Ο Φρανσουά Οζον "ομολογεί" το "Έγκλημά του"

Μιλήσαμε με τον κορυφαίο Γάλλο σκηνοθέτη Φρανσουά Οζόν για τη νέα ταινία του, με τίτλο "Το Έγκλημά μου", η οποία δίνει αντισεξιστικό τουίστ σε μια γαλλική επιθεώρηση των 30s, όπου μια ηθοποιός κατηγορείται για τη δολοφονία του παραγωγού που επιχείρησε να την κακοποίησει.

Το "Έγκλημά μου" έρχεται να προσταθεί στις αρκετές ταινίες της καριέρας σας με γυναίκες πρωταγωνίστριες. Τι είναι εκείνο που σας εμπνέει σε αυτές τις ηρωίδες;
Έχω την αίσθηση πως οι γυναίκες βρίσκονται στη δυσάρεστη θέση να αναγκάζονται να αποδεικνύουν τις ικανότητές τους ξανά και ξανά. Την ίδια στιγμή, οι άντρες βρίσκουν τα πάντα στρωμένα στο διάβα τους. Οι όροι υπό τους οποίους μοχθούν για ένα στόχο δεν είναι οι ίδιοι με εκείνους των γυναικών, ακριβώς επειδή οι δυτικές κοινωνίες είναι πατριαρχικές. Επομένως, το σύστημα των ορατών και μη εμποδίων που καλείται να ξεπεράσει μια γυναίκα ώστε να βρει τη θέση της επαγγελματικά ή κοινωνικά είναι πραγματικά αδιανόητο. Αυτός είναι ένας από τους βασικούς λόγους που βρίσκω ειλικρινά ενδιαφέροντες τους γυναικείους χαρακτήρες στο σινεμά, τουλάχιστον εκείνους που επιλέγω για τις ταινίες μου.

Αν και υφολογικά εντελώς διαφορετικά μεταξύ τους, το φιλμ σας έρχεται με λίγους μήνες διαφορά από το "Σεντ Ομέρ", ακόμα μία γαλλική παραγωγή που αφορά γυναίκες στο εδώλιο. Πιστεύετε πως πρόκειται για κάτι παραπάνω από μια σύμπτωση; Μήπως ο δημόσιος διάλογος αρχίζει να στρέφει πιο συνειδητοποιημένα την προσοχή του σε θέματα που αφορούν κατηγορούμενες θηλυκότητες;
Εκείνο που με ενδιέφερε σε αυτή την ταινία ήταν να εξερευνήσω την κοινωνία της δεκαετίας του ’30, η οποία ήταν τρομακτικά μισογύνικη. Για το λόγο αυτό, τότε μια γυναίκα σαν τη Μαντλέν (σ.σ.: η κεντρική ηρωίδα) θα αντιμετωπιζόταν σαν ένα επικίνδυνο τέρας. Ωστόσο, αν κοιτάξουμε το παρελθόν με το βλέμμα του σήμερα, θα διαπιστώσουμε πως αυτή η γυναίκα, προτού εγκληματήσει, υπήρξε πρωτίστως θύμα. Άρα, λόγω μιας πολύ συγκεκριμένης αιτίας, έφτασε να κάνει ειδεχθείς πράξεις, χωρίς βέβαια να υπαινίσσομαι ότι δεν πρέπει να αντιμετωπίσει τις όποιες συνέπειες γι’ αυτές. Επομένως, επιδίωξα να αφηγηθώ ένα περιστατικό που συνέβη σχεδόν έναν αιώνα πριν, αλλά να το προσεγγίσω με σύγχρονη ματιά.

Και το καταφέρατε, αναμειγνύοντας στοιχεία κωμωδίας και δράματος, δύο είδη που δεν είναι εύκολο να συνυπάρξουν πετυχημένα. Είμαι σίγουρος ότι ως προς αυτό σας βοήθησε αρκετά το θεατρικό έργο στο οποίο βασιστήκατε.
Μου ήταν σημαντικό αυτήν τη φορά να γυρίσω μια κωμωδία. Νομίζω είναι το καλύτερο είδος για να ψηλαφίσουμε θεματικές πολύπλοκες ή θέματα τραγικά. Εν προκειμένω, το γεγονός ότι η υπόθεση διαδραματίζεται στη δεκαετία του ’30 μάς προσφέρει την πλεονεκτική θέση να εξετάσουμε ορισμένες καταστάσεις από διαφορετικές οπτικές. Μια σκηνή που στο παρελθόν μπορεί να προκαλούσε γέλιο, ίσως σήμερα να μοιάζει ιδιαίτερα στενάχωρη.

Μιλώντας για το ιστορικό πλαίσιο, μου άρεσε πολύ η σινεφιλική αναφορά που κάνετε στο "Mauvaise Graine" του Μπίλι Γουάιλντερ, ομολογώ με έπιασε εξαπίνης.
Αυτό ήταν το αποτέλεσμα της προσήλωσής μου στη λεπτομέρεια, ώστε να αναπαραστήσουμε όσο πιο πειστικά γίνεται εκείνη την εποχή. Κατά τη διάρκεια της προετοιμασίας, λοιπόν, έκανα έρευνα για τη ζωή μιας πολύ γνωστής Γαλλίδας ηθοποιού και έτσι έπεσα πάνω στο φιλμ του Γουάιλντερ. Ο σκηνοθέτης, προτού ταξιδέψει στις ΗΠΑ, έμεινε για ένα διάστημα στη Γαλλία, οπότε και γύρισε αυτή την ταινία. Για να είμαι ειλικρινής δεν είναι κάτι σπουδαίο, αλλά επειδή αγαπώ πολύ το σινεμά του Γουάιλντερ ήθελα να υπάρχει μέσα στην ταινία.

Σε ακόμα μία ταινία σας εκμαιεύετε εξαιρετικές ερμηνείες από τις πρωταγωνίστριές σας. Υπάρχει κάποιος συγκεκριμένος τρόπος που δουλεύετε μαζί τους;
Δεν υπάρχει μία μέθοδος για να σκηνοθετείς τους ηθοποιούς. Πρέπει κάθε φορά να προσαρμόζεσαι στις απαιτήσεις μιας παραγωγής, αλλά και των ερμηνευτών. Ας πούμε, δεν είναι το ίδιο να δεις οδηγίες στην Ιπέρ και σε έναν ανερχόμενο. Για εμένα, η σημαντικότερη αρετή ενός ηθοποιού είναι να είναι συμπαγής και να έχει θάρρος να "κουβαλήσει" μια ταινία.