Εραστές
Ερωτικό νουάρ στη γαλλική παράδοση του "μια γυναίκα, δύο άντρες…", η ταινία της Νικόλ Γκαρσιά ("Ο Αντίζηλος", "Όλα Όσα Αγαπήσαμε") διαθέτει ένα καυτό πρωταγωνιστικό τρίο – Πιέρ Νινέ, Στέισι Μάρτιν, Μπενουά Μαζιμέλ -, μια σειρά από εξωτικά τοπία και μια ίντριγκα γεμάτη ανατροπές: η Λιζά και ο Σιμόν είναι αχώριστοι, ερωτευμένοι τρελά από τα εφηβικά τους χρόνια. Ένα τραγικό γεγονός θα αναγκάσει τον Σιμόν να τραπεί σε φυγή και να εξαφανιστεί από τη ζωή της Λιζά, ενώ εκείνη περιμένει μάταια νέα του. Τρία χρόνια αργότερα οι δρόμοι τους θα διασταυρωθούν ξανά σε ένα νησί του Ινδικού ωκεανού, εκείνη όμως είναι πλέον παντρεμένη με τον επιχειρηματία Λεό, με τον οποίο προσπαθούν να υιοθετήσουν ένα παιδί από την Αφρική.
Οι Έρωτες της Αναΐς
Στο σκηνοθετικό και σεναριακό ντεμπούτο της, η Σαρλίν Μπουρζουά – Τακέ ακολουθεί τη δαιδαλώδη διαδρομή της Αναΐς προς την ωριμότητα μέσα από τις συναισθηματικές περιπέτειές της, οι οποίες ξεκινούν με το χωρισμό της από τον νεαρό Ραούλ. Στο μεταξύ εκείνη έχει ερωτευτεί τον μεγαλύτερό της σε ηλικία και παντρεμένο εκδότη Ντανιέλ, όταν όμως γνωρίσει τη σύζυγό του Εμιλί θα παθιαστεί ακόμα περισσότερο μαζί της. Με μια αέρινη και σέξι Αναΐς Ντεμουστιέ και τους βαλέρια Μπούνι Τεντέσκι και Ντενί Πονταλιντές.
Minions 2: Η Άνοδος του Γκρου
Ο "Απαισιότατος" Γκρου και οι μικροί κίτρινοι φίλοι του επιστρέφουν στη δεκαετία του ’70 κι από εκεί που ξεκίνησαν όλα. Όταν ο 12χρονος Γκρου, πάντα πιστός στην ιδέα να εξελιχθεί στον χειρότερο κακό στην ανθρώπινη ιστορία, επιχειρεί να γίνει μέλος της εγκληματικής συμμορίας των Vicious 6, με τους Κέβιν, Στιούαρτ και Μπομπ να του προσφέρουν τη γκαφατζίδικη βοήθειά τους.
Η ταινία προβάλλεται με υπότιτλους και από 25/8 και μεταγλωττισμένη.
Οδηγός για Ζευγάρια
Δακρυφιλία, αδελφοφιλία, θανατοφιλία… Έξι ζευγάρια προσπαθούν να εξερευνήσουν την ερωτική τους ζωή σε ένα ελεύθερο ριμέικ της σπονδυλωτής αυστραλιανής κωμωδίας "Μαζί σου κι ας Πεθάνω" από τους Γάλλους Στεφάν και Νταβίντ Φενκινός, με πρωταγωνιστές τους Ντενί Πονταλιντές, Μόνικα Μπελούτσι, Καρόλ Μπουκέ, Ραμζί Μπεντιά, Καρίν Βιάρντ και Σουζάν Κλεμάν.
Πού Πάω Πάλι ο Άνθρωπος;
Η κωμωδία του Κέκο Ζαλόνε "Που Πάω, Θεέ μου;" ήταν η μεγάλη επιτυχία του καλοκαιριού του 2016, μια άνιση, αλλά ξεκαρδιστική σάτιρα της δημοσιοϋπαλληλικής νοοτροπίας και των πολιτισμικών αντιθέσεων ευρωπαϊκού βορρά και νότου. Ο κωμικός Ζερόμ Κομαντέρ ("Η Πεθερά Χτυπάει την Πόρτα", "Κάτι Τρέχει στο Σεν Τροπέ") τη διασκευάζει αλά γαλλικά ως "Που Πάω Πάλι ο Άνθρωπος;" ("Irréductible" / "Employee of the Month") ακολουθώντας τις ανά τον κόσμο περιπέτειες του Βενσάν, τον οποίο ερμηνεύει ο ίδιος. Ενός δημοσίου υπαλλήλου που αρνείται να δεχτεί την προσφορά για εθελουσία έξοδο και μετατίθεται γι’ αυτό στα πιο απόμακρα, επικίνδυνα και αφιλόξενα μέρη του πλανήτη.
Οι Γέφυρες του Μάντισον
Το καλοκαίρι του 1965 κι ενώ η οικογένειά της απουσιάζει, μια επαρχιώτισσα νοικοκυρά γνωρίζει ένα γοητευτικό φωτογράφο που έχει έρθει για τέσσερις μέρες στα μέρη τους, θέλοντας να φωτογραφίσει τις γέφυρες του Μάντισον. Η ιστορία τους, βασισμένη στο μπεστ σέλερ του Ρόμπερτ Τζέιμς Γουόλερ, ενώνει στην οθόνη μια υποψήφια για Όσκαρ Μέριλ Στριπ και ένα γοητευτικό κλιντ Ίστγουντ (μπροστά και πίσω από την κάμερα) σε ένα από τα πιο συγκινητικά ερωτικά δράματα του σύγχρονου Χόλιγουντ.
Ο Κακός Μπελάς
Ο κακός μπελάς του τίτλου είναι ο Φρανσουά Πινιόν, ένας νευρωτικός και καλόκαρδος ανθρωπάκος (Ζακ Μπρελ) που πηγαίνει στο Μονπελιέ για να συναντήσει την εν διαστάσει γυναίκα του. Πιάνει το διπλανό δωμάτιο ξενοδοχείου από τον σιωπηλό Ραλφ Μιλάν, έναν κυνικό επαγγελματία δολοφόνο (Λίνο Βεντούρα) ο οποίος έχει έρθει από την Αμερική για να ολοκληρώσει ένα συμβόλαιο. Όλα είναι υπολογισμένα στην εντέλεια, αλλά η άρνηση της κυρίας Πινιόν να δει το σύζυγό της προκαλεί στον τελευταίο νευρική κρίση και τον οδηγεί σε απόπειρα αυτοκτονίας, με αποτέλεσμα να σπάσει ο σωλήνας νερού στο μπάνιο και να αναστατωθεί ολόκληρο το ξενοδοχείο.
Κωμωδία απανωτών γκαγκς και απρόβλεπτης εξέλιξης, με ένα ευφάνταστο σενάριο που εντυπωσίασε ακόμα και τον Μπίλι Γουάιλντερ, ο οποίος το διασκεύασε λίγα χρόνια αργότερα ως "Τα Φιλαράκια".
Το Δείπνο μου με τον Αντρέ
Στα μέσα της δεκαετίας του ‘70 ο θεατρικός συγγραφέας και ηθοποιός Γουάλας Σον είχε μια σειρά συζητήσεων με τον πρωτοποριακό θεατρικό σκηνοθέτη Αντρέ Γκρέγκορι. Η ιδέα μετατράπηκε από τους δυο καλλιτέχνες σε σενάριο, το οποίο ανέλαβε να σκηνοθετήσει ο Λουί Μαλ ("Ασανσέρ για Δολοφόνους", "Η Ζαζί στο Μετρό", "Atlantic City"). Το αποτέλεσμα είναι μια από τις πλέον ενδιαφέρουσες διαλογικές ταινίες στην κινηματογραφική ιστορία, μεγάλη art επιτυχία των 80s και ένα συναρπαστικό σινε-δοκίμιο πάνω στη σχέση αληθινής ζωής και τέχνης.
Άνοιξη, Καλοκαίρι, Φθινόπωρο, Χειμώνας… και Άνοιξη
Η ταινία που έκανε παγκοσμίως διάσημο τον Κιμ Κι-Ντουκ είναι μια ζεν αλληγορία για τον κύκλο της ανθρώπινης ζωής, σε παραλληλισμό με την κυκλική εναλλαγή των εποχών και τις διαρκείς μεταμορφώσεις του αιώνιου φυσικού τοπίου. Μινιμαλιστικής πλοκής, εξελίσσεται σε μια σχεδία – μοναστήρι στη μέση μιας λίμνης, κι όμως ξεχειλίζει σκληρό λυρισμό, ποιητικό οίστρο και εικαστική μεγαλοπρέπεια.
Έχω Δικαίωμα να Ζήσω
Μετακομίζοντας από τη χιτλερική Γερμανία στις ΗΠΑ, ο Φριτς Λανγκ ("Μητρόπολις", "Μ") μετέφερε στις χολιγουντιανές ταινίες του τη σκοτεινή κομψότητα και το απαισιόδοξο πνεύμα του εξπρεσιονισμού. Το "Έχω Δικαίωμα να Ζήσω" ακολουθεί την οδύσσεια του πρώην κατάδικου Έντι Τέιλορ (Χένρι Φόντα), ο οποίος δεν μπορεί να βρει πουθενά δουλειά και αδυνατεί να ζήσει ευτυχισμένος με τη γυναίκα που αγαπά (Σίλβια Σίντνεϊ). Αρνείται να συμμετάσχει σε μια δουλειά της πρώην συμμορίας του, συλλαμβάνεται όμως άδικα για ληστεία μετά φόνου και καταδικάζεται σε θάνατο, σε ένα από τα πιο σκληρά προπολεμικά κοινωνικά δράματα που ωρίμασαν αφηγηματικά και πολιτικά το κλασικό αμερικανικό σινεμά.
Υποψίες
Μια νεαρή και ντροπαλή κληρονόμος (Τζόαν Φοντέν) παντρεύεται από πείσμα έναν άστατο πλέιμποϊ (Κάρι Γκραντ), τον οποίο κατόπιν υποπτεύεται πως θέλει να τη δολοφονήσει για να εισπράξει την ασφάλεια ζωής. Ο Άλφρεντ Χίτσκοκ διασκεδάζει με την αγωνιώδη ίντριγκα και στήνει ένα περίτεχνο παιχνίδι παραπλανήσεων με απρόοπτο φινάλε (ο ίδιος επιθυμούσε άλλη κατάληξη), το οποίο απέσπασε τρεις οσκαρικές υποψηφιότητες (ταινίας, μουσικής και α΄ γυναικείου ρόλου, το οποίο και κέρδισε η Τζόαν Φοντέν).
