History Projected: Ελληνογερμανικοί κινηματογραφικοί διαλόγοι για το παρελθόν και το μέλλον

Στο πλαίσιο του προγράμματος προβολών, που παρουσιάζει το Ινστιτούτο Γκαίτε σε συνεργασία με το Ethnofest, για τους Ελληνογερμανικούς κινηματογραφικούς διαλόγους για το παρελθόν και το μέλλον, το 1ο επεισόδιο έχει θέμα "Ιστορία και μύθος" (27/3, 6.30-10 μ.μ.).

Σε μια σειρά κινηματογραφικών προβολών που εκτείνεται σε όλη τη διάρκεια του 2024, μικρού και μεγάλου μήκους ταινίες από την Ελλάδα και τη Γερμανία συνδυάζονται, συνδιαλέγονται και συναρμολογούν διαφορετικούς τρόπους προσέγγισης του κοινού ιστορικού παρελθόντος: Μικρό-αφηγήσεις και έκκεντρες, χαμηλόφωνες μαρτυρίες που ξετυλίγονται στον πληθυντικό αριθμό, ασκήσεις με τη μυθολογία και τις μάσκες της εθνικής ταυτότητας, παιχνίδια παζλ με ψηφίδες από το αρχείο, ηχηρές και αόρατες χειρονομίες και τεκμήρια καταργούν την απόσταση από τις πηγές και τα λογής τεκμήρια και ενθαρρύνουν απρόσμενες αναγνώσεις εκατέρωθεν των συνόρων. Ώσπου φέρνουν την ιστορία στο παρόν για να την προβάλλουν στο μέλλον, κάνοντάς την –με τη βοήθεια της κινηματογραφικής γλώσσας– αίσθηση, ένστικτο και συλλογικό βίωμα. 

• 27/3 | Επεισόδιο 1: Ιστορία και μύθος 
• 15/5 | Επεισόδιο 2: Ιστορία και αρχείο 
• 3/7 | Επεισόδιο 3: Καλοκαιρινές ιστορίες 
• 9/10 | Επεισόδιο 4: Χτίζοντας την ιστορία 
• 20/11 | Επεισόδιο 5: Γυναίκες απαντούν 

27/3 | Επεισόδιο 1: Ιστορία και μύθος

 

• 6.30 μ.μ. | "Λαοκόων και Υιοί. Η ιστορία της μεταμόρφωσης της Εσμεράλντα ντελ Ρίο",
• Ulrike Ottinger, 1972/73, 50΄ (γερμανικά με αγγλικούς και ελληνικούς υπότιτλους)
• 7.30 μ.μ. | "Τον καιρό των Ελλήνων", Λάκης Παπαστάθης, 1981, 98΄ (γερμανικά με αγγλικούς και ελληνικούς υπότιτλους)

Απόπειρες οικειοποίησης των αρχαίων ελληνικών μύθων βυθίζονται στην αστείρευτη δεξαμενή της μοντέρνας ιστορίας, σε δύο ξεχωριστές κινηματογραφικές χειρονομίες διερεύνησης της σύγχρονης ευρωπαϊκής και εθνικής ταυτότητας. Από τη μία, το ντεμπούτο της πρωτοποριακής καλλιτέχνιδας του Νέου Γερμανικού Κινηματογράφου Ulrike Ottinger φλερτάρει με το καμπ, τον διονυσιασμό και το νταντά, για να καταλήξει σε μια πειραματική εθνογραφία. Από την άλλη, η πρώτη μεγάλου μήκους ταινία μυθοπλασίας του Λάκη Παπαστάθη –μίας από τις πιο επιδραστικές μορφές του ελληνικού ντοκιμαντέρ– ακολουθεί την περιπέτεια μιας αρπαγής στο γύρισμα του αιώνα για να ξεδιπλώσει ένα ολότελα ξεχωριστό όραμα για το αποτύπωμα του μακρινού ή του κοντινού παρελθόντος. Η παράδοση ως δώρο, παραχώρηση, κληρονομιά, υποταγή και παρακαταθήκη.

"Λαοκόων και Υιοί. Η ιστορία της μεταμόρφωσης της Εσμεράλντα ντελ Ρίο"

Ως χήρα Olimpia Vincitor αναζητά το παρελθόν της. Με το όνομα Linda MacNamara θριαμβεύει ως πατινέζ σε μια μονομαχία με αντίπαλο την αλεξιπτωτίστρια Kakalia Katzen. Ο Tristan Tzara εμφανίζεται στις τελετές των κυριών της χώρας Laura Molloy και γίνεται διευθυντής του περιοδεύοντος θιάσου του τσίρκου "Λαοκόων και Υιοί". Ο θάνατος μιας καλλιτέχνιδας και η καταστροφή του ατελιέ της από επτά Ερινύες, οι οποίες αναδύονται μέσα από το νερό με τη μορφή πυροσβεστών, συνδέεται άμεσα με την εμφάνιση του τσίρκου. Η μεταμόρφωση της Esmeralda del Rio ώστε να υποδυθεί έναν νέο ανδρικό ρόλο, αυτόν του ζιγκολό Jimmy Junod, φέρνει επιτέλους μια πνοή περιπέτειας στη μετρημένη, αν και γεμάτη ζωή της Veronika Dalton, που είχε υιοθετήσει το όνομα Hubert Dupavillon. Η επικήρυξη, όμως, του Jimmy Junod είναι γνωστή στην αστυνομία όλου του κόσμου.

"Τον καιρό των Ελλήνων"

Στα 1900, μια ομάδα ληστών απήγαγε έναν νεαρό αστό και καταφεύγει στο βουνό, περιμένοντας τα λύτρα για την απελευθέρωσή του. Ο νεαρός αναπτύσσει μια σχέση φιλίας με τον αρχηγό των ληστών και συνειδητοποιεί ότι η ζωή αυτών των παρανόμων είναι πολύ πιο αυθεντική απ’ τη δική του. Ταινία με αναφορές στον Βιζυηνό, τον Παπαδιαμάντη, τον λαϊκό πολιτισμό: οι παλιές φυλλάδες, τα πρόσωπα-μύθοι, οι ρωμέικες παραδόσεις και τελετουργίες, η βαθιά θρησκευτικότητα, όλα αυτά με φόντο πάντα το σκληρό ορεινό ελληνικό τοπίο. Ο Λάκης Παπαστάθης, σκιαγραφώντας κι αυτός την αντίθεση ανάμεσα στη ληστεία ως λαϊκή εξέγερση και τη συγκρότηση του νεωτερικού αστικού κράτους, δείχνει τελικά πως παλιότερες μορφές λαϊκής κουλτούρας πάντοτε συνυπήρχαν, κατά κάποιο τρόπο, με νεωτερικές μορφές πολιτισμού. 

Είσοδος ελεύθερη