
Μερικές ώρες προτού συναντήσουν το κοινό του κατάμεστου Μεγάρου Μουσικής για την ελληνική πρεμιέρα της "Ανεμώνης" στο πλαίσιο των 31ων Νυχτών Πρεμιέρας, ο σκηνοθέτης Ρόναν Ντέι-Λιούις μαζί με τον πρωταγωνιστή και πατέρα του Ντάνιελ Ντέι-Λιούις παρέθεσαν συνέντευξη τύπου στο ξενοδοχείο Μεγάλη Βρεταννία, παρουσία της Δάφνης Οικονόμου, προέδρου της Εταιρείας Προστασίας Σπαστικών / Πόρτα Ανοιχτή. Εξάλλου, αφορμή της επίσκεψης των Ντέι-Λιούις δεν ήταν μόνο η προώθηση της ταινίας, αλλά και η μακροχρόνια φιλία που συνδέει τον τρεις φορές οσκαρικό ηθοποιό με την κ. Οικονόμου. Σχέση η οποία πλαισιώνεται από τη σταθερή στήριξη του εμβληματικού πρωταγωνιστή προς το έργο της Εταιρείας. Διότι εδώ αξίζει να θυμίσουμε πως η προβολή της "Ανεμώνης" είχε φιλανθρωπικό χαρακτήρα, με όλα τα έσοδα να προσφέρονται στο ίδρυμα.
Πίσω στο Μεγάλη Βρεταννία, ευδιάθετοι και πρόθυμοι να απαντήσουν στις ερωτήσεις των δημοσιογράφων, πατέρας και γιος μίλησαν αναλυτικά για τη δημιουργία της "Ανεμώνης", ενώ ο Ντέι-Λιούις δεν απέφυγε να αναφερθεί στα παρελκόμενα γύρω από την πολυσυζητημένη απόσυρσή του. Διαβάστε περισσότερα για την "Ανεμώνη" εδώ. Ακολουθούν τα πιο χαρακτηριστικά σημεία της συνέντευξης τύπου.

Η σχέση του Ντάνιελ Ντέι-Λιούις με την "Πόρτα Ανοιχτή"
Δάφνη Οικονόμου: "Η Εταιρεία Προστασίας Σπαστικών υπάρχει εδώ και 53 χρόνια τώρα. Τότε δεν υπήρχε τίποτα για τα παιδιά με εγκεφαλική παράλυση στην Ελλάδα. Το πρώτο πράγμα που κάναμε, λοιπόν, ήταν να φτιάξουμε μια δομή όπου εκτός από φυσιοθεραπεία, μεταξύ άλλων, θα μπορούσαν να έχουν την ευκαιρία να παίξουν και να απασχοληθούν με καλλιτεχνικές δραστηριότητες. Διαπιστώσαμε πως αυτός ήταν ο καλύτερος τρόπος να εξελιχθούν και να εκφραστούν, τακτική που εφαρμόζουμε μέχρι σήμερα.
Όσον αφορά τον Ντάνιελ, όμως, εκτός από την υποκριτική διαθέτει ένα ακόμα σπουδαίο ταλέντο, αυτό της φιλίας. Είναι ο πιο υπέροχος φίλος εδώ και πάρα πολλά χρόνια. Πρόκειται για μια φιλία που έχει περάσει και αντέξει πολλά, παρόλο που συναντιόμαστε μονάχα κάθε τρία - τέσσερα χρόνια. Και όμως, αγαπάμε ο ένας τον άλλο και ο Ντάνιελ αγαπά τα παιδιά".

Φτιάχνοντας την "Ανεμώνη"
Ρόναν Ντέι-Λιούις: "Η κατασκευή του κόσμου της ταινίας έγινε ενστικτωδώς και ήταν αποτέλεσμα συνδυασμού ιδεών που είχαμε με τον πατέρα μου. Πολλές από τις αποφάσεις που πήραμε έγιναν κατά τη διάρκεια της ανάπτυξης του σεναρίου, όπως η τάση να απομακρυνόμαστε από το ρεαλισμό ή μια τυπική εκδοχή απεικόνισης της πραγματικότητας. Επίσης, ήταν καθοριστικές οι επιρροές που είχα από τη ζωγραφική, καθώς σημαντικό μέρος της δουλειάς μου σχετίζεται με εκείνη".
Ντάνιελ Ντέι-Λιούις: "Όταν έμαθα πως ο Ρόναν ετοιμάζει αυτήν την ταινία ένιωσα μια μεγάλη θλίψη, γιατί δεν ήμουν πια εν δράση και άρα δε θα μπορούσα να πάρω μέρος στο έργο που ετοίμαζε. Και επειδή κατά καιρούς έχουμε συνεργαστεί σε πράγματα, ήθελα πάρα πολύ να βρούμε έναν τρόπο να δουλέψουμε μαζί. Εκτός του ότι ο Ρόναν ένιωθε το ίδιο, κατά σύμπτωση, ανακαλύψαμε πως εκείνη την εποχή μοιραζόμασταν την ίδια έλξη για την έννοια της αδελφοσύνης. Έχω τρεις γιους, έτσι παρατηρούσα με πολύ ενδιαφέρον τις μεταξύ τους σχέσεις. Αυτό θα έλεγα πως ήταν το σημείο εκκίνησης για την "Ανεμώνη”. Από εκεί και πέρα, θελήσαμε να γράψουμε κάτι που δε θα προϋπέθετε το σχεδιασμό μιας πολύπλοκης μεγάλης παραγωγής, για να έχουμε κάπως την ησυχία μας, αλλά δεν τα καταφέραμε απολύτως".

Η απουσία από την υποκριτική
Ντ. Ντ. Λ.: "Ύστερα από τόσα χρόνια απουσίας υπάρχουν πολλά πράγματα που μου λείπουν από την υποκριτική, διότι ανέκαθεν θρεφόμουν από αυτήν τη δουλειά. Από την άλλη, δε συνήθισα ποτέ όλα όσα περιστρέφονται γύρω από αυτή, σε σημείο που κάποια στιγμή άρχισα να αναρωτιέμαι εάν μπορώ να ανταπεξέλθω σε αυτόν τον τρόπο ζωής. Επειδή, όμως, ήμουν τυχερός και μπόρεσα να εργάζομαι ως ηθοποιός, προσπάθησα ισορροπήσω μεταξύ της δημόσιας ζωής και της καθαυτό δουλειάς, αντιλαμβανόμενος πως είναι αλληλένδετα το ένα με το άλλο. Παρόλα αυτά, έχουν υπάρξει περίοδοι που ο παραπάνω προβληματισμός με βάραινε όσο τίποτα άλλο. Και ακόμα ψάχνω μια δίοδο για να υπάρχω στη δημοσιότητα".

Για την παρεξηγημένη Μέθοδο
Ντ. Ντ. Λ.: "Το διάστημα που βρισκόμουν εκτός υποκριτικής, διαπίστωσα πως η Μέθοδος μετατράπηκε σε αντικείμενο κοροϊδίας. Κυρίως διότι πολλοί πιστεύουν πως όσοι επιλέγουν να την υιοθετήσουν στη δουλειά τους δεν αποτελούν τίποτε άλλο παρά μια τεράστια ενόχληση για τους υπόλοιπους. Νιώθω πως όσοι υποστηρίζουν τέτοιες απόψεις δεν έχουν καμία ιδέα για τι πράγμα μιλάνε, αγνοούν πλήρως τι ακριβώς αφορά η Μέθοδος ως πρακτική. Προσωπικά δεν έχω μιλήσει ποτέ για αυτήν, απλούστατα διότι δε βρίσκω λόγο να το κάνω. Να όμως που υπάρχουν αρκετοί οι οποίοι μιλούν εκ μέρους μου, με αποτέλεσμα ενίοτε να μου αποδίδονται λόγια που δεν έχω πει ποτέ και είναι προϊόντα φαντασίας. Επί τη ευκαιρία, βέβαια, θα ήθελα να διευκρινίσω κάτι. Για να έχει οποιαδήποτε πιθανότητα επιτυχίας μια ταινία, πρέπει να είσαι ικανός να συνεργάζεσαι με όλους τους συναδέλφους σου. Εάν επιλέγεις έναν τρόπο δουλειάς που δημιουργεί εμπόδια στους άλλους, τότε κάτι κάνεις λάθος. Συν τοις άλλοις, σκοπός μας είναι να δημιουργούμε ψευδαισθήσεις. Υπό αυτήν την έννοια, δεν είναι παράξενο να θες να περάσεις λίγο παραπάνω χρόνο μαζί τους όταν βρίσκεσαι με ανθρώπους που βοηθούν στην κατασκευή τους".

Για τη σχέση πατέρα και γιου στα γυρίσματα
Ρ. Ντ. Λ.: "Σαφώς ένιωθα πίεση που έπρεπε να συνεργαστώ με τον πατέρα μου, αλλά όχι απαραίτητα με τον τρόπο που ίσως φαντάζεστε. Από τη μία είχα άγχος γιατί δεν είχα καμία εμπειρία καθοδήγησης ηθοποιών. Από την άλλη, προτεραιότητά μου ήταν να κάνω την ίδια τη διαδικασία των γυρισμάτων απολαυστική για εκείνον. Το γεγονός πως είχαμε περάσει πάρα πολύ καιρό, για χρόνια, πάνω από το σενάριο, μας διευκόλυνε αφάνταστα. Ειδικά στο κομμάτι των οδηγιών, δε χρειάστηκε να κάνω πολλές παρεμβάσεις, επικοινωνούσαμε αβίαστα".
Ντ. Ντ. Λ.: "Από τη μεριά μου, φρόντιζα να υπενθυμίζω συχνά στον εαυτό μου πως είναι απαραίτητο να μην παρεμβαίνω, ακόμα και όταν μπορεί να ένιωθα πως κάτι δεν ταιριάζει, γιατί ήταν πολύ σημαντικό ο Ρόναν να έχει την πρωτοβουλία των κινήσεων".
Ρ. Ντ. Λ.: "Να προσθέσω εδώ πως, για εμένα, ήταν σουρεαλιστική η στιγμή που βρέθηκα πίσω από τον φακό για να σκηνοθετήσω τον πατέρα μου. Η συνολική εμπειρία ήταν ένα δώρο, γιατί σπάνια σου δίνεται μια τέτοια ευκαιρία".
Για τις τυχόν ομοιότητες του Ντάνιελ Ντέι - Λιούις με το ρόλο του
Ντ. Ντ. Λ.: "Ορισμένοι αφήνουν να εννοηθεί πως είμαι ερημίτης και πως δε μιλάω σε άνθρωπο. Καμία σχέση. Απλούστατα δε ζω μονίμως μπροστά από ένα φακό, όπως δε μιλώ συνέχεια μπροστά από ένα μικρόφωνο. Συζητάω με φίλους, συγγενείς, συνεργάτες μου. Δεν κατοικώ σε σπηλιά, μονάχα προτιμώ να ζω ήσυχα".