Οι τελευταίες γενιές σινεφίλ χρωστάνε τα μέγιστα σε ανθρώπους σαν το Μισέλ Δημόπουλο, ο οποίος έφυγε από τη ζωή αφήνοντας μια πολύτιμη κληρονομιά στο φεστιβαλικό και όχι μόνο τοπίο της Ελλάδας.
Ο Δημόπουλος, αφού σπούδασε σινεμά στη Γαλλία, τη δεκαετία του '70 άρχισε να εργάζεται ως κριτικός κινηματογράφου στην εφημερίδα Αυγή (1975-1981) και παράλληλα στο ιστορικό περιοδικό Σύγχρονος Κινηματογράφος, όπου διετέλεσε αρχισυντάκτης και διευθυντής (1975-1982). Έπειτα, τη δεκαετία του '80, εκτέλεσε χρέη υπεύθυνου ξένου προγράμματος στην ΕΡΤ (1982-1991) σε συνδυασμό με το ρόλο επιμελητή των προβολών της δημοφιλούς "Κινηματογραφικής Λέσχης". Η εκπομπή που παρουσίαζε ο θρυλικός κριτικός Γιάννης Μπακογιαννόπουλος (1982-2010) υπήρξε καθοριστική τόσο στην επιμόρφωση εκατοντάδων νεαρών σινεφίλ της εποχής, όσο και στην εξοικείωση του κοινού με αριστουργήματα του καλλιτεχνικού κινηματογράφου.
Βέβαια, η πιο σπουδαία παρακαταθήκη του Δημόπουλου ήρθε μέσω της 14ετούς θητείας του ως καλλιτεχνικός διευθυντής του Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης (1991-2005). Χάρη σε εκείνον ο θεσμός διεθνοποιήθηκε, ήτοι εμπλουτίστηκε ραγδαία ποσοτικά και ποιοτικά το πρόγραμμά του, βοηθώντας στην ανάδειξη μιας σειράς από σπουδαίους δημιουργούς είτε μέσω αφιερωμάτων είτε μέσω των πρεμιέρων των πρώτων ταινιών τους. Χαρακτηριστικό τέτοιο παράδειγμα, ο σπουδαίος Ιρανός σκηνοθέτης Αμπάς Κιαροστάμι, ο οποίος συνδέθηκε άρρηκτα με το Δημόπουλο και την πόλη της Θεσσαλονίκης. Εξίσου σημαντικό κομμάτι της θητείας του ως καλλιτεχνικός διευθυντής, ήταν η παραγωγή δεκάδων κινηματογραφικών βιβλίων, τα οποία μέχρι σήμερα αποτελούν κορυφαία εγχειρίδια αλλά και μοναδικά εξαιρετικής ποιότητας διαύλοι για τη μελέτη του κινηματογράφου.
Ακολουθεί ο αποχαιρετισμός του Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης στο Μισέλ Δημόπουλο:
"Η οικογένεια του Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης αποχαιρετά έναν δικό της άνθρωπο, τον οραματιστή και πρωτοπόρο Μισέλ Δημόπουλο.
Το πολύπλευρο έργο του, οι ανεξάντλητες γνώσεις του, η ακούραστη αφοσίωσή του στο σινεμά, καθώς και η πολύτιμη παρακαταθήκη που άφησε πίσω του, περιγράφουν ιδανικά την προσωπικότητα και την προσφορά του Μισέλ Δημόπουλου. Αυτό που αδυνατούν, όμως, να περιγράψουν είναι το χάρισμά του να αγγίζει τις καρδιές όλων όσοι είχαν την τύχη και το προνόμιο να συνεργαστούν μαζί του.
Ο Μισέλ Δημόπουλος ήταν καλλιτεχνικός διευθυντής του Φεστιβάλ από το 1991 μέχρι το 2005 και σε αυτό το διάστημα έδωσε νέα πνοή και διεύρυνε τους διεθνείς ορίζοντες του θεσμού. Επιμελήθηκε πολλές ρετροσπεκτίβες, αφιερώματα, καθώς και τριάντα εκδόσεις και μονογραφίες αφιερωμένες σε έλληνες και ξένους σκηνοθέτες. Η βαθιά αγάπη του για τον κινηματογράφο, το ανήσυχο πνεύμα του και η ανάγκη του να ανακαλύπτει νέους δημιουργούς, είδη και τάσεις, τον οδήγησαν να κάνει πραγματικότητα το όραμα της διεθνοποίησης του Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης.
Ήταν πάντα κοντά στο Φεστιβάλ και τους ανθρώπους του. Παρακολουθούσε ταινίες φανατικά και υπερασπιζόταν με πάθος το ανεξάρτητο, ευρωπαϊκό σινεμά. Θα τον θυμόμαστε πάντα στους διαδρόμους του Ολύμπιον, στο Λιμάνι, στις κινηματογραφικές αίθουσες, ακούραστο και χαμογελαστό, να μιλά με πάθος για τις ταινίες που τόσο αγάπησε, να διευρύνει τους ορίζοντές μας και να μας ταξιδεύει στο πρωτοποριακό και ανήσυχο σινεμά της νέας εποχής.
Τα πιο θερμά μας συλλυπητήρια στην Έρση Σωτηροπούλου, στην Καρολίνα, στον Μάρκελλο, στην οικογένεια και τους οικείους του".
