Δεν είναι συχνό να μπαίνει μία νέα χριστουγεννιάτικη ταινία στη λίστα με τις "παραδοσιακές" γιορτινές προβολές. Πόσω μάλλον αυτή η νέα ταινία να είναι μία ελληνική παραγωγή, με ηθοποιούς που αναγνωρίζουμε και αγαπάμε. Στα "Κάλαντα των Χριστουγέννων", τη νέα ταινία του Χρήστου Κανάκη που φέρει την υπογραφή του Λώρη Λοϊζίδη, βλέπουμε την ελληνική εκδοχή της "Χριστουγεννιάτικης Ιστορίας" του Τσαρλς Ντίκενς. Την παραμονή των Χριστουγέννων, ένας εύπορος και φιλάργυρος ιδιοκτήτης μεταλλουργείου, ο Λυκούργος, αντιμετωπίζει τρία φαντάσματα που θα προσπαθήσουν να τον βοηθήσουν να βρει ξανά τη χαμένη ενσυναίσθησή του. Το "α" μίλησε με τον σεναριογράφο και πρωταγωνιστή της ταινίας, Λώρη Λοϊζίδη, για τα γραφικά χωριά της Ηπείρου, τα παραδοσιακά κάλαντα και τη σημασία μίας "δικής μας" γιορτινής ιστορίας.
Με δεδομένο πως, στον ελληνικό κινηματογράφο τουλάχιστον, δεν υπάρχει παράδοση στις χριστουγεννιάτικες ταινίες, ποιο ήταν το κίνητρό σας για να διασκευάσετε το εν λόγω παραμύθι;
Η αλήθεια είναι ότι δεν το έψαξα και πολύ το τι κάνει συνήθως ο ελληνικός κινηματογράφος. Μου άρεσε από μικρό παιδί η συγκεκριμένη ιστορία, με έφερνε και με φέρνει πάντα πιο κοντά στο πνεύμα των Χριστουγέννων. Είχα πάντα κατά νου ότι έπρεπε να γίνει και μια καινούρια, πιο "δική μας" διασκευή. Κρατούσα, λοιπόν, σημειώσεις στο μυαλό και στο χαρτί, μέχρι να έρθει η κατάλληλη στιγμή. Ήθελα, όμως, να γίνει μια ταινία τόσο καλή ποιοτικά που θα συντροφεύει τα Χριστούγεννα μας για πολλά χρόνια από δω και πέρα. Και έτσι, όταν βρήκα ένα κενό με τα τηλεοπτικά και θεατρικά μου, αφοσιώθηκα ολοκληρωτικά στα "Κάλαντα των Χριστουγέννων".
Εκείνο που γοητεύει αμέσως το μάτι είναι η υψηλή ποιότητα της παραγωγής, όπως επίσης η αισθητική της, που αναδύει ακριβώς τη θαλπωρή που θα περίμενε κανείς από μια τέτοια ταινία. Αφενός, πόσο δύσκολο ήταν να το πετύχετε, αφετέρου, πόσο διάστημα προετοιμασίας χρειάστηκε μέχρι να έρθει η ώρα των γυρισμάτων;
Αυτό ήταν και το μεγάλο στοίχημα. Σίγουρα είναι δύσκολο, αλλά θεωρώ ότι, επειδή όλοι μας είχαμε τον ίδιο στόχο, αλλά και η ομάδα απαρτίστηκε από τους καταλληλότερους επαγγελματίες, φάνηκε πιο εύκολο απ’ ό,τι είναι στην πραγματικότητα. Σε μεγάλο βαθμό, το πολύ καλό "πάντρεμα" αυτής της ομάδας ανθρώπων οφείλεται στον παραγωγό μας, Μαρίνο Χαραλάμπους, της Avaton Films. Επίσης, πολύ σημαντικό ήταν ότι προετοιμάζαμε πολύ καιρό την ταινία, βάζοντας γρήγορα στην ομάδα τον Χρήστο Κανάκη, τον σκηνοθέτη μας, την Λίζα Τσουλούπα, την σκηνογράφο μας, αλλά και άλλους επικεφαλής σε σημαντικά τμήματα παραγωγής. Αυτό είχε ως αποτέλεσμα να μπορούμε ψάξουμε τις λεπτομέρειες που κάνουν τη διαφορά πριν αρχίσουμε το γύρισμα. Εγώ μελετούσα και προετοίμαζα την ιδέα και το κείμενο 3-4 χρόνια πριν, μετά με τον παραγωγό 2 χρόνια περίπου και μετά με την πρώτη ομάδα που στήθηκε τον τελευταίο χρόνο πριν το γύρισμα.
Μιλήστε μας, αν θέλετε, για τις τοποθεσίες των γυρισμάτων. Υπάρχουν κάποια τοπία που ξεχωρίζουν, ωστόσο, κινηματογραφικά κατασκευάζεται ένας αυθύπαρκτος κόσμος.
Η αλήθεια είναι ότι με τον Μαρίνο ταξιδέψαμε σε πολλά μέρη της Ελλάδας, μέχρι που κάναμε μια στάση στα μαγευτικά Ζαγοροχώρια και στο Τσεπέλοβο. Το ένστικτό μας, από την πρώτη στιγμή, μάς έλεγε ότι ήταν το σωστό σημείο. Τα επισκεφτήκαμε ξανά με την ομάδα και φτιάξαμε σιγά σιγά μια σύνδεση τοποθεσιών από διάφορα χωριά, με την βοήθεια του διευθυντή φωτογραφίας μας (Κωνσταντίνου Κουκουλιού) και της σκηνογράφου. Ναι, έγινε αυτό ακριβώς που λες, ένας φανταστικός κόσμος που στην πραγματικότητα αν τον κοιτάξεις προσεχτικά ναι υπάρχει, φτάνει να τον "δεις".
Πώς οδηγηθήκατε στην επιλογή του Γιάννη Μπέζου για το συγκεκριμένο ρόλο; Συνολικά η διανομή των ηθοποιών, βέβαια, είναι προσεκτικά φτιαγμένη.
Το πιο ευχάριστο για μας, αλλά και για μένα προσωπικά, ήταν ότι στον κύριο Μπέζο άρεσε πολύ το κείμενο και ιδιαίτερα η κωμωδία που είναι κρυμμένη πίσω απ’ το προφανές και ξεπηδάει πότε πότε. Υπήρχαν δυσκολίες με την διαθεσιμότητά του, αλλά ευτυχώς για την ταινία τα βρήκαμε, γιατί ήταν και η πρώτη επιλογή στο μυαλό μου, απ’ τον καιρό που το πρωτοέγραφα το κείμενο. Και, όπως είδατε, ήταν και η σωστή. Θεωρώ όμως ότι έγινε φοβερή δουλειά στην επιλογή των ηθοποιών γενικότερα, απ’ τον πιο μεγάλο μέχρι τον πιο μικρό ρόλο. Ήμασταν πολύ τυχεροί διότι είχαμε μαζί και την casting director Σοφία Δημοπούλου, η οποία μας καθοδήγησε πολύ σωστά σε αυτό.
Αντίστοιχα, είχατε εξαρχής τον εαυτό σας υπόψη για την ενσάρκωση του κύριου Λυκούργου;
Θα ήθελα να κάνω πάρα πολλούς ρόλους στην ταινία! Είναι πολύ ενδιαφέροντες όλοι. Η αλήθεια, όμως, είναι ότι, επειδή ήξερα τι θέλω από τον χαρακτήρα και από την ταινία γενικότερα, αλλά και ότι ο Λυκούργος είναι σε όλες σχεδόν τις σκηνές της ταινίας, προτίμησα να πάρω πάνω μου το "βάρος”. Επίσης, ήθελα να παλέψω λίγο με τον εαυτό μου και αυτός ο ρόλος να μην θυμίζει τίποτα από μένα. Το πιο ενδιαφέρον, θεωρώ, είναι ότι, όσοι με ξέρουν, δεν με αναγνωρίζουν για πολλή ώρα και όσοι δεν με ξέρουν στην Ελλάδα, έχουν την εντύπωση ότι ο πρωταγωνιστής είναι ένας ογδοντάχρονος! Αυτό λέει πολλά και μου αρέσει πολύ!
Ένα ακόμα ξεχωριστό στοιχείο της ταινίας είναι το σάουντρακ της το οποίο, αν δεν κάνω λάθος, συνέθεσε ο Mikes Billis. Είχατε συγκεκριμένες κατευθύνσεις υπόψη για το ύφος που θα έπρεπε να έχει η μουσική;
Ο Μikes είναι άλλος ένας συνεργάτης που πρόσθεσε στην ταινία, ντύνοντάς την πολύ όμορφα με την μουσική του. Πέραν της πρώτης ενημέρωσης που είχε κυρίως απ τον σκηνοθέτη, θεωρώ ότι του δόθηκε η ελευθερία να φανταστεί και να δημιουργήσει βλέποντας την ταινία μόνος του. Το μόνο που εισηγηθήκαμε (αλλά το ζητούσε και η ίδια η ταινία πιστεύω) ήταν να εκμεταλλευτούμε τα παραδοσιακά "ιδιαίτερα” κάλαντα που ακούγονται από διάφορους χαρακτήρες. Και ο μουσικός μας το έκανε υπέροχα, σε πολλά σημεία της ταινίας, με διάφορους τρόπους, αλλά και στο σάουντρακ.
Διαβάστε Επίσης
