© Alexander Janetzko / Berlinale 2025
Το εκκωφαντικό χειροκρότημα στο τέλος της δημοσιογραφικής προβολής του "Dreams (Sex Love)", όχι τόσο από εμάς, ήταν ενδεικτικό. Ο Νορβηγός σκηνοθέτης Νταγκ Γιόχαν Χάουγκερουντ πολύ δύσκολα θα έφευγε από το 75ο Φεστιβάλ Βερολίνου χωρίς να αποσπάσει κάποιο βραβείο, το ερώτημα ήταν μονάχα ποιο από θα του απένειμε η κριτική επιτροπή του Τοντ Χέινς. Εν τέλει, το ιδιοσυγκρασιακό σκανδιναβικό rom com που ολοκληρώνει μια τριλογία του Χάουγκερουντ, τιμήθηκε με τη βαρύτιμη Χρυσή Άρκτο.
Πριν από μερικούς μήνες είχαμε δει στην Ελλάδα το πρώτο μέρος, με τίτλο "Sex - Όσα Λένε οι Άντρες Μεταξύ τους", το δεύτερο "Love" προς το παρόν δεν έχει κυκλοφορήσει, όμως κάτι μας λέει θα επισπευτεί η άφιξή του στις μαρκίζες. Εν προκειμένω, πάντως, το "Dreams (Sex Love)" θα μπορούσε να περιγραφεί ως ένα νορβηγικό "Να με Φωνάζεις με το Όνομά σου" με όρους rom com, περισσότερη ίντριγκα, εγκεφαλικό χιούμορ και σαφώς λιγότερα ροδάκινα. Κεντρική ηρωίδα είναι η 17χρονη Γιοχάνε η οποία ερωτεύεται κεραυνοβόλα και για πρώτη φορά μία από τις δασκάλες της. Σύντομα αποκτά μικρή εμμονή με εκείνη που την κινητοποιεί να την προσεγγίσει και έτσι, αρχίζουν να συναντιούνται εβδομαδιαία στο διάμερισμά της. Παράλληλα, όμως, καταγράφει τα ιλιγγιώδη συναισθήματα που νιώθει για την καθηγήτρια σε ένα πολυσέλιδο χειρόγραφο, το οποίο όταν φτάνει στα χέρια της γιαγιάς και της μητέρας της νεαρής αποκαλύπτει δύο σοκαριστικά γεγονότα: ότι κάτι συνέβη(;) σε αυτό το διαμέρισμα και πως η Γιοχάνε είναι διαολεμένα καλή συγγραφέας.
Το απόλυτα ιδιοσυγκρασιακό ύφος του Χάουγκερουντ από τη μία βοηθά στο να λειτουργήσει το χιούμορ στις πιο σουρεαλιστικές στιγμές του φιλμ, όπως όταν οι ηρωίδες αναλογίζονται σοβαρά εάν πρέπει να εκδώσουν το χειρόγραφο, ενώ παράλληλα απεικονίζονται υπέροχα οι μονομανίες του νεανικού έρωτα. Από την άλλη, υπάρχουν ορισμένα ελαττώματα στην προσέγγιση μιας σχέσης τόσο μεγάλων ηλικιακών αποστάσεων που ρέπει προς τη ρομαντικοποίηση, την ώρα που η κατακλείδα του αφηγήματος οδηγείται σε σχετικά ασφαλή συμπεράσματα. Μερικώς άνισο, δηλαδή, το αποτέλεσμα αλλά κατανοητό γιατί συγκίνησε την κριτική επιτροπή, αφού συν τοις άλλοις, εκτιμήθηκε πως ο Νορβηγός κρατά πολύ περίπλοκες και τολμηρές ισορροπίες γύρω από όσα θίγει.
Κατά τα άλλα, στην απονομή κυριάρχησαν οι Νοτιοαμερικάνοι. Το "Blue Trail" του Βραζιλιάνου Γκαμπριέλ Μασκάρο απέσπασε την Αργυρή Άρκτο – Μεγάλο Βραβείο της Επιτροπής, με τον Αργεντίνο Ιβάν Φουντ με το "Message" να κερδίζει το Ειδικό Βραβείο της Επιτροπής. Απόλυτα δίκαια η Ρόουζ Μπερν βραβεύτηκε για την ορμητική ερμηνεία της στο "If I Had Legs I’d Kick You", το φιλμ που στηρίξαμε εξαρχής, όπως αντίστοιχα ο Άντριου Σκοτ για το β’ ρόλο του στο νοσταλγικό "Blue Moon". Ακολούθως, δικαιωθήκαμε για την αποθέωση του "Ice Tower", αφού το σκοτεινό παραμύθι της Λουσίλ Χατζιχαλίλοβιτς απέσπασε το βραβείο καλλιτεχνικού επιτεύγματος.
Τέλος, ο κάτοχος Χρυσής Άρκτου Ράντου Ζούντε τιμήθηκε για το σενάριο του χειμαρώδους "Kontinental ‘25" και φυσικά, δεν έχασε την ευκαιρία να τοποθετηθεί ενόψει των γερμανικών εκλογών. Με τον κίνδυνο το ακροδεξιό AfD να βρεθεί στην εξουσία, ο Ρουμάνος δημιουργός είπε από το πόντιουμ πως ελπίζει, του χρόνου, η ταινία έναρξης της Μπερλινάλε να μην είναι ο "Θρίαμβος της Θέλησης", το καθοριστικό μεν - ναζιστικό δε προπαγανδιστικό ντοκιμαντέρ της Λένι Ρίφενσταλ.
Τα βραβεία του 74ου Φεστιβάλ Βερολίνου 2025:
Χρυσή Άρκτος: Dreams (Sex Love) (Νταγκ Γιόχαν Χάουγκερουντ)
Αργυρή Άρκτος – Μεγάλο Βραβείο της Επιτροπής: The Blue Trail (Γκαμπριέλ Μασκάρο)
Αργυρή Άρκτος - Ειδικό Βραβείο της Επιτροπής: The Message (Ιβάν Φουντ)
Σκηνοθεσία: Χούο Μενγκ ("Living the Land")
Καλύτερος α' ρόλος: Ρόουζ Μπερν ("If I Had Legs I’d Kick You")
Καλύτερος β' ρόλος: Άντριου Σκοτ ("Blue Moon")
Σενάριο: Ράντου Ζούντε ("Kontinental ‘25")
Βραβείο Καλλιτεχνικού Επιτεύγματος: The Ice Tower (Λουσίλ Χατζιχαλίλοβιτς)
Ευχαριστούμε την Aegean Airlines για τη συνδρομή της στην πραγματοποίηση του ταξιδιού.
Διαβάστε όλα τα νεότερα για το 75ο Φεστιβάλ Βερολίνου εδώ.
