Οδός Μαλχόλαντ

5

Ο πιο αμφίσημος και γοητευτικός κινηματογραφικός γρίφος του 21ου αιώνα.

Οδός Μαλχόλαντ «Οδός Μαλχόλαντ»

Κάθε απόπειρα εξήγησης της ποίησης είναι καταδικασμένη να αποτύχει, όλοι το ξέρουν αυτό. Πόσω δε μάλλον στο σινεμά, όπου, χάρη σε εκείνη, η μεγάλη οθόνη μετατρέπεται σε έναν καθολικό καθρέφτη που αντανακλά το είδωλο του κόσμου, φανερώνοντας όλα όσα αποκρύπτονται σε κοινή θέα. Ο Ντέιβιντ Λιντς είναι δεξιοτέχνης στην απεικόνιση των αφανών πτυχών της εμπειρίας, χρησιμοποιώντας εικόνες διαπεραστικής μαγείας και αποστομωτικής έντασης, κυρίως εκείνες που δείχνουν όλα όσα φοβόμαστε να δούμε. Αντί να αποστρέφουν το βλέμμα τους από το σκοτάδι, οι ταινίες του εντρυφούν σε αυτό αβίαστα και με άγνοια κινδύνου.

Έτσι συμβαίνει και στην αριστουργηματική «Οδό Μαλχόλαντ», όπου μια νεαρή γυναίκα φτάνει στο Λος Άντζελες με στόχο να γίνει ηθοποιός, αλλά στο διαμέρισμά της συναντά μια κοπέλα με αμνησία. Στην προσπάθειά της να βοηθήσει, βυθίζεται σε έναν κόσμο παραδόξου, ο οποίος μοιάζει με έναν ατελείωτο δυσοίωνο εφιάλτη. Ο Λιντς συστήνει τις ηρωίδες μέσα από διαδοχικά όνειρα που αναστατώνουν, καθότι σμιλευμένα από τα απωθημένα, τις ενοχές και τις απόκρυφες επιθυμίες τους. Παράλληλα, παίρνουν προσεκτικά τη θέση τους τα στοιχεία-κλειδιά που απασφαλίζουν το δαιδαλώδες μυστήριο του φιλμ, εκείνα που κατευθύνουν προς πολλαπλές πλην συμπαγείς ερμηνείες της αφήγησης.

Οδός Μαλχόλαντ - εικόνα 1

Εδώ, μάλιστα, εντοπίζεται και η σπουδαιότητα της ταινίας, καθώς απορρίπτει τις προφανείς αναγνώσεις, αλλά αντίθετα, προκαλεί το θεατή να συναισθανθεί το άλγος των ηρωίδων και να ψάξει στον ίδιο του τον εαυτό προτού καταλήξει σε εύκολα συμπεράσματα. Γι’ αυτό, η «Οδός Μαλχόλαντ» λειτουργεί ταυτόχρονα άριστα ως μεταφορά για τα πλαστά όνειρα της βιομηχανίας του θεάματος –η πραγματική οδός καταλήγει στην κορυφή του Χόλιγουντ–, μια τραγική ιστορία αγάπης αλλά και ρέκβιεμ για την απώλεια του εαυτού. Μετατρέπεται με αυτόν τον τρόπο στον πιο αμφίσημο και γοητευτικό κινηματογραφικό γρίφο του 21ου αιώνα, χωρίς στο φινάλε να ξεχνά να υπενθυμίσει πως το σινεμά δεν είναι τίποτε άλλο παρά η πιο ακαταμάχητη παραίσθηση.

Σκηνοθεσία: Ντέιβιντ Λιντς. Πρωταγωνιστούν: Ναόμι Γουότς, Λόρα Έλενα Χάρινγκ, Τζάστιν Θερού. ΗΠΑ. 2001. Διάρκεια: 146 ́. Διανομή: SUMMER CLASSICS.

Περισσότερες πληροφορίες

Οδός Μαλχόλαντ

Mulholand Drive
5
  • Σινεφίλ
  • 2001
  • Διάρκεια: 146 '
  • Ντέιβιντ Λιντς

Μια νεαρή που μόλις έφτασε στο Λος Άντζελες με όνειρο να γίνει ηθοποιός ανακαλύπτει στο διαμέρισμά της μια κυνηγημένη κοπέλα που πάσχει από αμνησία. Στην προσπάθειά της να τη βοηθήσει, θα βυθιστεί σε έναν κόσμο του παραδόξου, όπου οι ίδιες μορφές, αλλά με άλλες ταυτότητες, κινούνται σε παράλληλα σύμπαντα.

Διαβάστε ακόμα

Τελευταία άρθρα Σινεμά

Ο Ράιαν Γκόσλινγκ μάς συστήνεται ως ο "Κασκαντέρ"

Δείτε αποκλειστικά στο "α" ένα απόσπασμα από τα παρασκήνια της νέας ταινίας του διάσημου ηθοποιού.

ΓΡΑΦΕΙ: ΓΙΑΝΝΗς ΚΑΝΤΕΑ-ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟς
26/04/2024

"Stop Making Sense": Στον κόσμο ενός κεφαλιού

Τίποτα δεν έχει νόημα. Αλλά το "Stop Making Sense" έχει.

Η "Φόνισσα" υποψήφια για 16 βραβεία Ίρις

Δείτε αναλυτικά της υποψηφιότητες για την επετειακή 15η απονομή της Ελληνικής Ακαδημίας Κινηματογράφου.

Συνεχίζονται οι προβολές του ντοκιμαντέρ "Χρήστος, το Τελευταίο Παίδι"

Η βραβευμένη ταινία της Τζούλια Αμάτι παίζεται για δεύτερη εβδομάδα στους κινηματογράφους.

Αγγελική Παπούλια πώς βρέθηκες στη Σλοβενία για τον "Τελευταίο Ήρωα";

Η καταξιωμένη Ελληνίδα ηθοποιός μιλά στο "α" για τη συμμετοχή της στη σπιρτόζικη δραμεντί όπου υποδύεται μια εκπρόσωπο πολυεθνικής που αναστατώνει μια μικρή φτωχή κοινωνία.

Επαγγελματίας Υπνοβάτης

Ενδιαφέρουσα ιδέα που μένει απλά υποσχόμενη, μιας και υλοποιείται με σεναριακή χοντροκοπιά, ερμηνευτική ανεπάρκεια και αφηγηματική προχειρότητα.

Μην Ανοίγεις την Πόρτα

Η πρώτη ταινία των Unboxholics είναι ένα ψυχολογικό θρίλερ με υποβλητική ατμόσφαιρα, αλλά ελάχιστο ψαχνό. Δραματικά ισχνό και σκηνοθετημένο μονότονα, κορυφώνεται χωρίς την παραμικρή έκπληξη.