«Η Πισίνα»
Feelgood κωμωδίες, ρομαντικά φιλμ, εκτυφλωτικά θρίλερ και γκανγκστερικές περιπέτειες οι οποίες ταιριάζουν απόλυτα με την καυτή ατμόσφαιρα της εποχής.
"Η Πωλίν στην Παραλία" (Ερίκ Ρομέρ, 1984)
Δεν υπάρχουν πολλοί με ικανότητα αντίστοιχη του Γάλλου Ερίκ Ρομέρ στο να ψηλαφούν τις διαφορετικές πτυχές της νοσταλγίας. Είτε οφείλεται σε μια εποχιακή μελαγχολία είτε σε μια εφήμερη στεναχώρια, ο σκηνοθέτης είναι δεξιοτέχνης στο να απεικονίζει και να θίγει τα περίπλοκα ζητήματα της καρδιάς, πολύ περισσότερο δε εάν εάν αφορούν τον έρωτα. Σε μια από τις καλύτερες ταινίες της πλούσιας φιλμογραφίας του, ο Ρομέρ σκιαγραφεί τη σεξουαλική αφύπνιση και απότομη ενηλικίωση μιας κοπέλας που περνά τις διακοπές της στη Νορμανδία. Όλα όσα θα θέλαμε να ζούσαμε ή έχουμε βιώσει ως έφηβοι την ώρα που η ελευθερία των καλοκαιριών διακοπών χτυπά κόκκινο, υπάρχουν εδώ. Και αν στο τέλος θελήσετε κι άλλο, ο ίδιος ο Ρομέρ προσφέρει μια ιδανική συνέχεια με τις εξίσου ρομαντικές "Ιστορίες του Καλοκαιριού" (1996).
"Ερωτικό Κτήνος" (Τζόναθαν Γκλέιζερ, 2000)
Με φόντο τα καταγάλανα νερά της Μεσογείου στην Αναδαλουσία, ο σκληροτράχηλος εγκληματίας Ντον (Μπεν Κίνγκσλι) φτάνει σε μια ειδυλλιακή βίλα όπου βρίσκεται ο Γκαλ (Ρέι Γουίνστοουν), ένας πρώην παράνομος ο οποίος πλέον έχει επιλέξει την ήρεμη και ασφαλή ζωή. Ο Ντον του προτείνει να πάρει μέρος σε μια λονδρέζικη ληστεία, μια κίνηση που θα φέρει νέα αδιέξοδα στο Γκαλ και ένα λουτρό αίματος. Το ντεμπούτο του Τζόναθαν Γκλέιζερ ("Κάτω από το Δέρμα") εκμεταλλεύεται το μαγευτικό τοπίο για να στήσει ένα καθηλωτικό heist movie με έντονα στοιχεία κατάμαυρης κωμωδίας, ενώ οι Κίνγκλι – Γουίνστοουν δίνουν ρεσιτάλ ερμηνειών, με τον πρώτο μάλιστα να αποσπά υποψηφιότητα για Όσκαρ.
"Κάτω από τον Ήλιο" (Λούκα Γκουαντανίνο, 2015)
Μια τακτοποιημένη, φωτεινή επιφάνεια (ένα μοντέρνο καλιφορνέζικο σπίτι) και μια μικρή "ανωμαλία" (το ταραγμένο νερό της πισίνας έπειτα από μια βουτιά) που κάνουν το καθημερινό να φαίνεται παράδοξο, ανησυχητικό. Το "A bigger splash", απ’ όπου και ο πρωτότυπος τίτλος του φιλμ, είναι ένας από τους διασημότερους πίνακες του Βρετανού Ντέιβιντ Χόκνεϊ, εμβληματική φιγούρα της ποπ αρτ. Και εκείνο που θέλει ο Λούκα Γκουαντανίνο ("Να με Φωνάζεις με το Όνομά σου") να περιγράψει είναι σαφώς συγγενικότερο της λογικής και της αισθητικής του Χόκνεϊ: ένας λαμπερός, όμορφος κόσμος του οποίου τα μυστικά, τα ψέματα και τα απωθημένα ζητούν μια απλή αφορμή για να βγουν στην επιφάνεια, με ανεξέλεγκτες πλέον συνέπειες. Εντός του μια σταθερά φοβερή ερμηνευτικά Τίλντα Σουίντον που πλαισιώνεται από πρωτοκλασάτο καστ (Ρέιφ Φάινς, Ντακότα Τζόνσον, Ματίας Σένερτς).
"Κυνηγώντας το Σίγουρο Κρεβάτι" (Ρομπ Ρέινερ, 1985)
Μη σας ξενίσει ο τίτλος, γιατί εδώ έχουμε να κάνουμε μια κομεντί άκρως απολαυστική, τρυφερή και συγκρατημένα ανατρεπτική. Σε έναν από τους πρώτους ρόλους που τον έφεραν στο προσκήνιο, ο νεαρός Τζον Κιούζακ υποδύεται ένα φοιτητή ο οποίος περνά γερές… μοναξιές. Ο κολλητός του, από την άλλη, τού υπόσχεται "ζωάρα" στην Καλιφόρνια όπου σπουδάζει μαζί με πολλά "σιγουράκια". Έτσι, ο ήρωάς μας ανυπομονεί για τις χριστουγεννιάτικες διακοπές που θα του επιτρέψουν να περάσει ηλιόλουστες διακοπές με την καλύτερη παρέα. Την τελευταία στιγμή, όμως, θα γνωρίσει την κοπέλα που όχι απλώς θα τον βάλει στη θέση του, αλλά θα απογυμνώσει τελείως τον προβληματικό τρόπο σκέψης του. Όλα αυτά, με τη μοναδική ικανότητα του Ρομπ Ρέινερ ("Όταν ο Χάρι Γνώρισε τη Σάλι") να αφηγείται ξένοιαστα, ανάλαφρα και αστεία όσα έντονα νιώθει κανείς μετά τα 18.
"Η Πισίνα" (Ζακ Ντερέ, 1969)
Πόσο σεξ απίλ αντέχετε; Ρόμι Σνάιντερ, Αλέν Ντελόν και Τζέιν Μπίρκιν φροντίζουν για να φτάσει η γοητεία στο κόκκινο, όμως δεν είναι όλα ρόδινα στην ταινία του Ζακ Ντερέ. Όταν η εμφάνιση ενός πανέμορφου κοριτσιού διαταράξει την ισορροπία ανάμεσα σε ένα ζευγάρι, η κατάσταση φτάνει στα άκρα πολύ γρήγορα. Στο μιξ το υπέροχο σάουντρακ του Μισέλ Λεγκράν.
