Στο φετινό 10ο Beyond Borders Διεθνές Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ Καστελλορίζου (24-31 Αυγούστου) διαγωνίζονται 42 ταινίες απ’ όλον τον κόσμο, οι 35 από τις οποίες προβάλλονται σε ελληνική, διεθνή και παγκόσμια πρεμιέρα. Πολλές από αυτές έχουν ταξιδέψει σε μεγάλα κινηματογραφικά φεστιβάλ και πολλές επίσης έχουν βρει το δρόμο τους για πρώτη φορά στο Καστελλόριζο, Το Κυρίως Διαγωνιστικό Τμήμα περιλαμβάνει 18 ταινίες ντοκιμαντέρ μεσαίου και μεγάλου μήκους (ανάμεσά τους 4 ελληνικές παραγωγές) και το μicro Διαγωνιστικό Τμήμα περιλαμβάνει 24 ταινίες ντοκιμαντέρ μικρού μήκους (ανάμεσά τους 3 ελληνικές παραγωγές).
Διαβάστε Επίσης
Το φετινό πρόγραμμα περιστρέφεται γύρω από δύο κύριους άξονες, τη μνήμη και το μέλλον. Οι θεματικές περιλαμβάνουν ζητήματα μνήμης, ταυτότητας και διαχείρισης του τραύματος, σε προσωπικό ή συλλογικό επίπεδο. Κεντρική θέση κατέχει φυσικά ο πόλεμος και οι συνέπειές του, η προσφυγιά, ο εκτοπισμός, η επανεγκατάσταση. Σαφείς αναφορές γίνονται σε μορφές κρατικής εξουσίας, αδιαφορίας ή αυταρχισμού, καθώς και στο ρόλο της γυναίκας και στην έμφυλη ταυτότητα. Το περιβάλλον, η κλιματική κατάρρευση, η κλιματική δικαιοσύνη και η αγωνία για το αύριο είναι παρούσες. Πολλές ταινίες καταπιάνονται με ιστορίες ενηλικίωσης, ιδιαίτερα μέσα σε δύσκολες συνθήκες, αλλά και με ευρύτερες ανθρωποκεντρικές αφηγήσεις.
Παρακάτω θα βρείτε τις περιλήψεις των ταινιών που θα διαγωνιστούν στα Κυρίως Διαγωνιστικό τμήμα, καθώς και πληροφορίες για τους δημιουργούς τους. Όλα τα trailers των ταινιών και οι πληροφορίες για το πρόγραμμα του 2025 βρίσκονται αναρτημένες και στην ιστοσελίδα www.beyondborders.gr.
Κυρίως Διαγωνιστικό Τμήμα
Σχέδιο θανάτου για έναν σκύλο και έναν άνδρα, Χρήστος Καρακέπελης, Ελλάδα, 2024, 66'
Στη νάρκη των lockdowns, ένας απόκληρος σχεδιάζει –σαν άτρωτος υπερήρωας– μια επική απόδραση γι’ αυτόν και τον σκύλο του, από τον πιο θανατηφόρο ιό: την ίδια τη ζωή. Ένα περιπετειώδες ταξίδι θανάτου που θα οδηγήσει μαγικά και τους δυο από την τρώγλη τους ως τα άγρια βουνά και τη Νέα Υόρκη, από την ασφυκτική πραγματικότητα στην απόλυτη ελευθερία.
Ο Χρήστος Καρακέπελης γεννήθηκε το 1962. Εστιάζει σε ανθρώπους εξορισμένους από τη νόρμα, ακροβάτες της επισφάλειας. Συνεργάζεται μαζί τους επί σειρά ετών, σε μια αναζήτηση που υπερβαίνει την προσωπική τους ιστορία, καθώς λειτουργούν ως αρχετυπικές μορφές. Αυτή την περίοδο κινηματογραφεί το ντοκιμαντέρ Future Tenses, έναν διάλογο για τον αγώνα επιβίωσης ανάμεσα σε τρεις εργατικές κοινότητες (Ελλάδα, Τανζανία, Κίνα).
Exam on the Edge of the time, İlkay Nişancı, Tουρκία, 2024, Διεθνής Πρεμιέρα, 89’
Πριν ακόμη θάψουν τους νεκρούς τους, οι άνθρωποι βυθίστηκαν ήδη στο άγχος των εξετάσεων μετά τον σεισμό στο Χατάι. Για πολλούς μαθητές, οι εισαγωγικές εξετάσεις για το Πανεπιστήμιο έγιναν μια διέξοδος από μια πόλη όπου είχαν χάσει όλες τους τις αναμνήσεις. Εν τω μεταξύ, οι δάσκαλοί τους, ίσως και ασυναίσθητα, έχτιζαν τη δική τους ουτοπία. Σε αυτήν την περίοδο πολιτικής απάθειας, καθώς πάλευαν να αποστηθίσουν την ύλη των εξετάσεων, προσπαθούσαν ταυτόχρονα να διώξουν από τη μνήμη τους τις εικόνες της κατεστραμμένης πόλης τους. Όμως κάθε ερώτηση στις εξετάσεις τους θύμιζε κάτι — για κάποιους, τις αποστάσεις· για άλλους, το κράτος· για άλλους, έναν σωρό από συντρίμμια δίπλα στη θάλασσα. Αν η μνήμη μιας πόλης είναι φυλακισμένη σ’ εκείνον τον σωρό από συντρίμμια δίπλα στη θάλασσα, τότε ο αγώνας των ανθρώπων να χτίσουν ένα μέλλον δεν είναι τίποτα άλλο παρά μια εξέταση στην άκρη του χρόνου.
Ο İlkay Nişancı σπούδασε Κινηματογράφο στο Πανεπιστήμιο της Κωνσταντινούπολης και έχει διδακτορικό στη Δημοσιογραφία. Συνδυάζοντας θεωρία και πράξη, εργάστηκε ως σκηνοθέτης, διευθυντής φωτογραφίας και μοντέρ σε ταινίες μικρού μήκους και ντοκιμαντέρ. Ως μέλος του διδακτικού προσωπικού στο Πανεπιστήμιο της Κωνσταντινούπολης, δίδαξε σκηνοθεσία, διεύθυνση φωτογραφίας και μοντάζ, ενώ παράλληλα συνέχισε να δραστηριοποιείται επαγγελματικά στη βιομηχανία του κινηματογράφου και της τηλεόρασης. Έχει σκηνοθετήσει και μοντάρει ντοκιμαντέρ, ταινίες μυθοπλασίας, διαφημιστικά και μουσικά βίντεο. Σήμερα είναι επίκουρος καθηγητής και συνεχίζει να συνδυάζει την ακαδημαϊκή του έρευνα με τη δημιουργική του πορεία στον κινηματογράφο και τη μουσική.
Hawar, Our Banished Children, Pascale Bourgaux, Βέλγιο-Γαλλία- Ελβετία, 2023, Ελληνική Πρεμιέρα, 74’
Το 2014, χιλιάδες γυναίκες Γιεζίντι απήχθησαν από το Ισλαμικό Κράτος και μετατράπηκαν σε σκλάβες του σεξ. Μετά την απελευθέρωσή της, η Άνα αναγκάζεται να εγκαταλείψει το παιδί που απέκτησε ως αποτέλεσμα βιασμού. Όλα τα παιδιά που γεννήθηκαν από τέτοιες επιθέσεις θεωρούνται "μπάσταρδα" και απορρίπτονται από την κοινότητα των Γιεζίντι. Τέσσερα χρόνια μετά τον αποχωρισμό, η Άνα διασχίζει κρυφά το Κουρδιστάν για να δει ξανά την κόρη της, τη Μάρυα.
Η Pascale Bourgaux είναι σκηνοθέτις, συγγραφέας και πολεμική ανταποκρίτρια. Έχει καλύψει τους περισσότερους πολέμους και κρίσεις των τελευταίων ετών σε Ιράκ, Ιράν, Συρία, Λίβανο, Αίγυπτο, Λιβύη και Αφγανιστάν. Έχει τιμηθεί με πολλά διεθνή βραβεία για τις ταινίες και τα βιβλία της. Η διαγωνισόμενη ταινία της είναι το αποτέλεσμα οκτώ ετών έρευνας και γυρισμάτων στο Ιρακινό και Συριακό Κουρδιστάν. Πρόκειται για το πρώτο ντοκιμαντέρ που σπάει το ταμπού των Γιεζίντι μητέρων που αναζητούν τα παιδιά τους, τα οποία γεννήθηκαν από βιασμούς τζιχαντιστών.
Letters from Wolf Street, Arjun Talwar, Πολωνία, 2023, Ελληνική Πρεμιέρα, 97’
Πρόκειται για ένα ευφυές, προσωπικό πορτρέτο της Πολωνίας, μέσα από τα μάτια του μετανάστη σκηνοθέτη που εξερευνά τη ζωή σε έναν δρόμο στο κέντρο της Βαρσοβίας. Καθώς κινηματογραφεί τους γείτονές του σε μια προσπάθεια να συνδεθεί μαζί τους, αποκαλύπτει ένα δίκτυο χαρακτήρων που ζουν ανάμεσα στο παρελθόν και το παρόν, την πατρίδα και τη χώρα υποδοχής. Με τη βοήθεια του φίλου του, Μο, ο Arjun διερευνά θέματα αποξένωσης, του ανήκειν και της ταυτότητας—προσφέροντας μια λεπτοδουλεμένη αποτύπωση της σύγχρονης Ευρώπης και αμφισβητώντας καθιερωμένα στερεότυπα για την Πολωνία.
Ο Arjun Talwar μεγάλωσε στο Νέο Δελχί και σπούδασε Μαθηματικά προτού γίνει δεκτός στο Τμήμα Κινηματογραφίας της Εθνικής Κινηματογραφικής Σχολής της Πολωνίας στο Λοτζ. Οι μικρού μήκους ταινίες του έχουν προβληθεί σε διεθνή φεστιβάλ. Η πιο πρόσφατη ταινία του, Letters from Wolf Street, έκανε την παγκόσμια πρεμιέρα της στο Berlinale, στο τμήμα Panorama.
Λω, Θανάσης Βασιλείου, Ελλάδα, 2025, 70’
Έναν χρόνο μετά τον θάνατο της μητέρας του, ο σκηνοθέτης επιστρέφει στο άδειο διαμέρισμα της παιδικής του ηλικίας στην Αθήνα για να διαχειριστεί μια προβληματική κληρονομιά. Από τις γυμνές πλέον επιφάνειες του σπιτιού, αναδύονται θραύσματα αναμνήσεων της οικογένειάς του και η προσωπική ιστορία του μπλέκεται με το συλλογικό τραύμα της Χούντας.
Ο Θανάσης Βασιλείου γεννήθηκε στις 12 Δεκεμβρίου 1975 στην Αθήνα. Είναι Έλληνας σκηνοθέτης και σεναριογράφος που ζει στο Πουατιέ της Γαλλίας. Από το 2022 εργάζεται στο αυτοβιογραφικό του ντοκιμαντέρ, Λω. Οι μικρού μήκους ταινίες του Ίχνη (2017) και Η τελευταία μας εβδομάδα (2016) έχουν παρουσιαστεί σε πολλά διεθνή φεστιβάλ κινηματογράφου, κερδίζοντας ειδικά βραβεία και υποψηφιότητες. Είναι επίσης Αναπληρωτής Καθηγητής Κινηματογραφικών Σπουδών στο Πανεπιστήμιο του Πουατιέ, όπου διδάσκει θεωρία και πράξη κινηματογράφου.
Mountain of Gold, Roland Edzard, Γαλλία, 2025, Ελληνική Πρεμιέρα, 85’
Μια ομάδα χρυσοθήρων ξεκινά για την καρδιά της σαχαριανής χρυσοθηρίας, διασχίζοντας τις απομακρυσμένες και εχθρικές περιοχές του βόρειου Νίγηρα. Με κινητήρια δύναμη τα όνειρα του πλούτου και τους δεσμούς φιλίας που τους ενώνουν, οι ήρωες ρίχνονται σε μια επικίνδυνη πορεία στα όρια της νομιμότητας.
Μετά από μια παιδική ηλικία στη Σαχάρα της Αλγερίας και μια εφηβεία στα Βόσγια Όρη της Αλσατίας, ο Ρολάν Ενζάρ σπούδασε τέχνη στη Σχολή Καλών Τεχνών του Στρασβούργου και στη συνέχεια στο Le Fresnoy. Ανέπτυξε μια καλλιτεχνική πρακτική βίντεο που μετατοπίζει την εικόνα ντοκιμαντέρ σε μια δραματουργία μυθοπλασίας (Judas, Dormeurs, συλλογή του ΜAMC στο Στρασβούργο), ενώ ακολούθησαν ταινίες μυθοπλασίας που εστιάζουν στις σχέσεις εξουσίας μέσα στο οικογενειακό πλαίσιο. Οι ταινίες του έχουν βραβευθεί στις Κάννες και σε πολλά φεστιβάλ παγκοσμίως.
Το βράδυ υποχωρεί, Τίμων Κουλμάσης, Ελλάδα-Γαλλία, 2024, 70’
Η ταινία αναφέρεται στη συναρπαστική πορεία δύο ιδιαίτερα σημαντικών καλλιτεχνών, του διάσημου Έλληνα γλύπτη Μέμου Μακρή (1913-1993) και της πολύπλευρης προσωπικότητας της Ζιζής Μακρή (1924-2014). Στη ζωή τους – ανάμεσα στην Αθήνα υπό γερμανική κατοχή, στο μεταπολεμικό Παρίσι με την πλούσια πολιτιστική κίνηση και την Βουδαπέστη κατά τον Ψυχρό Πόλεμο – η τέχνη κι η ιστορία του 20ου αιώνα, οι ελπίδες κι οι απογοητεύσεις κι απ’ τις δύο πλευρές του "Σιδηρού Παραπετάσματος", συναντώνται και φωτίζονται οι πλευρές τους. Μέσα από τα έργα και τις αναμνήσεις τους, η ταινία επανεξετάζει τα μεγάλα ζητήματα που αντηχούν ακόμα έντονα μέσα μας: ουτοπία και ιδεολογία, ολοκληρωτισμός, εξορία και ελευθερία.
Ο Τίμων Κουλμάσης ζει και εργάζεται ως σκηνοθέτης, συγγραφέας και παραγωγός στο Παρίσι και στην Αθήνα. Οι ταινίες του – τόσο μυθοπλασίας όσο και τεκμηρίωσης – έχουν προβληθεί σε διεθνή φεστιβάλ όπως των Καννών, της Βενετίας, του Βερολίνου, του Λοκάρνο και του Μόντρεαλ. Το 2023 τιμήθηκε από το Γαλλικό Υπουργείο Πολιτισμού με τον τίτλο του Ιππότη των Τεχνών και των Γραμμάτων (Chevalier des Arts et des Lettres).
On melting snow, Mojtaba Bahadori, Βέλγιο-Ισλανδία, 2024, Ελληνική Πρεμιέρα, 73’
Κάθε τοπίο αντανακλά μια μνήμη του πλανήτη μας – μνήμες που ο χρόνος και τα τεχνητά πολιτικά σύνορα έχουν διαιρέσει βάναυσα. Εδώ και 33 χρόνια, η Sophie Cauvin διανύει ένα μοναδικό ταξίδι για να συναντήσει αυτά τα αλλοιωμένα τοπία, συλλέγοντας και επανενώνοντας τις θρυμματισμένες αυτές μνήμες και αποτυπώνοντάς τες μέσα από τα εντυπωσιακά έργα τέχνης της.
Ο Mojtaba Bahadori είναι σκηνοθέτης, φωτογράφος και εικαστικός καλλιτέχνης. Σπούδασε κινηματογράφο στο Πανεπιστήμιο Τεχνών της Τεχεράνης και συνέχισε τις σπουδές του στο Παρίσι, συνεργαζόμενος με τη φημισμένη σχολή Louis Lumière, όπου τελειοποίησε την τεχνική του ως διευθυντής φωτογραφίας και μοντέρ. Η ταινία του εξερευνά την περίπλοκη σχέση ανάμεσα στον άνθρωπο, τη φύση και την τέχνη, αναδεικνύοντας τον τρόπο με τον οποίο η δημιουργικότητα μπορεί να εκφράσει και να διασώσει την εύθραυστη ισορροπία του φυσικού κόσμου.
Σμιλεμένες ψυχές, Σταύρος Ψυλλάκης, Ελλάδα, 2025, 90’
Ο Julien Grivel (1943), Ελβετός οδοντίατρος, για 26 χρόνια (1972-1998) ερχόταν στην Αθήνα δύο φορές το χρόνο και φρόντιζε, δωρεάν, τα δόντια των χανσενικών (λεπρών) στο Νοσοκομείο Λοιμωδών Νόσων "Η Αγία Βαρβάρα". Στο βιβλίο του ΕΛΛΑΔΑ η δική μου Ιθάκη γράφει: "Υιοθετώντας τη γλώσσα των Ελλήνων, υιοθέτησα ασυνείδητα και τη σκέψη τους… Ένα εσωτερικό ταξίδι που με βοήθησε να βλέπω τον κόσμο και τη ζωή διαφορετικά". Η φιλία του με τον πρώην χανσενικό Μανόλη Φουντουλάκη ήταν καταλυτική. "Ξέρεις φίλε, με αυτές τις δοκιμασίες βγαίνει όμορφα σμιλεμένη η ψυχή του ανθρώπου" του έλεγε.
Ο Σταύρος Ψυλλάκης, γεννημένος στα Χανιά το 1954, είναι σκηνοθέτης και παραγωγός ντοκιμαντέρ με επίκεντρο την ανθρώπινη ύπαρξη. Σπούδασε Μηχανολόγος Μηχανικός (ΕΜΠ), σκηνοθεσία στην Αθήνα και ανθρωπολογικό ντοκιμαντέρ στο Παρίσι (Ateliers VARAN). Έχει τιμηθεί με σημαντικά βραβεία όπως το 1ο Βραβείο της ΕΑΚ, τον Χρυσό Αλέξανδρο (2023) και το FIPRESCI (2025). Ιδρυτικό μέλος της ΕΑΚ και της ΕΕΝ, έχει σκηνοθετήσει πάνω από 40 ντοκιμαντέρ, με κορυφαία έργα όπως Άλλος Δρόμος Δεν Υπήρχε, ΜΕΤΑΞΑ και Σμιλεμένες Ψυχές.
The Gateway, Nikita Popkov, Ρωσία, 2025, Παγκόσμια Πρεμιέρα, 93’
Τρεις διαφορετικοί άνθρωποι έρχονται αντιμέτωποι με τον εαυτό τους μέσα σε σκοτεινούς καιρούς.
Ο Nikita Popkov είναι απόφοιτος του Οικονομικού Πανεπιστημίου Πλεχάνοφ στη Ρωσία και έχει σπουδάσει στο Ινστιτούτο Φυσικής και Τεχνολογίας της Μόσχας. Το πρώτο του ντοκιμαντέρ μικρού μήκους δημιουργήθηκε στο πλαίσιο της εκπαίδευσής του στο κινηματογραφικό εργαστήριο των Migachev και Simonov. Το 2021, κατά τη διάρκεια της στρατιωτικής του θητείας, κέρδισε το βραβείο "Καλύτερη Ταινία Μικρού Μήκους" στο διεθνές φεστιβάλ ντοκιμαντέρ Doker.
The German People, Marcin Wierzchowski, Πολωνία, 2025, Ελληνική Πρεμιέρα, 133’
Η ταινία διερευνά τις συνέπειες της ρατσιστικής επίθεσης στο Χανάου της Γερμανίας στις 9/2/2020, όπου δολοφονήθηκαν εννέα άνθρωποι. Μέσα από τις φωνές των επιζώντων και των οικογενειών των θυμάτων, το φιλμ καταγράφει τη θλίψη τους, την αναζήτηση δικαιοσύνης και τον αγώνα τους απέναντι στον συστημικό ρατσισμό – τόσο στο ίδιο το έγκλημα όσο και στην κρατική διαχείρισή του. Καθώς η δημόσια προσοχή εξασθενεί, αυτοί συνεχίζουν να αγωνίζονται για μνήμη και λογοδοσία, θέτοντας καίρια ερωτήματα για την ένταξη, την ιθαγένεια και για το ποιοι θεωρούνται πραγματικά μέλη της γερμανικής κοινωνίας.
Διαβάστε Επίσης
Ο Marcin Wierzchowski γεννήθηκε το 1984 στη Βαρσοβία και είναι σκηνοθέτης, παραγωγός και εικαστικός με έδρα τη Φρανκφούρτη και τη Βαρσοβία. Εγκατέλειψε το σχολείο στα 17 του για να εργαστεί σε βιντεοκλάμπ, αργότερα ολοκλήρωσε τις σπουδές του και σπούδασε καλές τέχνες με έμφαση στον κινηματογράφο. Το πρώτο ντοκιμαντέρ του Hanau – A Night and Its Aftermath τιμήθηκε με το Βραβείο Grimme και αποτέλεσε την έμπνευση για τη νέα του ταινία The German People, που έκανε πρεμιέρα στο Φεστιβάλ Βερολίνου 2025. Έχει λάβει την υποτροφία Gerd Ruge για το πρότζεκτ Traumaland και συνεχίζει να δραστηριοποιείται τόσο στο ντοκιμαντέρ όσο και στη μυθοπλασία.
The longer you bleed, Ewan Waddell, Ουκρανία, 2025, Ελληνική Πρεμιέρα, 65’
Αυτό το προσωπικό ντοκιμαντέρ ακολουθεί εκτοπισμένους Ουκρανούς στο Βερολίνο, καθώς προσπαθούν να διαχειριστούν την τραυματική παραδοξότητα του να βλέπουν την πατρίδα τους να καίγεται, σε πραγματικό χρόνο, μέσα από pixels στο Instagram. Καθώς οι χαρακτήρες απομακρύνονται συναισθηματικά από τις φρίκες του πολέμου, το χιούμορ του παραλόγου αναδύεται ως μηχανισμός επιβίωσης — ένας φακός τον οποίο υιοθετεί το φιλμ για να ασκήσει κριτική στην μεταβιομηχανική κοινωνία ως τόπο επεξεργασίας του τραύματος.
Ο Ewan Waddell είναι Βρετανός δημιουργός που δραστηριοποιείται στο χώρο της μυθοπλασίας, του ντοκιμαντέρ και του πειραματικού κινηματογράφου. Η προσέγγισή του μέσω πολλαπλών μέσων εξερευνά θεματικές όπως η μοντερνικότητα και η ρήξη. Έργα του έχουν παρουσιαστεί σε φεστιβάλ, όπως τα Hot Docs και Long Beach Underground, ενώ περιλαμβάνουν το βραβευμένο Fragmented Youth και συνεργασίες με το Ίδρυμα Τεχνών και Πολιτισμού της Σεούλ. Αυτήν την περίοδο ετοιμάζει ένα μεγάλου μήκους ντοκιμαντέρ για την ψυχεδελική θεραπεία στην εμπόλεμη Ουκρανία. Είναι απόφοιτος του Πανεπιστημίου του Λιντς και του Catalyst Institute στο Βερολίνο.
The lost season, Mehdi Ghanavati, Ιράν, 2024, Ελληνική Πρεμιέρα, 63’
Η εποχική σκόνη καλύπτει το χωριό όπου ζει η Κοσάρ. Η λίμνη Χαμούν έχει ξεραθεί και η περιοχή Σιστάν γίνεται όλο και πιο άνυδρη κάθε χρόνο — μοιάζει σαν η ζωή να εξαφανίζεται σταδιακά. Η Κοσάρ είναι μια έφηβη μαθήτρια λυκείου σε ένα μικρό χωριό στην επαρχία Σιστάν και Μπαλουχιστάν, κοντά στα σύνορα με το Αφγανιστάν. Όπως πολλά κορίτσια της ηλικίας της στην περιοχή, αναμένεται να παντρευτεί νωρίς, σύμφωνα με τις παραδόσεις. Όμως η Κοσάρ ονειρεύεται να φοιτήσει στο πανεπιστήμιο. Μέσα στη λειψυδρία και την αδιάκοπη αιθαλομίχλη από λεπτή σκόνη στο νοτιοανατολικό Ιράν, τα όνειρά της φαίνεται να απομακρύνονται όλο και πιο πολύ.
Ο Mehdi Ghanavati, γεννημένος το 1981 στο Χεντίτζαν του Ιράν, είναι ντοκιμαντερίστας και μοντέρ με αναγνωρισμένο έργο. Ξεκίνησε την καριέρα του με την ταινία Jajim (2005) και απέκτησε εθνική φήμη με το ντοκιμαντέρ Hamja (2017), το οποίο κέρδισε έξι σημαντικά βραβεία και προβλήθηκε σε διεθνή φεστιβάλ. Η ποικιλόμορφη φιλμογραφία του περιλαμβάνει επίσης τις ταινίες Majnoon-e-Hamishegi, Javaz, Mohsenkhan και The Lost Season (2024). Εκτός από τη σκηνοθεσία, έχει επιμεληθεί το μοντάζ πολλών ντοκιμαντέρ για την κρατική τηλεόραση του Ιράν και το Al Jazeera Documentary Channel.
The Tirana Conspiracy, Manfredi Lucibello, Ιταλία, 2024, Ελληνική Πρεμιέρα, 71’
Δεκέμβριος 2000. Ο διάσημος φωτογράφος Ολιβιέρο Τοσκάνι αποδέχεται την πρόσκληση του κριτικού τέχνης Τζανκάρλο Πολίτι να επιμεληθεί ένα τμήμα της πρώτης Μπιενάλε Τιράνων. Ο Τοσκάνι παρουσιάζει τέσσερις σκανδαλώδεις καλλιτέχνες, δημιουργούς έργων ενοχλητικών, ακατάλληλων, ακόμη και ανήθικων: τον παιδόφιλο Δημήτρη Μπιόι, τον πορνογράφο Μαρτσέλο Γκαβότα, την ακτιβίστρια Μπόλα Έκουα που καταζητείται από τη νιγηριανή κυβέρνηση, και τον Χαμίντ Πικάρντο, επίσημο φωτογράφο του Μπιν Λάντεν. Κι αυτό ήταν μόνο η αρχή ενός από τα μεγαλύτερα φιάσκα στην ιστορία της σύγχρονης τέχνης. Πλέον, με τα εγκλήματα να έχουν παραγραφεί, οι πρωταγωνιστές μπορούν επιτέλους να αποκαλύψουν την αλήθεια.
Ο Manfredi Lucibello είναι απόφοιτος του Master της Cineteca di Bologna υπό την καθοδήγηση του Giuseppe Bertolucci. Το 2013 σκηνοθέτησε το ντοκιμαντέρ Centoquaranta – La strage dimenticata, που παρουσιάστηκε στο 54ο Φεστιβάλ dei Popoli και κέρδισε το 32ο Bellaria FF. Το 2018 έγραψε και σκηνοθέτησε την πρώτη του μεγάλου μήκους ταινία, Tutte le mie notti. Το 2022 σκηνοθέτησε το ντοκιμαντέρ Bice Lazzari – The Rhythm and Obsession και το 2023 έγραψε και σκηνοθέτησε την ταινία Non riattacare, η οποία επιλέχθηκε στον διαγωνισμό του 41ου Φεστιβάλ του Τορίνο και του 32ου Raindance IFF, και διανέμεται από την I Wonder Pictures.
To Use a Mountain, Casey Carter, Ηνωμένες Πολιτείες, 2025, Ελληνική Πρεμιέρα, 99’
Έξι αγροτικές κοινότητες στις Ηνωμένες Πολιτείες επιλέγονται ως υποψήφιες για μια αδιανόητη μοίρα: η γη τους να γίνει τόπος ταφής για 77.000 τόνους πυρηνικών αποβλήτων. Ενάντια στη στυγνή λογική των κρατικών αναλύσεων και αρχείων, αναδύεται μια λαϊκή ιστορία αντίστασης και φροντίδας του τόπου μέσα από ένα αισθητηριακό οδοιπορικό στα τοπία, τα οικοσυστήματα και τις προσωπικές ιστορίες των περιοχών αυτών.
Ο Casey Carter είναι σκηνοθέτης και διεπιστημονικός σχεδιαστής που δραστηριοποιείται στο χώρο της δημιουργικής μη-μυθοπλασίας μέσα από τον κινηματογράφο, τη φωτογραφία, την απεικόνιση δεδομένων και τη χαρτογραφία. Το έργο του επικεντρώνεται σε θέματα διακυβέρνησης, γεωγραφίας, περιβαλλοντισμού και προσωπικών υποκειμενικοτήτων. Έχει λάβει υποστήριξη από θεσμούς, όπως το Sundance Documentary Film Program και το IDA. Το To Use a Mountain είναι η πρώτη του ταινία μεγάλου μήκους, στην οποία υπογράφει τη σκηνοθεσία, τη διεύθυνση φωτογραφίας και το μοντάζ.
Welcome to Babel, James Bradley, Αυστραλία, 2024, Ελληνική Πρεμιέρα, 95’
Ένας εμμονικός καλλιτέχνης, ένα τρελό σχέδιο και η ταραχώδης ιστορία του Κομμουνισμού συνδυάζονται σε μια βαθιά κατάδυση στις αιματηρές επαναστάσεις του 20ού αιώνα. Η αφήγηση αντιπαραβάλλεται με το τρυφερό πορτρέτο ενός γάμου που σφυρηλατήθηκε μέσα στο χάος της Πολιτισμικής Επανάστασης στην Κίνα.
Ο James Bradley είναι ένας βετεράνος του ντοκιμαντέρ με εμπειρία 40 ετών στη συγγραφή, παραγωγή, σκηνοθεσία και μοντάζ. Είναι γνωστός για την αφηγηματική του δύναμη και τη διαπολιτισμική του προσέγγιση. Συνσκηνοθέτησε το 50 Years of Silence και σκηνοθέτησε το βραβευμένο Ochre and Ink. Ως μοντέρ, έχει συμβάλει σε αναγνωρισμένα πρότζεκτ γηγενών, όπως τα Radiance και Mr Patterns, για το οποίο τιμήθηκε με το Βραβείο AFI το 2005. Έχει επίσης δημιουργήσει ντοκιμαντέρ για το ABC TV και έχει διδάξει σε κορυφαίες κινηματογραφικές σχολές. Το 2019 έλαβε το Βραβείο Stanley Hawes για τη συνολική του προσφορά στο αυστραλιανό ντοκιμαντέρ. Το Welcome to Babel αποτελεί το ντεμπούτο του σε μεγάλου μήκους ταινία και κέρδισε το Βραβείο Ντοκιμαντέρ του Φεστιβάλ Κινηματογράφου Σίδνεϊ το 2024.
Welcome to the Orchard of England, Louis Norris, Ηνωμένο Βασίλειο, 2025, Ελληνική Πρεμιέρα, 43’
Ιστορικά γνωστό ως ο "οπωρώνας της Αγγλίας", το Herefordshire είναι μία περιοχή παραγωγής μήλων. Αυτή η ταινία συγκεντρώνει ένα ευρύ και εκκεντρικό σύνολο κατοίκων της περιοχής — αγρότες, τσιγγάνους, πρώην εργάτες της συγκομιδής μήλων, κληρικούς, τους ντόπιους στη γιορτή του μηλίτη, παραγωγούς και πωλητές φρούτων — για να εξερευνήσει τη βαθιά σχέση ανάμεσα στους ανθρώπους και την ιστορική τους σοδειά. Μερικώς πορτρέτο ενός εξαφανιζόμενου τρόπου ζωής, μερικώς γιορτή μιας ζωντανής κουλτούρας που συνεχίζει να επιβιώνει, η ταινία θέτει βαθιά ερωτήματα για τη φύση του ανθρώπου. Παιχνίδια, τάρτες, χοροί, μικροκλοπές και ποικιλίες μήλων - ετοιμαστείτε να τιμήσετε το μήλο!
Ο Louis Norris είναι σκηνοθέτης και μοντέρ που εστιάζει στο πώς οι άνθρωποι σχετίζονται με τους τόπους όπου ζουν. Οι ταινίες του έχουν προβληθεί σε φεστιβάλ σε όλον τον κόσμο και έχουν αποσπάσει αρκετά βραβεία.
Wild Women of Anatolia, Sedef και Aslı Özoğuz, Τουρκία, 2024, Διεθνής Πρεμιέρα, 88’
Το ντοκιμαντέρ αυτό είναι μια συλλογή ιστοριών από πέντε γυναίκες σε πέντε τοπία της Ανατολίας, μέσα από τις οποίες αποκαλύπτονται οι προσωπικές τους εμπειρίες ως "άγριες γυναίκες", τα όνειρά τους για ελευθερία και η σύνδεσή τους με τη φύση. Η ταινία αποτελείται από τέσσερα κεφάλαια: Γη, Νερό, Φωτιά & Αέρας.
Η Sedef Özoğuz είναι συγγραφέας, ντοκιμαντερίστρια και καθηγήτρια Ψυχολογίας στο The New School της Νέας Υόρκης. Γεννήθηκε και μεγάλωσε στην Κωνσταντινούπολη, σπούδασε στην Αγγλία και ολοκλήρωσε το διδακτορικό της στην Κριτική Κοινωνική Ψυχολογία στη Νέα Υόρκη. Η Σεντέφ συνδυάζ στη δουλειά της την ψυχολογία με τον κινηματογράφο.
Η Aslı Özoğuz είναι συγγραφέας και σκηνοθέτρια που ζει στην Κωνσταντινούπολη. Απέκτησε το πτυχίο της στα Μέσα Ενημέρωσης και Επικοινωνία από το Goldsmiths και κατέχει δίπλωμα Αφηγηματικού Κινηματογράφου από τη Σχολή Κινηματογράφου της Πράγας. Εργάζεται ως βοηθός σκηνοθέτη στη βιομηχανία του κινηματογράφου τα τελευταία πέντε χρόνια, συμμετέχοντας στην παραγωγή ανεξάρτητων ταινιών μικρού μήκους καθώς και μεγάλου μήκους ταινιών του Χόλιγουντ και του Netflix. Έχει γράψει και σκηνοθετήσει δύο ταινίες μικρού μήκους: Maya (2020) και Look at Us Now (2018). Μαζί με την αδερφή της, Sedef, σκηνοθέτησε το πρώτο της ντοκιμαντέρ μεγάλου μήκους, Wild Women of Anatolia.
Διαβάστε τις περιλήψεις των ταινιών μικρού μήκους παρακάτω:
