Η Αυστριακή σκηνοθέτις που μας είχε αιφνιδιάσει με το «Προσκύνημα στη Λούρδη» μιλάει για το sci-fi, βραβευμένο στο φεστιβάλ Κανών αλληγορικό δράμα της «Το Λουλούδι της Ευτυχίας».
Η ιδέα της επιστήμονα η οποία δημιουργεί ένα φυτό του οποίου η μυρωδιά προκαλεί ευφορία στους ανθρώπους, χωρίς όμως να μπορεί να ελέγξει τις «παρενέργειες», φέρνει αμέσως στο νου το μύθο του Φρανκενστάιν.
Αυτή ήταν η σεναριακή έμπνευση, η ιδέα ενός τολμηρού, πρωτοπόρου δημιουργού ο οποίος κατασκευάζει κάτι που βγαίνει εκτός ελέγχου. Θεωρώ πως με τη ραγδαία πρόοδο της τεχνολογίας αυτή παραμένει μια εξαιρετικά επίκαιρη προβληματική, όπως συμβαίνει και με την ιδέα της ευτυχίας.
Άμεσα δεμένη με την έννοια της επιτυχίας και φυσικά της εικόνα μας, η οποία πρέπει να είναι πάντα λαμπερή, πάντα χαρούμενη. Στις γυναίκες σαφώς περισσότερο, γι’ αυτό μου φάνηκε ενδιαφέρον να κάνω τον επιστήμονα της ταινίας γυναίκα και παράλληλα να δω τη σχέση της με το μικρό γιο της. Υπάρχει μια ευθεία αντιστοιχία ανάμεσα στο φυτό – τέρας που δημιουργεί και στο παιδί το οποίο αναθρέφει.
Το «Λουλούδι της Ευτυχίας» είναι ταινία είδους; Ένα sci-fi θρίλερ;
Νομίζω πως όχι. Χρησιμοποιεί κάποια στοιχεία επιστημονικής φαντασίας, έχει μυστήριο και αγωνία, αλλά πιστεύω πως είναι κάτι πιο ξεχωριστό. Μου αρέσουν τα θρίλερ και ο τρόμος, μου αρέσει πολύ το «The Invasion of the Body Snatchers», το οποίο, όπως το πρώτο μέρος του «Λουλουδιού…», έχει να κάνει με την αντίληψή μας για τα πράγματα. Για το πώς αναγνωρίζουμε κάτι ως ίδιο, ως απαράλλακτο, ενώ είναι πλέον κάτι διαφορετικό. Η ταινία μας έχει επιπλέον διακριτικό, αλλά βαθιά ειρωνικό χιούμορ και παίζει με τα έντονα χρώματα, συνδυασμός μέσα από τον οποίο ήθελα να δημιουργήσω μια αίσθηση λίγο απόκοσμη, λίγο σουρεαλιστική. Δεν το βλέπεις αυτό συχνά σε ένα καθαρόαιμο θρίλερ.
Τι σας οδήγησε να διαλέξετε κομμάτια του Τέιτζι Ίτο για το σάουντρακ;
Μου αρέσει πολύ το η μουσική του και τα σκορ του στις ταινίες της Μάγια Ντέρεν, η οποία είναι το είδωλό μου. Θαυμάζω τον τρόπο με τον οποίο δημιουργούσε ονειρικούς κόσμους με την κάμερα και το μοντάζ, όπως και με τη χρήση της γιαπωνέζικης μουσικής. Αφού αυτή χρησιμοποιήθηκε τόσο εύστοχα σε αμερικανική ταινία, γιατί όχι κι εδώ; Νομίζω πως είναι πολυδιάστατη, καθώς άλλοτε υποστηρίζει αυτά που βλέπουμε και άλλοτε τα ανατρέπει, σαν να είναι ένας ακόμα χαρακτήρας του δράματος.
Η επιστήμη κρατά εδώ το ρόλο που είχε η θρησκεία στο «Προσκύνημα στη Λούρδη».
Υποτίθεται πως και οι δυο θα μας έδιναν οριστικές απαντήσεις. Πριν οι παπάδες, τώρα οι επιστήμονες. Τελικά όλοι εικασίες κάνουν...
Είστε απαισιόδοξη σχετικά μ’ αυτό;
Υπάρχουν πολλές ιδιαίτερα απαισιόδοξες προβλέψεις για το μέλλον μας, αλλά υπήρχαν πολλές και στο παρελθόν. Μέχρι που ο κόσμος αυτοκτονούσε θεωρώντας πως έφτασε το τέλος του κόσμου… Πιστεύω πως δεν μπορούμε να προβλέψουμε με ασφάλεια την πορεία της ανθρωπότητας και μπορεί να εκπλαγούμε είτε θετικά είτε αρνητικά. Γι’ αυτό ήθελα ένα χάπι εντ στην ταινία, αλλά πολύ ειρωνικό κι ανοικτό, όπως στο «Προσκύνημα στη Λούρδη».
Επίσης δεν ήθελα να πάρω σαφή θέση πάνω στην αμφισβήτηση της εγκυρότητας της επιστήμης. Είναι ένα δύσκολο, περίπλοκο ερώτημα με έντονη πολιτική διάσταση και ήθελα η πολιτική αλληγορία της ταινίας να μείνει σε δεύτερο επίπεδο και ο καθένας να ερμηνεύσει την παραβολή ελεύθερα, όχι όπως θα του το επιβάλλω εγώ. Κι η ιστορία του Φρανκενστάιν, άλλωστε, δεν είναι μονοδιάστατη ούτε έχει μόνον ένα, σαφές και διδακτικό μήνυμα.
Περισσότερες πληροφορίες
Το Λουλούδι της Ευτυχίας
Μια εργασιομανής επιστήμονας κατασκευάζει ένα φυτό με την ικανότητα να καθιστά απόλυτα ευτυχισμένους τους ανθρώπους. Όταν η επίδρασή του ξεφύγει από κάθε έλεγχο, εκείνη καλείται να πάρει μια δραστική απόφαση.
