Οι χιτσκοκικές "Διαβολογυναίκες" του Ανρί – Ζορζ Κλουζό είναι η πρώτη σπουδαία μεταπολεμική γαλλική ταινία όπου μια τριγωνική ερωτική σχέση οδηγείται (με ανατρεπτικό τρόπο) στο έγκλημα, με το "Ασανσέρ για Δολοφόνους" του Λουί Μαλ να προσδίδει νουάρ ατμόσφαιρα και τζαζ ηχόχρωμα σε μια μελαγχολική παραλλαγή τού "εραστής σκοτώνει σύζυγο, αλλά κάτι πηγαίνει στραβά". Θα ακολουθήσουν μια σειρά από σέξι δολοπλοκίες με τραγική κατάληξη ("Γυμνοί στον Ήλιο", "Η Πισίνα", "Η Άπιστη Σύζυγος"), πριν το ερωτικό θρίλερ παρακμάσει στη δεκαετία του ’90, με τα πολανσκικά κι αγγλόφωνα "Τα Μαύρα Φεγγάρια του Έρωτα" να αποτελούν μια άκρως αισθησιακή εξαίρεση. Κι ενώ το διαδίκτυο, η πολιτική ορθότητα και η συντηρητικοποίηση των ηθών έβγαλε από το – τρικολόρ συμπαραγωγής – "Βασικό Ένστικτο" και μετά το συγκεκριμένο σινε-είδος εκτός μόδας και στις δυο πλευρές του Ατλαντικού, την τελευταία εικοσαετία το γαλλικό σινεμά μας χάρισε ουκ ολίγες παράφορες ερωτικές σχέσεις που έφτασαν ως το έγκλημα, με τελευταία αυτή των Πιέρ Νινέ, Στέισι Μάρτιν και Μπενουά Μαζιμέλ στους "Εραστές". Ποιες ήταν όμως οι κινηματογραφικά θερμότερες απ’ αυτές;
"Ο Άγνωστος της Λίμνης" ("L'Inconnu du Lac", 2013)
Ο Φρανκ ερωτεύεται παράφορα τον Μισέλ, έναν ελκυστικό, δυναμικό και μοιραία επικίνδυνο άντρα και ο Αλέν Γκιροντί αγκαλιάζει τις ιδέες του έρωτα και του θανάτου παίζοντας αντισυμβατικά με τις έννοιες του homme fatale και του serial killer.
"Titane" (2021)
Ο περσινός Χρυσός Φοίνικας των Κανών είναι μια πανκ συμφωνία φωτιάς και μετάλλου της Ζουλιά Ντικουρνό που σπρώχνει τη σεξουαλική απελευθέρωση στα όριά της, αλλά και μια βαθιά ρομαντική ιστορία ερωτικής αποδοχής η οποία θα έκανε περήφανο τον Ντέιβιντ Κρόνενμπεργκ.
"Trouble Every Day" (2001)
Η Κλερ Ντενί, πιστή στο να σωματοποιεί με ασυγκράτητη ένταση τα εσωτερικά πάθη των ηρώων της, ακολουθεί δυο νιόπαντρους Αμερικανούς στο Παρίσι και μετατρέπει το μήνα του μέλιτός τους σε έναν αξέχαστο, υπαρξιακά ανησυχητικό gore εφιάλτη.
"Το Μπλε Δωμάτιο" ("La Chambre Bleue", 2014)
Χιτσκοκικά μεθοδικός και με τη "Γυναίκα της Διπλανής Πόρτας" του Φρανσουά Τριφό ως διαρκή αναφορά, ο Ματιέ Αμαλρίκ διασκευάζει Ζορζ Σιμενόν σε ένα γεμάτο ερωτισμό, αλλά δραματικά λιτό ερωτικό θρίλερ διαρκείας μόλις 76 λεπτών.
"Η Πισίνα" ("Swimming Pool", 2003)
Πραγματικότητα και φαντασίωση γίνονται ένα κάτω από το ειρωνικό σκηνοθετικό βλέμμα του Φρανσουά Οζόν, ο οποίος συνδέει τον απωθημένο ερωτικό πόθο με την καλλιτεχνική έμπνευση και δημιουργία, διασκεδάζοντας αφάνταστα με τη σέξι μονομαχία Σαρλότ Ράμπλινγκ – Λουντιβίν Σανιέ.
"Nathalie" (2003)
Ψυχαναλυτική έκθεση μιας αξιοπερίεργης ερωτικής σχέσης η οποία εξελίσσεται στο μυαλό της μεγαλοαστής Κατρίν (Φανί Αρντάν), καθώς η "νοικιασμένη" πόρνη Ναταλί (Εμανουέλ Μπεάρ) της εξιστορεί τις ερωτικές περιπέτειές της με το σύζυγό της. Αν στη θέση της σκηνοθέτιδας Αν Φοντέν ήταν ο Λουί Μπουνιουέλ…
"Ίρις" ("Iris", 2016)
Η όμορφη γυναίκα (Σαρλότ Λε Μπον) ενός πλούσιου τραπεζίτη (Τζαλίλ Λεσπέρ) εξαφανίζεται μυστηριωδώς κι ένα ατμοσφαιρικό παιχνίδι παραπλάνησης ξεκινά, εμπνευσμένο από την ιαπωνική ταινία "Chaos" του Χιντέο Νατάκα. Στο τέλος, ο πλέον ένοχος είναι τελικά και ο αθωότερος όλων.
"Ο Διπλός Εραστής" ("L' Amant Double", 2017)
Νευρώσεις, σεξ, πλαστές ταυτότητες και η σκοτεινή πλευρά διχασμένων προσωπικοτήτων γεμίζουν τις σελίδες ενός μυθιστορήματος της Τζόις Κάρολ Όουτς, το οποίο ο Φρανσουά Οζόν μετατρέπει σε ένα μοντέρνο χιτσκοκικό μυστήριο με μια ερωτικότατη Μαρίν Βακτ κι ένα… διπλό Ζερεμί Ρενιέ.
