές στο πρόγραμμα του φεστιβάλ.

Ο Ράντου Ζούντε δεν πιστεύει πως οι ταινίες του θα αλλάξουν τον κόσμο, αλλά θα σας κάνουν να σκεφτείτε το πώς

Συναντήσαμε τον κορυφαίο Ρουμάνο σκηνοθέτη λίγο πριν έρθει στην Αθήνα για να παρουσιάσει τη νέα ταινία του "Kontinental ‘25" στο 14ο Φεστιβάλ Πρωτοποριακού Κινηματογράφου.

Το Διεθνές Φεστιβάλ Ταινιών Μικρού Μήκους Αναπλιού επιστρέφει για δεύτερη χρονιά

Η εκδήλωση φιλοδοξεί να αναδείξει την πολυμορφία και την πλούσια πολιτιστική κληρονομία της περιοχής του Ναυπλίου, συνδυάζοντας καλλιτεχνική ποιότητα και εκπαιδευτική στόχευση.

Τσίε Χαγιακάουα: Από τον Χιροκάζου Κόρε-έντα στον Θόδωρο Αγγελόπουλο

Μετά το φουτουριστικό "Πλάνο 75", η Γιαπωνέζα σκηνοθέτρια του "Ρενουάρ" αλλάζει ύφος και μιλάει για την τρυφερή, ονειρική και ιμπρεσιονιστική ιστορία ενηλικίωσης, η οποία την οδήγησε ως το διαγωνιστικό τμήμα του Φεστιβάλ Καννών.