Η χολιγουντιανή σταρ Ελ Φάνινγκ μιλά στο "α" για τη "Συναισθηματική Αξία"

Έχοντας κερδίσει όχι μόνον το Μεγάλο Βραβείο στο τελευταίο φεστιβάλ Καννών, αλλά και διθυραμβικές κριτικές από όλα σχεδόν τα διεθνή μέσα, η "Συναισθηματική Αξία" του Νορβηγού Γιόακιμ Τρίερ ("Ο Χειρότερος Άνθρωπος στον Κόσμο") είναι μια από τις ταινίες οι οποίες θεωρούνται ήδη φαβορί για πολλές επερχόμενες οσκαρικές υποψηφιότητες. Δίπλα στους Στέλαν Σκάσγκαρντ και Ρενάτε Ρέινσβε, η 27χρονη Ελ Φάνινγκ έρχεται από την άλλη άκρη του Ατλαντικού για να υποδυθεί μια σούπερ σταρ η οποία αναλαμβάνει τον πρωταγωνιστικό ρόλο σε ένα απαιτητικό νορβηγικό δράμα, πρόκληση καριέρας την οποία είχε να διαχειριστεί ενώ ταυτόχρονα γύριζε το περιπετειώδες μπλοκμπάστερ "Predator: Badlands".

Πιστεύετε πως υπάρχουν πολλές χολιγουντιανές σταρ οι οποίες θα ήθελαν να συμμετάσχουν σε μια μικρή νορβηγική ταινία;
Νομίζω ότι ο καθένας θα ήθελε να δουλέψει με τον Γιόακιμ Τρίερ, μιας και ο "Χειρότερος Άνθρωπος στον Κόσμο" είναι μια από τις καλύτερες ταινίες της τελευταίας δεκαετίας. Ο Γιόακιμ ήταν στη λίστα με τους σκηνοθέτες με τους οποίους ήθελα οπωσδήποτε να συνεργαστώ, αλλά ήταν ο Μάικ Μιλς, που με είχε σκηνοθετήσει στις "Καταπληκτικές Γυναίκες", ο οποίος του μίλησε για μένα με τα καλύτερα λόγια. Ήμουν στη Νέα Υόρκη όταν μου έστειλε το σενάριο, μόλις είχα τελειώσει το "A Completely Unknown", και το διάβασα όσο πιο γρήγορα μπορούσα. Τη επόμενη μέρα έκανα Zoom με τον Γιόακιμ, ο οποίος μου επιβεβαίωσε ότι ήθελε να το κάνω. Υπήρχε, όμως, ένα πρόβλημα. Το καινούργιο "Predator", το οποίο ξεκινούσε γυρίσματα στη Νέα Ζηλανδία.

Όπως ακριβώς και η Ρέιτσελ, την οποία υποδύεστε στην ταινία, η οποία είναι μια διάσημη ηθοποιός του εμπορικού κινηματογράφου και καλείται να ερμηνεύσει έναν απαιτητικό ρόλο σε νορβηγικό δράμα.
Ναι, είναι πολύ "μέτα" όλο αυτό… Έπρεπε, λοιπόν, να βρω τρόπο να κάνω και τις δυο ταινίες πάση θυσία και έτσι πριν φύγω για τη Νέα Ζηλανδία ξέκλεψα μια εβδομάδα και πήγα στο Όσλο για πρόβες. Ήταν κάτι πολύ σημαντικό για τον Γιόακιμ και έτσι εκείνη την εβδομάδα πραγματικά χαλαρώσαμε όσον αφορά το ρόλο της Ρέιτσελ. Δουλέψαμε στο σπίτι όπου έγιναν κατόπιν τα γυρίσματα και ήταν ο Στέλαν (Σκάσγκαρντ), η Ρενάτε (Ρέινσβε) και η Ίνγκα (Ιμπσντότερ Λιλέαας), οπότε "περάσαμε" όλες τις σκηνές μου. Και μόλις βρέθηκε το πρώτο κενό στα γυρίσματα του "Predator", πέταξα για Παρίσι και κατόπιν κατευθείαν οδικώς βρέθηκα στη Ντοβίλ. Εκείνο το βράδυ κάναμε μια πρόβα, ξύπνησα στις πέντε το πρωί για να γυρίσουμε τη σεκάνς στην παραλία και άντε πάλι γρήγορα επιστροφή στη Νέα Ζηλανδία.

Δεν είχατε πρόβλημα με τζετ λαγκ;
Ανεβαίνει τόσο η αδρεναλίνη που δεν νιώθεις το παραμικρό.

Η Ρέιτσελ, πάντως, εξομολογείται κάποια στιγμή στην ταινία πως σκέφτεται να παρατήσει την ηθοποιία, η οποία την έχει εξουθενώσει. Ειδικά η φρενίτιδα της δημοσιότητας. Έχετε νιώσει ποτέ κάτι ανάλογο;
Είναι στο αίμα μου, οπότε δεν θα ήθελα να τα παρατήσω. Αλλά νομίζω πως η Ρέιτσελ νιώθει να βιώνει μια απογοήτευση που γίνεται πιο υπαρξιακή, γιατί είναι μια τεράστια σταρ και έχει ταυτίσει τη ζωή της με την καριέρα της. Αλλά ακόμα και αν δεν αφήσεις να σε απορροφήσει όλο αυτό, όπως σε όλες τις δουλειές, έτσι και σ’ αυτή του ηθοποιού υπάρχουν στιγμές που νιώθεις αποθαρρημένος γιατί είτε δεν παίρνεις τους ρόλους που ακριβώς θέλεις είτε ψάχνεις για κάτι άλλο είτε νιώθεις άσχημα για τον εαυτό σου… Συμβαίνει σε κάθε επαγγελματία, ειδικά αν ασχολείσαι με κάτι δημιουργικό.

Πόσο δύσκολο είναι το να παραμένεις δημιουργικός δουλεύοντας χωρίς διακοπή και περνώντας κατευθείαν από ένα χολιγουντιανό μπλοκμπάστερ σε μια καλλιτεχνική ευρωπαϊκή ταινία; Και μετά πάλι πίσω;
Πρέπει να μάθεις πώς να κάνεις ζογκλερικά. Ναι, πράγματι, είναι ένα κομμάτι παζλ. Ξέρετε, έχω δουλέψει με τη Νικόλ Κίντμαν και αυτή η κυρία ξέρει πώς να κάνει ζογκλερικά. Δουλέψαμε μαζί δύο φορές, τώρα γυρίζουμε και μια σειρά, και αποτελεί ένα πρότυπο για εμένα. Είναι παντού ταυτόχρονα, όλη την ώρα, αλλά είναι πάντοτε απολύτως αφοσιωμένη και μέσα στο ρόλο.

Πως σας καθοδήγησε ο Τρίερ για να μπείτε στο ρόλο; Είναι από τους σκηνοθέτες οι οποίοι μένουν πιστοί στο σενάριο ή από εκείνους που αυτοσχεδιάζουν;
Οι περισσότεροι σκηνοθέτες με τους οποίους έχω συνεργαστεί δεν ήταν των άκρων. Άφηναν χώρο και για τη δική σου προσέγγιση και έτσι είναι και ο Γιόακιμ. Ξέρει πολύ καλά τι θέλει από την ατμόσφαιρα της σκηνής και επειδή έχει μια πολύ ευέλικτη κάμερα, νιώθεις πως ως ηθοποιός διαθέτεις μια επιπλέον ελευθερία. Ο Κάσπερ (Τούξεν) είναι ένας ευφυέστατος διευθυντής φωτογραφίας και εύρισκε διαρκώς τρόπους να κάνει να ξεχνάμε πως υπάρχει κάμερα που μας κινηματογραφεί, ενώ ταυτόχρονα εξυπηρετούσε το όραμα του Γιόακιμ, ο οποίος δίνει μεγάλη σημασία στο οπτικό αποτέλεσμα. Μπορεί να μην είναι ένας φλασάτος στιλίστας, αλλά η σκηνοθεσία του είναι ιδιαίτερα προσεγμένη και εξαιρετικά λεπτομερής.

Και πως ήταν η εμπειρία να παίζεις δίπλα στον Στέλαν Σκάσγκαρντ;
Είναι απλώς ένας θρύλος. Δεν μου αρέσει που χρησιμοποιείται υπερβολικά αυτή η λέξη, αλλά ο Στέλαν πραγματικά είναι. Οπότε, προφανώς, ήταν μια ευκαιρία που σου δίνεται μια φορά στη ζωή. Το ευτύχημα είναι ότι είχαμε πολλές σκηνές μαζί, οι οποίες αλλάζουν ατμόσφαιρα και διάθεση, περνώντας από κάτι πιο ελαφρύ και παιχνιδιάρικο, όπως είναι η σεκάνς της Ντοβίλ, σε αντιπαραθέσεις δραματικές και εξομολογητικές. Σκηνές που αντανακλούν τις διαφορετικές όψεις του χαρακτήρα του στην ταινία και ήταν απόλαυση να βλέπεις πως τις διαχειριζόταν υποκριτικά. Το πέρασμα από την απαλή πλευρά στη σκληρότητα, πως αφήνεις να φανεί ότι υπάρχουν πράγματα "πίσω" από αυτά που λες στον άλλον, πως διαχειρίζεσαι τις σιωπές… Ήταν ένα σπουδαίο μάθημα, όχι μόνο επαγγελματικό, και από εκείνες τις φορές που νιώθεις ευλογημένος γιατί κάνεις αυτή τη δουλειά, η οποία σου διδάσκει πράγματα για τη ζωή και τους ανθρώπους. Επίσης ο Στέλαν διαθέτει πολύ χιούμορ και είναι ιδιαίτερα προστατευτικός. Στο τέλος της ημέρας με έπαιρνε πάντα αγκαλιά, μια επιβράβευση την οποία είχα μεγάλη ανάγκη. Κάτι που το κάνουν ελάχιστοι καταξιωμένοι ηθοποιοί όπως αυτός.