Η πολιτική ορθότητα, ιδιαίτερα στην άλλη άκρη του Ατλαντικού, έχει αλλάξει πολλά δεδομένα του προηγούμενου αιώνα πάνω στο δημόσιο λόγο και την καλλιτεχνική έκφραση. Έχει σπάσει ταμπού, έχει γκρεμίσει προκαταλήψεις και έχει διορθώσει διαχρονικές παρεξηγήσεις, αλλά, όπως κάθε καινούριο status quo, έχει επιβάλλει τα δικά του στερεότυπα. Αυτή την περίπλοκη κατάσταση προσπαθεί να περιγράψει το δημοσιευμένο το 2001 μυθιστόρημα του Πέρσιβαλ Έβερετ "Erasure", το οποίο διασκεύασε για την οθόνη ο τηλεοπτικός σεναριογράφος Κορντ Τζέφερσον (Έμι για το "Watchmen").
O 42χρονος πρώην δημοσιογράφος περνάει για πρώτη φορά πίσω από την κάμερα για να διηγηθεί την ιστορία του Τελόνιους "Μονκ" Έλισον (ο οσκαρικά υποψήφιος Τζέφρι Ράιτ), Αφροαμερικανού συγγραφέα και πανεπιστημιακού καθηγητή στο Λος Άντζελες. Ενός κυνικού διανοούμενου του οποίου τα βιβλία, αν και εισπράττουν θετικές κριτικές, αποδεικνύονται αντιεμπορικά γιατί δεν είναι "αρκετά Μαύρα". Μετά από μερικά περιστατικά έντασης ανάμεσα σ’ αυτόν και τους φοιτητές του πάνω σε φυλετικά θέματα, το πανεπιστήμιο του δίνει υποχρεωτική άδεια μέχρι να ηρεμήσουν τα πράγματα. Εκείνος, αφού παρακολουθήσει μια ομιλία της συγγραφέας του μπεστ σέλερ "We's lives in da ghetto" Σιντάρα Γκόλντεν, γεμάτο κλισέ γύρω από τη Μαύρη συμπεριφορά και κουλτούρα, ταξιδεύει ως τη Βοστόνη και τη γενέτειρά του. Εκεί θα συναντήσει μετά από καιρό τη μητέρα του, η οποία αρχίζει να δείχνει συμπτώματα Αλτσχάιμερ, την αδελφή του και τον αδελφό του (ο Στέρλινγκ Κέι Μπράουν, υποψήφιος για Όσκαρ β΄ ρόλου), με τον οποίο είχαν εντελώς αποξενωθεί. Ένα απρόσμενο γεγονός, όμως, θα αλλάξει τα σχέδιά του και θα τον αναγκάσει να παρατείνει την παραμονή του στη Μασαχουσέτη. Σ’ αυτό το διάστημα θα γνωρίσει την Κοραλάιν, μια γειτόνισσα δικηγόρο με την οποία κάνει σχέση, και θα αποφασίσει να γράψει με ψευδώνυμο ένα "πολύ Μαύρο" μυθιστόρημα, γεμάτο μελοδραματισμούς, γραφική βία, ναρκωτικά, συμμορίες, κοινωνικά περιθωριακούς χαρακτήρες και φυσικά ξέχειλη αφροαμερικανική αργκό. Αλλά η τεράστια επιτυχία του "My pafology" θα τον βάλει σε μπελάδες που δεν θα μπορούσε ποτέ να φανταστεί.
Ταινία χαρακτήρων οι απλώνονται σε τρεις διαστάσεις χάρη στη σεναριακή δεξιοτεχνία του Κορντ Τζέφερσον, εξ ου και το αντίστοιχο Όσκαρ, από τις πέντε συνολικά υποψηφιότητες του φιλμ, το "American Fiction" σχολιάζει τα πολλαπλά στερεότυπα στα οποία είναι παγιδευμένη η αμερικανική κοινωνία. Το πετυχαίνει χωρίς να πρωτοτυπεί στη δραματουργική δομή ή την αφήγηση, δεν περιφρονεί τα στερεότυπα, δηλαδή, αλλά η παιχνιδιάρα φινέτσα της είναι ακαταμάχητη – πολύ κοντά σε κινηματογραφική κοψιά με τα "Παιδιά του Χειμώνα". Θίγει έξυπνα το πως όχι μόνον η φυλετική, αλλά και η ταξική, η οικονομική ή η μορφωτική διαφορά, ακόμα και αυτή του σεξουαλικού προσανατολισμού, δημιουργεί τα δικά της στεγανά, επισημαίνει το πρόβλημα αναζήτησης ταυτότητας μέσα σ’ ένα σύμπαν χαοτικών σημάνσεων, διασκεδάζει με τις πολλαπλές αντιφάσεις των εννοιών προοδευτικό και συντηρητικό, ενώ μας υπενθυμίζει πως η ζωή στην καλλιτεχνική μυθοπλασία είναι εντελώς διαφορετική από τη ζωή "εκεί έξω". Το κάνει πατώντας στο στέρεο δρόμο της σοφιστικέ δραμεντί, με μικρές μελοδραματικές λοξοδρομήσεις, ποντάροντας στο χιούμορ και το συναίσθημα. Μια διαχρονική συνταγή επιτυχίας.
Η ταινία προβάλλεται στη streaming πλατφόρμα Amazon Prime.
