Η Ελληνική Ψυχαναλυτική Εταιρεία διοργανώνει, για όγδοη χρονιά, σειρά κινηματογραφικών προβολών με τίτλο "Σινεμά με τον Φρόυντ". Ο φετινός κύκλος πραγματοποιείται και πάλι σε συνεργασία με τον Κινηματογράφο Τριανόν.
Παρακολουθούμε ταινίες του κλασικού και σύγχρονου κινηματογράφου, με μεγάλη καλλιτεχνική αξία. Η ψυχαναλυτική ματιά, επιχειρεί να αναδείξει τη σύνδεση πλευρών της εσωτερικής και της εξωτερικής πραγματικότητας, μέσα από τα αλληλένδετα στοιχεία της μορφής και του περιεχομένου της ταινίας που διακινούν το ενδιαφέρον μας. Μετά το πέρας κάθε προβολής, το κοινό έχει την ευκαιρία να παρακολουθεί, αλλά και να συμμετέχει στη συζήτηση ψυχαναλυτών με ανθρώπους της τέχνης και των επιστημών, ώστε να συναντηθούν, μέσω του διαλόγου, οι διαφορετικοί τρόποι ερμηνείας και απόλαυσης της κινηματογραφικής εμπειρίας.
Στις ταινίες που επελέγησαν για τη φετινή χρονιά και ανήκουν σε διαφορετικά κινηματογραφικά είδη, χρονικές περιόδους και γεωγραφικά μήκη και πλάτη, κυρίαρχο θέμα είναι η διαπραγμάτευση και επεξεργασία του ψυχικού πόνου, της απώλειας και της ταυτότητας
Πρόγραμμα προβολών 2023 - 2024
Ερωτική Επιθυμία του Kar-Wai Wong (98’, 2000) | 29/10
H κλασική πλέον ταινία του Wong Kar Wai Ερωτική Επιθυμία καταγράφει, με τη χαρακτηριστικά ιδιαίτερη αισθητική της, τα πεπρωμένα ενός μυστικού έρωτα.
Οι πρωταγωνιστές της ταινίας είναι γείτονες, και αντιλαμβάνονται ότι οι σύζυγοί τους είναι εραστές, κάτι που τους φέρνει κοντά, αντιμέτωπους με ένα διπλό πένθος: τόσο αυτό της απώλειας των συζύγων τους όσο και εκείνο της ανεκπλήρωτης ερωτικής επιθυμίας του ενός για τον άλλο. Το suspense του αν θα ολοκληρωθεί τελικά αυτή η αμοιβαία, κλιμακούμενη ερωτική επιθυμία του ζευγαριού- τονισμένο από την επαναλαμβανόμενη χρήση του τραγουδιού "Quizas, Quizas, Quizas" (ίσως, ίσως, ίσως)- συνοδεύεται από τη διαρκή απορία σχετικά με τον βαθύτερο λόγο που αυτή η επιθυμία δεν πραγματοποιείται.
Η ταινία υπαινίσσεται αλλά δεν απαντάει οριστικά, αντίθετα διατηρεί σταθερή μέχρι τέλους την ατμόσφαιρα του μυστικού, καθιστώντας μας έτσι αιχμάλωτους της διαχρονικής, μελαγχολικής γοητείας της.
Άνθρωπος χωρίς παρελθόν του Aki Kaurismäki (97’, 2002) | 10/12
Η ταινία του Άκι Καουρισμάκι Ο άνθρωπος χωρίς παρελθόν, από τη Φινλανδία, (υποψήφια για Όσκαρ καλύτερης ξενόγλωσσης ταινίας,) είναι μια συγκινητική ιστορία ενός άνδρα (Markku Peltola) που χάνει τη μνήμη του, όταν δέχεται επίθεση σε μια πόλη όπου έχει μόλις φτάσει. Δεν μπορεί να θυμηθεί και να αποδείξει ποιος είναι, με αποτέλεσμα να αντιμετωπίζεται με καχυποψία και απόρριψη από τους εκπρόσωπους των θεσμών της κοινωνίας. Για τους περισσότερους ανθρώπους είναι σαν αόρατος – αναφορά και στον "Αόρατο άνθρωπο", ταινία του 1933. Οι περιθωριακοί της κοινωνίας τον πλαισιώνουν καλύτερα και καταφέρνει, μέσω του έρωτα, να ξαναφτιάξει, με πολύ κόπο, μια νέα ζωή εκ του μηδενός. Το παρελθόν εισβάλλει για να κλονίσει τις νεοαποκτηθείσες ισορροπίες.
Η ταινία θέτει ενδιαφέροντα ερωτήματα για τη δόμηση της ταυτότητας, αλλά και τον κλονισμό του αισθήματος της συνέχειας του "είμαι", όταν διαταράσσονται τα σημεία αναφοράς που μας προσδιορίζουν ως άτομα και κοινωνίες (π.χ. ασθένεια, μετανάστευση, πόλεμος).
Το Δέρμα που κατοικώ του Pedro Almodóvar (120’, 2011) | 21/1
Στην ταινία του Αλμοδόβαρ Το Δέρμα που κατοικώ, η Βέρα Κρουζ (Elena Anaya) ζει σε ένα δωμάτιο αλλά και σε ένα ‘νέο σώμα’, φυλακισμένη από τον Δρ Ρόμπερτ Λέντγκαρντ (Antonio Banderas), έναν επιτυχημένο αισθητικό χειρουργό. Ο Ρόμπερτ ζει με τη Μαρίλια (Marisa Paredes), την οικονόμο του σπιτιού, αγνοώντας ότι πρόκειται για τη μητέρα του. Σταδιακά ανακαλύπτουμε πως ο Ρόμπερτ, αυτός ο σύγχρονος Θεός, έχει υποστεί πολλαπλά τραύματα στη ζωή του. Αποστασιοποιείται από το τραυματικό παρελθόν του προσπαθώντας να ‘κατασκευάσει’ την εξωτερική πραγματικότητα και επεμβαίνοντας στην επιφάνεια του σώματος. Στην ταινία κυριαρχούν δύο θέματα: η πολύπλοκη σχέση ανάμεσα στο σώμα και την ταυτότητα και το πώς η αδυναμία πένθους μπορεί να καταλήξει σε μια παντοδύναμη προσπάθεια προσαρμογής του κόσμου στις δικές μας ανάγκες.
Κορίτσι του Lukas Dhont (105’, 2018) | 25/2
Το εξαιρετικό ντεμπούτο του Βέλγου σκηνοθέτη Lukas Dhont, Girl έχει αναδειχθεί σε μια από τις πιο αμφιλεγόμενες ταινίες των τελευταίων ετών. Πρόκειται για την ιστορία της Lara (Victor Polster), μιας έφηβης τρανς που στα δεκαπέντε της έγινε δεκτή σε μια αναγνωρισμένη σχολή μπαλέτου. Σε όλη τη διάρκεια της ταινίας την συνοδεύουμε σε αυτό το διπλό ταξίδι μεταμόρφωσης του σώματός της. Θα γίνει χορεύτρια και θα ξεκινήσει ορμονική θεραπεία που θα της επιτρέψει να έχει μια μερικώς θηλυκή εφηβεία, με απώτερο στόχο τη χειρουργική αλλαγή φύλου. Στο μπαλέτο, η χάρη των κινήσεων επιτυγχάνεται μονάχα μέσω επώδυνης σωματικής προσπάθειας και παραμόρφωσης. Εδώ τα ματωμένα δάχτυλα των ποδιών της Lara φαίνεται να προοιωνίζουν ότι, ενώ η εφηβεία ενός κοριτσιού σημαδεύεται από την έμμηνο ρύση, η ίδια προχωρώντας τη "μετάβασή" της θα καταλήξει στον ακρωτηριασμό των γεννητικών της οργάνων. Κατά τη διάρκεια αυτής της διαδρομής, η Lara αντιμετωπίζεται κατά κύριο λόγο ως κορίτσι: από την ευρύτερη οικογένειά της, τον ψυχίατρο που τη συνοδεύει, τους γιατρούς της, το νεαρό γείτονα που την κοιτάζει με ενδιαφέρον. Η μητέρα είναι απούσα και δεν αναφέρεται ποτέ στην ταινία, είναι η Lara εκείνη που βλέπουμε να ασχολείται με το μικρό της αδερφό και τον πατέρα της, παίρνοντας τη θέση της γυναίκας του σπιτιού. Μια αμφιλεγόμενη ταινία, που η έννοια της φυλομετάβασης ακροβατεί ανάμεσα στην ήττα και τον θρίαμβο.
Α.Ι.: Τεχνητή νοημοσύνη του Steven Spielberg (146’, 2001) | 31/3
Η Τεχνητή Νοημοσύνη του Spielberg βασίζεται στο δυστοπικό βιβλίο του Brian Aldiss Supertoys Last Summer Long (1969) και σε ένα κινηματογραφικό προσχέδιο που εγκαταλείφθηκε από τον Κιούμπρικ. Ο David, ένα ανδροειδές που μοιάζει να είναι ένα πραγματικό μικρό αγόρι, καλείται να πάρει τη θέση του άρρωστου παιδιού ενός ζευγαριού. Ο David έχει προγραμματιστεί να προσκολληθεί και να αγαπήσει τον ενεργοποιητή του, στην προκειμένη περίπτωση τη Μόνικα τη μητέρα του άρρωστου αγοριού. Όταν ο γιος τους θεραπεύεται το ζευγάρι αποφασίζει να ξεφορτωθεί τον David, εγκαταλείποντάς τον σε ένα δάσος. Εκείνος, όμως, περνάει χιλιετίες προσδοκώντας την επανένωσή του με τη Μόνικα και λαχταρώντας να γίνει ένα αληθινό αγόρι για να κερδίσει την αγάπη της μητέρας που τον εγκατάλειψε.
Ώρα έναρξης προβολών: 5 μ.μ.
Οργανωτική επιτροπή: Μ. Γεωργιάκου, Α. Διαμάντης, Δ. Εμπέογλου, Μ. Ζέης,
Δ. Καβαλλιέρος, Ε. Νικολοπούλου, Μ. Παραδείση, Χ. Χατζή (συντονίστρια)
Προπώληση εισιτηρίων μέσω more.com
