Ένα κοινωνικό δράμα το οποίο ξεχώρισε στο φεστιβάλ του Σαν Σεμπαστιάν, όπου έκανε την παγκόσμια πρεμιέρα του, ήταν ο μεγάλος νικητής του 19ου φεστιβάλ του Μαρακές. Το "A Tale of Shemroon", σκηνοθετικό ντεμπούτο του Εμάντ Αλιμπαχίμ – Ντεκορντί και ακτινογραφία της μετεξελισσόμενης ιρανικής κοινωνίας, απέσπασε τον Χρυσό Κρύσταλλο, με το Βραβείο Επιτροπής να μοιράζεται ανάμεσα στο πορτογαλικό "Alma Viva" της Κριστέλ Άλβες Μέιρα, μια ιστορία ενηλικίωσης με άρωμα μαγικού ρεαλισμού, και το συγκινητικό "Μπλε Καφτάνι" της Μαροκινής Μαριάμ Τουζανί.
Απόλυτα πετυχημένη, η φετινή διοργάνωση εντυπωσίασε τόσο για το πολυσυλλεκτικό πρόγραμμά της όσο και για τους διάσημους καλεσμένους της. Μια απ’ αυτούς, η Τίλντα Σουίντον, η οποία αποθεώθηκε από το κοινό της τελετής λήξης, βρέθηκε στη γραφική μαροκινή πόλη για να παρουσιάσει την "Αιώνια Κόρη" της Τζοάνα Χογκ. Συνομιλήσαμε με το αχώριστο δίδυμο – συμμαθήτριες στο σχολείο – το οποίο μετά τα "Souvenir" και "The Souvenir: Part II" προχωρά σε ένα ατμοσφαιρικό ψυχόδραμα… φαντασμάτων με την Σουίντον στο διπλό ρόλο μάνας και κόρης. Η ίδια μας είπε πως η ιδέα του ερμηνευτικού ρίσκου ήταν δική της, "μια από τις πιο παράτολμες της καριέρας μου", με τους διαλόγους να είναι στο μεγαλύτερο μέρος τους αυτοσχεδιαστικοί. "Η εμπιστοσύνη μου προς την Τζοάνα, όμως, είναι απεριόριστη", συμπλήρωσε. "Κι αν συχνά αναφέρω πως ο Ντέρεκ Τζάρμαν είναι ο σκηνοθέτης που μου άνοιξε το δρόμο στο σινεμά, στην πραγματικότητα την αρχή έκανε η Τζοάνα. Η πρώτη ταινία που γύρισα στη ζωή μου ήταν η μικρού μήκους της "Caprice" το 1986".
Εξίσου ενδιαφέρουσα ήταν η συνέντευξη που μας παραχώρησε ο Νιλ Τζόρνταν για το "Marlowe", μια στιλάτη, άλλα άνευρη και εντελώς αμήχανη προσπάθεια εκσυγχρονισμού της απόλυτα νουάρ φιγούρας του ιδιωτικού ντετέκτιβ Φίλιπ Μάρλοου με τον Λίαμ Νίσον. Χωρίς να έχει σεναριακή εμπλοκή, ο δημιουργός του "Παιχνιδιού των Λυγμών" υπερασπίστηκε την επιλογή του έγχρωμου φιλμ και των μοντέρνων διαλόγων, θεωρώντας πως το παιχνίδι με τα κλισέ ήταν κάτι το οποίο πάντα τον γοήτευε. Μίλησε επίσης για το σύγχρονο σινεμά και την "καθολική ενοχή των Ιρλανδών, γραμμένη στο DNA μας", τον IRA, αλλά και την ολέθρια επιλογή του Brexit.
Ο διπλά οσκαρικός Ασγκάρ Φαραντί ("Ένας Χωρισμός", "Ο Εμποράκος") δεν ταξίδεψε ως το Μαρακές για να παρουσιάσει ταινία, αλλά για να παραδώσει ένα σκηνοθετικό masterclass, αναλύοντας μία μία όλες τις ταινίες της φιλμογραφίας του. Ξεκίνησε εκφράζοντας την αλληλεγγύη του στον αγώνα των Ιρανών γυναικών, συνέχισε εκφράζοντας την αγάπη του για το χιτσκοκικό σασπένς, τόνισε την αξία του κινηματογραφικού ήχου, "συχνά μεγαλύτερη κι απ’ αυτή της εικόνας", και καταχειροκροτήθηκε όταν "ακτινογράφησε", καθώς προβαλλόταν, την αρχική σκηνή του "Ένας Χωρισμός", μια από τις ευρηματικότερες της σύγχρονης κινηματογραφικής ιστορίας.
Διαβάστε Επίσης
