«Daisies»
Πέντε χώρες, τρεις streaming πλατφόρμες και δώδεκα ταινίες σμίγουν διαδικτυακά για ένα μήνα στο πλαίσιο του 1ου Arkadiko Film Festival (1-30/4), την πρωτοεμφανιζόμενη διοργάνωση που φιλοδοξεί να αποτελέσει μια "online γέφυρα που ενώνει λαούς μέσω του ευρωπαϊκού σινεμά" και φέρει την υπογραφή του Cinobo.
Πιο συγκεκριμένα, η ελληνική πλατφόρμα ενώνει τις δυνάμεις της με τους έτερους ευρωπαϊκούς streamers FILMIN και MYMOVIES, για τη δημιουργία ενός φεστιβάλ που θα είναι προσβάσιμο σε Ισπανία, Πορτογαλία και Ιταλία εκτός, φυσικά, από Ελλάδα και Κύπρο. Σύμφωνα με το δελτίο τύπου, το Arkadiko Film Festival δανείζεται το όνομά του "από την ανθεκτική κληρονομιά της αρχαίας Γέφυρας του Αρκαδικού στην Αργολίδα, της παλαιότερης διατηρημένης γέφυρας στην Ευρώπη, συμβολίζοντας τη σύνδεση ανθρώπων και τόπων διαμέσου ετών, ηλικιών, τόπων, αντιλήψεων". Κατ' επέκταση, το φεστιβάλ φιλοδοξεί να συνδέσει το κοινό με το παρελθόν και το παρόν του ευρωπαϊκού σινεμά - διασχίζοντας χώρες και γενιές.
Φυσικά το Arkadiko Film Festival είναι διαθέσιμο μέσω του Cinobo, ενώ το πρόγραμμά του αποτελείται από τίτλους που επέλεξαν οι προγραμματιστές των συνεργαζόμενων πλατφορμών. Οι επιλογές προέρχονται από το ευρωπαϊκό σινεμά, συμπεριλαμβανομένων κλασικών και σύγχρονων φιλμ που παρουσιάζονται μέσω double bills διαφορετικών θεματικών που βρίσκετε παρακάτω.
Euro Echoes: Η εξέλιξη του ίδιου του ευρωπαϊκού σινεμά, από την εποχή των φορμαλιστών auteurs ως την σύγχρονη ανάγκη για ανάδειξη των κοινωνικών και πολιτικών θεμάτων, φέρνει μαζί ένα αριστούργημα του ουγγρικού σινεμά, το Twilight (1990) του Γκιόργκι Φεχέρ με τη συγκινητική ματιά ενός παιδιού που βλέπει τη ζωή του και την είσοδο στην Ευρώπη να μπαίνει σε αναμονή στο Any Day Now (2020) του Χαμί Ραμεζάν.
Into the Abyss: Το δύσκολο θέμα του εθισμού στις ουσίες, φέρνει μαζί μια γενναία και ιστορική ταινία του παρελθόντος, το βερολινέζικο Christiane F (1980) του Ούλι Έντελ, με ένα μοναδικό ντοκιμαντέρ, το How to Save a Dead Friend (2022) της Μαρούσα Σιροεκόφσκαγια, που παρακολουθεί με αυθεντικότητα την καταστροφική σχέση ενός ζευγαριού.
Wisdom’s Journey: Ο όρος εκπαίδευση, μέσα και έξω από το σχολείο, εξερευνάται μέσα από τη φρέσκια, σε κάθε εποχή, ματιά δύο γυναικών. Το Daisies (1966) της Βέρα Χιτίλοβα, ένα ορμητικό μανιφέστο για την ελεύθερη βούληση των νέων προβάλλεται πλάι στο The Staff Room (2021) της Σόνια Τάροκιτς, ένα λεπτομερές πορτρέτο ενός σύγχρονου σχολείου που παρουσιάζει το συχνό αδιέξοδο των ανθρώπων που θέτουν τις βάσεις στα σημερινά παιδιά.
Rainbow Reels: Το LGBTQ σινεμά στην Ευρώπη όπως παρουσιάστηκε μέσα από συχνά αμιγώς ερωτικές ιστορίες ως την αναγωγή του σήμερα σε μια κινηματογραφική κατηγορία που παύει να είναι ειδική και αφορά την πλειοψηφία του κοινού. Από το σπάνιο Le Beau Mec (1979) του Γουάλας Ποτς που περιγράφει τις ερωτικές εμπειρίες ενός άντρα από το σχολείο ως το στρατό και την ενήλικη ζωή, οδηγούμαστε στο ρουμανικό Poppy Field (2020) και τον εσωτερικό διχασμό ενός γκέι αστυνομικού.
Love Unbound: Αγάπη, έρωτας και σεξ σε κοινό διάλογο. Το My Little Loves (1974) του Ζαν Εστάς παρουσιάζει τρυφερά τη διαδικασία της πρώιμης ενηλικίωσης και τις καινούριες έννοιες που καλούνται να διαχειριστούν παιδιά που μεγαλώνουν, μαζί με το Borders of Love (2022) που ακολουθεί ενήλικες που μάλλον θα ήθελαν να είναι παιδιά, πνιγμένοι και μετέωροι μέσα σε συνεχείς ερωτικές φαντασιώσεις.
Generation Lost: Η ανεργία δεν είναι μόνο νούμερα αλλά και μία γενικότερη καθίζηση του πληθυσμού που συχνά οδηγεί σε εκρήξεις. Η παραβατικότητα στους δρόμους των ευρωπαϊκών μεγαλουπόλεων απασχόλησε πολλές φορές το κλασικό ευρωπαϊκό σινεμά και το βλέπουμε μέσα από την ισπανική προσέγγιση στον νεορεαλισμό, στο Los Golfos (1960) του Κάρλος Σάουρα, πλάι σε ένα σύγχρονο ταξίδι στο παρελθόν και τη Δημοκρατία της Βαΐμάρης, στο Fabian: Going to the Dogs (2021) του Ντόμινικ Γκραφ.
