Μπορεί η Ρόουζ Μπερν να είναι γνωστή για τους κωμικούς της ρόλους (από τη σειρά του AppleTV "Platonic" ως τις κλασικές "Φιλενάδες") ή για το μεταφυσικό franchise "Conjuring", στο οποίο πρωταγωνιστεί. Στο "Αν Είχα Πόδια θα σε Κλοτσούσα", όμως, τη νέα δραματική ταινία της Μέρι Μπρόνστεϊν ("Yeast"), η Αυστραλή ηθοποιός βουτάει στα βαθιά και υποδύεται μια μητέρα σε υπαρξιακή κρίση, σε έναν από τους πιο έντονους ρόλους της καριέρας της.
Όπως αποδεικνύεται, η επιλογή της σκηνοθέτριας ήταν σωστή: μετά από την πρεμιέρα της ταινίας στο Sundance, ακολούθησε μία Αργυρή Άρκτος στην Μπερλινάλε, μία υποψηφιότητα για Χρυσή Σφαίρα και για το βραβείο Critic’s Choice. Και, σύμφωνα με τις φήμες, η ερμηνεία της μπορεί να την οδηγήσει ένα βήμα πιο κοντά στον "αγώνα" για το πρώτο της βραβείο Όσκαρ στην προσεχή απονομή της Αμερικανικής Ακαδημίας Κινηματογράφου.
Ας δούμε, όμως, γιατί ξεχωρίζει φέτος η ερμηνεία της Μπερν. Συνήθως, όταν βλέπουμε στον κινηματογράφο το πορτρέτο μιας μητέρας που δεν τα καταφέρνει τόσο καλά όσο θα ήθελε, είναι για να καταλήξουμε στο ηθικό δίδαγμα πως η γονεϊκότητα είναι μια διαδικασία τόσο ιδιαίτερη, που δεν μπορεί να χωρέσει σε ένα καλούπι. Μάλιστα, ακόμη και η ύπαρξη των ενοχών συχνά αποτελεί τρανή απόδειξη της καταλληλότητας ενός γονιού. Στην ταινία της Μπρόνσταϊν παρακολουθούμε την Μπερν στο ρόλο μιας μητέρας, της Λίντα, που όχι μόνο αμφιβάλλει για τις ικανότητές της, αλλά μας κάνει, ανά στιγμές, να αναρωτιόμαστε αν έχει δίκιο.
Για τη Λίντα, η ζωή μοιάζει να είναι κάτι που της "συμβαίνει", μια σειρά από ατυχείς καταστάσεις και ασταμάτητες υποχρεώσεις που κάνουν την καθημερινότητα αφόρητη. Η μυστηριώδης ασθένεια της κόρης της απαιτεί συνεχώς την προσοχή της, ο σύζυγός της είναι εξαφανισμένος σε ένα ταξίδι για δουλειά, ο ψυχαναλυτής της (και συνάδελφός της) είναι εκνευρισμένος με την παθητικότητά της και το ταβάνι του σπιτιού της έχει καταρρεύσει, αφήνοντας μια τεράστια τρύπα που κανένας εργολάβος δεν θέλει να διορθώσει.
Στο κλειστοφοβικό σύμπαν της Μπρόνσταϊν υπάρχει μία μόνο προϋπόθεση: "μπορεί να μισούμε ή να αηδιάζουμε με τις πράξεις της Λίντα, αλλά την αγαπάμε". Έτσι, με την κάμερα στραμμένη στο πρόσωπό της για το μεγαλύτερο μέρος της ταινίας, η Μπερν καταφέρνει να μας πείσει για την αυθεντική απόγνωση της πρωταγωνίστριας και την επιτακτική ανάγκη της να απομακρυνθεί από το χάος της καθημερινότητάς της. Και, ενώ οι αντιηρωικές ποιότητες της Λίντα προκαλούν άγχος στο θεατή, δεν έχουμε άλλη επιλογή απ’ το να τη συμπονέσουμε. Φυσικά, ο κωμικός συγχρονισμός της ηθοποιού έχει αξιοποιηθεί, με μικρές στιγμές γέλιου να συνοδεύουν τις παράλογες εξελίξεις. Στα Όσκαρ, λοιπόν!
Δείτε το trailer της ταινίας "Αν Είχα Πόδια Θα σε Κλοτσούσα":
