Ο Προμηθέας Αλειφερόπουλος μας ξεναγεί "Εκεί που Ζούμε"

Ένας από τους πλέον ταλαντούχους ηθοποιούς της γενιάς του, με σποραδικές εμφανίσεις στον κινηματογράφο, ο Προμηθέας Αλειφερόπουλος πρωταγωνιστεί στη νέα ταινία του Σωτήρη Γκορίτσα με τίτλο "Εκεί που Ζούμε". Στην ταινία υποδύεται ένα νεαρό δικηγόρο, ο οποίος παρά τις υπεράνθρωπες προσπάθειές του αδυνατεί να βάλει σε τάξη τις υποχρεώσεις του που συνεχώς αυξάνονται και περιπλέκονται. Σχετικά με το ρόλο του, ο Αλειφερόπουλος απαντά στις ερωτήσεις του "α".

Παρά τη δεδομένη αξία σας, είναι ίσως παράξενο που δε σας βλέπουμε όσο θα έπρεπε στον κινηματογράφο. Πρόκειται, απλώς, για ζήτημα συγκυρίας;
Τι να πω; Μάλλον, θα σου πω, παρατήρησα τελευταία ένα μοτίβο στον τρόπο που διαχειρίζομαι την επαγγελματική μου πορεία. Όποτε έχω βρεθεί σε μια θέση να γίνομαι λίγο "hot", απομακρύνομαι, αρνούμαι δουλειές, λες και δεν θέλω. Κάτι δικό μου, εσωτερικό και ασυνείδητο ίσως με οδηγεί σε αυτό. Όμως σίγουρα έχει να κάνει και με συγκυρίες, την απουσία μου στο εξωτερικό, το ποιες ταινίες μου προτάθηκαν και πότε, διαθεσιμότητες κ.λπ. Η σχεδόν πάγια απασχόλησή μου στο θέατρο έχει σταθεί εμπόδιο κάποιες φορές. Προσπαθώ όμως να μένω διαθέσιμος για τον κινηματογράφο γιατί αποτελεί καλλιτεχνικά την πρώτη μου προτεραιότητα.

Παρόλα αυτά, όπως και στις πιο πρόσφατες κινηματογραφικές δουλειές σας ("The Republic", "Άλυτη"), οι σκηνοθέτες σας εμπιστεύονται ρόλους που "κουβαλούν" την κάθε ταινία, κάτι που συμβαίνει και στο "Εκεί που Ζούμε". Είναι ένα στοιχείο που σας ελκύει σε ένα ρόλο; Τι ήταν αυτό που σας κίνησε το ενδιαφέρον στην περίπτωση του Αντώνη;
Σίγουρα με ελκύουν οι χαρακτήρες που κουβαλούν την ιστορία, που έχουν μακριά καμπύλη εξέλιξης ή αποκάλυψης. Μου αρέσει να χτίζω χαρακτήρες με λεπτομερείς επιλογές και σταδιακή αποκάλυψη στο θεατή. Σε κάθε επόμενη ταινία και πιο πολύ. Στην περίπτωση του Αντώνη, αυτό που με κέντρισε ήταν η έλλειψη ηρωισμού, μεγάλης έκρηξης ή και καθαρού στόχου. Είναι ένας από εμάς,  προσπαθεί να κάνει τη δουλειά του σωστά, να επιβιώσει, να έχει κάποιον έλεγχο πάνω στη ζωή του, και η ζωή περνάει μπροστά από τα μάτια του και κινδυνεύει να του φύγει δίχως να βρει νόημα. Η σχέση του με τον πατέρα του ήταν επίσης ένα καθοριστικό στοιχείο της ιστορίας που με κέρδισε από την πρώτη ανάγνωση. Με ενδιέφερε και ως πατέρα και ως γιο.

Το "Εκεί που Ζούμε" είναι βασισμένο στο ομώνυμο μυθιστόρημα του Χρίστου Κυθρεώτη. Παλαιότερα, σε συνέντευξη με άλλο ηθοποιό, μου είχαν πει πως δεν έχει ιδιαίτερο νόημα για έναν ερμηνευτή να μελετήσει το βιβλίο όπου βασίζεται μια ταινία, αφού πρόκειται για κάτι εντελώς καινούριο. Συμφωνείτε με αυτήν την οπτική;
Συμφωνώ εν μέρει. Αυτό που χρειάζεται πραγματική μελέτη είναι το σενάριο γιατί μέσα από αυτό και κυρίως μέσα από τις δράσεις και αντιδράσεις του χαρακτήρα μπορείς να ζωντανέψεις το πρόσωπο που ερμηνεύεις. Το μυθιστόρημα για μένα, όμως, μπορεί να σου δώσει μοναδικές αισθήσεις και αποχρώσεις, εσωτερικές σκέψεις του ήρωα που θα τον κάνουν πιο βαθύ, με περισσότερα επίπεδα.

Μια ερώτηση που έκανα και στον κ. Γκορίτσα, αφορά τη γενιά που εκπροσωπεί ο χαρακτήρας σας. Διότι μου φάνηκε πολύ οικείο το πώς όσες προσπάθειες κι αν κάνει να διορθώσει τα πράγματα, στο τέλος της ημέρας μοιάζουν μάταιες. Αυτό είναι ως ένα βαθμό το πνεύμα της εποχής μας, νιώθω, τουλάχιστον για πολλούς σημερινούς 30άρηδες. Εσείς το βιώνετε έτσι;
Προσπαθώ σκληρά να μην το βιώνω έτσι. Η ματαίωση είναι νομίζω χαρακτηριστικό της γενιάς που μεγάλωσε ή βγήκε στον επαγγελματικό στίβο τα χρόνια αυτής της ατελείωτης "κρίσης". Η ηθική, η κρίση των αξιών είναι το πολύ σοβαρότερο αποτέλεσμα της γνωστής άλλης. Ίσως μια λύση να είναι να κοιτάξουμε τη ματαίωση των προσδοκιών και των ονείρων με ελαφράδα και τρυφερότητα, ως κάτι που μας ενώνει παρά μας χωρίζει και αυτό να μας καταστήσει πιο δημιουργικούς και παρόντες στη ζωή μας. Η χαρά και η ανθρώπινη επαφή να ανέβει ψηλότερα από την καταξίωση στο λίστα των επιθυμιών μας. Στο "Εκεί που Ζούμε", πάντως, υπάρχει μια ελαφράδα που σου δίνει χώρο να γελάσεις με την τάση μας να ελέγξουμε τις ζωές μας, μια αισιοδοξία, μια ελπίδα για ομορφότερη ζωή. Αυτήν προσπαθώ να βλέπω κι εγώ.