Η τολμηρή σκηνοθέτρια Κατρίν Μπρεγιά τα λέει έξω από τα δόντια

Ατρόμητη σκηνοθέτρια που δε φοβάται τις προκλήσεις, η Γαλλίδα Κατρίν Μπρεγιά ("Romance") έχει φτιάξει το όνομά της χάρη σε φιλμ τολμηρού ερωτισμού που διατυπώνουν περίπλοκα όσο και σεξουαλικά φορτισμένα ηθικά διλήμματα. Από το παραπάνω δίπολο δε ξεφεύγει η νέα ταινία της με τίτλο "Το Περασμένο Καλοκαίρι", όπου η Λεά Ντρικέρ υποδύεται μια εύπορη δικηγόρο που συνάπτει παράνομη σχέση με τον 17χρονο γιο, από προηγούμενο γάμο, του συζύγου της. Για το νέο έργο αλλά και πολλά ακόμα, η Μπρεγιά μιλάει στο "α" έξω από τα δόντια…

Πώς προέκυψε να γυρίσετε το ριμέικ της "Βασίλισσας της Καρδιάς";
Ήταν επιθυμία του παραγωγού Σαΐντ Μπεν Σαΐντ η οποία γεννήθηκε σε μια περίοδο που είχα παραιτηθεί από τον κινηματογράφο. Κόντευε σχεδόν δεκαετία που κανείς δε δεχόταν να χρηματοδοτήσει τα σχέδιά μου, οπότε επέλεξα ανεπίσημα να αποσυρθώ. Ωστόσο, συναντηθήκαμε συμπτωματικά με τον Σαΐντ σε ένα φεστιβάλ και ανέφερε πως έχει αγοράσει τα δικαιώματα της "Βασίλισσας…". Μου εκμυστηρεύτηκε, ακόμη, πως θεωρούσε ότι μπορούσα να τη γυρίσω καλύτερα την Μέι ελ-Τούκι. Με ιντρίγκαρε το σκεπτικό του, έτσι του ζήτησα να μου στείλει την ταινία να τη δω. Θυμάμαι πως με αιφνιδίασε η ωμότητά της, καθώς και η ίδια την υιοθετώ στο έπακρο στα φιλμ μου. Αλλά για αυτόν ακριβώς το λόγο, επειδή είναι κάτι που έχω κάνει επανειλημμένα στα έργα μου, είπα στον Σαΐντ πως εφόσον γυρίσω μια δική μου εκδοχή δε θα έχει την ίδια ψυχρότητα. Και επίσης, πως θα προτιμούσα να δώσω έμφαση στη δημιουργία και τα το τίμημα αυτού του φοβερού ψέματος που υπάρχει στον πυρήνα του σεναρίου. Έπειτα, δεν είχα καμία διάθεση να ηθικολογήσω με το να αφηγηθώ την ιστορία μιας κακοποιήτριας. Μία από τις λιγοστές αλλαγές που έκανα σε σχέση με την πρωτότυπη ταινία, ήταν να δείξω πώς το αγόρι σαγηνεύει την ηρωίδα και όχι το αντίθετο. Αλλάζουν τα πάντα έτσι.

Η ανειλικρίνεια και ο πόθος αποτελούν τους δύο πυλώνες της ταινίας, έννοιες οι οποίες αποκτούν ιδιαίτερη βαρύτητα εάν λάβουμε υπόψη πως η ηρωίδα είναι μια δικηγόρος που ασχολείται με θύματα σεξουαλικών κακοποιήσεων.
Πράγματι, διότι ως συνήγορος επιδιώκει την ομολογία των πελατών της, την απόλυτη αλήθεια των εμπειριών τους. Εκείνη, όμως, είναι ανίκανη να πράξει το ίδιο όταν φτάνει η ώρα. Γιατί στο ενδιάμεσο έχει παρασυρθεί από την ερωτική έλξη, βιώνει μετά από καιρό εμπειρίες που την κάνουν να ακτινοβολεί εκεί που ένιωθε σαν απόβλητο. Στα γυρίσματα ήμουν αποφασισμένη να κάνω διαπεραστικά τα συναισθήματα των χαρακτήρων, όσα νιώθουν να φτάνουν στο κόκκινο είτε είναι η οδύνη είτε η έκσταση.

Βρίσκονται, πάντως, σε μια ομολογουμένως περίπλοκη συνθήκη την οποία, φαντάζομαι, κάπως άλλος στη θέση σας όχι απλώς δε θα σκηνοθετούσε, αλλά θα την απέφευγε κιόλας.
Μα έχουμε επιστρέψει σε μια εποχή συντηρητισμού, όπου οτιδήποτε αμφιλεγόμενο αυτομάτως ενοχοποιείται. Βασικά, ακόμα χειρότερα, σήμερα βιώνουμε την επιστροφή του μακαρθισμού στην πιο μοχθηρή εκδοχή του. Προωθείται κιόλας από εξτρεμίστριες φεμινίστριες που πήραν τον έλεγχο με το ξέσπασμα του κινήματος #MeToo. Τότε βρήκαν την ευκαιρία να επιβληθούν αυταρχικά ως θεματοφύλακες του δικαίου της ηθικής. Ανάμεσά τους είναι και η Κριστίν Ανγκό*, η οποία παρότι δε θα έλεγα με ευκολία πως είναι ηλίθια, σίγουρα λέει ηλίθια πράγματα. Όπως πρόσφατα, όταν υποστήριξε πως με την ταινία μου ωραιοποιώ την αιμομιξία. Κάθε άλλο! Είναι απλώς μυθοπλασία και όπως σε κάθε έργο μυθοπλασίας, έχουμε δικαίωμα να σκοτώνουμε και να κάνουμε σεξ με όποιον θέλουμε. Δε σημαίνει πως το ίδιο πράγμα θα κάνουμε και στη ζωή.

Επιτρέψτε μου, βέβαια, να αναφέρω πως το #MeToo έφερε μερικές θετικές αλλαγές στο σινεμά. Όπως, μεταξύ άλλων, την πρόσληψη των συντονιστών οικειότητας για τα γυρίσματα ερωτικών σκηνών. Αν και εικάζω πως μάλλον δεν τους προτιμήσατε…
Ε όχι βέβαια! Είναι παντελώς ηλίθιοι! Μιλάμε για ανθρώπους χωρίς καμία κατάρτιση που δεν καταλαβαίνουν τίποτα από σινεμά. Χώρια που η πρόσληψή τους κοστίζει άπειρα λεφτά. Έχετε υπόψη πολλά επαγγέλματα που ασκούν ανειδίκευτοι, δίχως πτυχίο, στα οποία το μεροκάματο είναι οκτακόσια ευρώ; Όλα αυτά, για μια ανύπαρκτη "επιστήμη"!

Επομένως, πώς νιώθετε που επιστρέψατε στη δράση σε μια εποχή τόσο δύσκολη, όπως αναφέρατε, για ταινίες σαν τις δικές σας;
Ενθουσιασμένη! Ξέρετε, ανέκαθεν αντιμετώπιζα δυσκολίες με τα φιλμ μου γιατί πάντα ήταν τολμηρά και έφερναν τον κόσμο σε δύσκολη θέση. Υπό αυτήν την έννοια δεν έχει αλλάξει τίποτα. Ωστόσο στο "Περασμένο Καλοκαίρι" ήθελα να δοκιμάσω κάτι διαφορετικό όσον αφορά τις ερωτικές σκηνές. Αυτήν τη φορά προτίμησα να υπαινιχθώ την ύπαρξη του γυμνού, να μην το βλέπουμε ξεκάθαρα, όμως να αισθανόμαστε την παρουσία του. Η καθαρή γύμνια του βλέμματος με ενδιέφερε πολύ περισσότερο, διότι έτσι επιτυγχάνεται βαθύτερη οικειότητα μεταξύ των ηθοποιών αλλά και με τους θεατές. Πιστέψτε με, σαν προσέγγιση καθησύχασε και τη Λεά η οποία είχε αγχωθεί όταν πρωτοδιάβασε το σενάριο! Κατά τα άλλα, η επιστροφή μου μού θύμισε πως το σινεμά είναι σαρκοβόρο και ανθρωποφάγο, για αυτό και είναι ανώτερη μορφή τέχνης από όλες τις άλλες. Απολαμβάνω όσο τίποτα να "καταβροχθίζω" τους ηθοποιούς με την κάμερά μου.

*Διάσημη Γαλλίδα συγγραφέας που αναφέρεται συχνά στο έργο της στην αιμομιξία. Έχει συνεργαστεί, επίσης, με την εμβληματική σκηνοθέτρια Κλερ Ντενί ("Η Λιακάδα Μέσα μου", "Οι Δύο Όψεις του Ξυραφιού").