Ανάμεικτες εντυπώσεις άφησε η έναρξη της επετειακής 75ης χρονιάς του λαμπερότερου κινηματογραφικού φεστιβάλ του πλανήτη, το οποίο προσπαθησε να συμβιβάσει τα ασυμβίβαστα(;) με άκρως αμφίβολα αποτελέσματα. Η αφίσα της φετινής εκδήλωσης, με τον Τζιμ Κάρεϊ του "The Truman Show" να ετοιμάζεται να δραπετεύσει από έναν ψεύτικα ανέμελο και προσποιητά χαρωπό κόσμο, μας είχε εξαρχής προειδεάσει με κινηματογραφόφιλη αισιοδοξία για ένα πιθανότερα ευοίωνο κι ανοιχτό στις προκλήσεις μέλλον. Στην άλλη άκρη της Γηραιάς Ηπείρου, όμως, κάποιοι διαφωνούν κάθετα. Θα μπορούσε λοιπόν να αγνοήσει τις κραυγές τους, τόσο πολεμοχαρείς όσο κι απεγνωσμένες, η χώρα στην οποία ο Μάης ξυπνά κάθε φορά επαναστατικές διαθέσεις; - εκτός κι αν έχουμε προεδρικές εκλογές και κάποιο ψηφοδέλτιο γράφει Λεπέν.
Έτσι, όσοι καλοντυμένοι πόζαραν στο κόκκινο χαλί του Παλέ για τους παπαράτσι και κατόπιν πήραν τις θέσεις τους στην Λιμιέρ, τη γιγαντίαια αίθουσα της τελετής έναρξης, προσπάθησαν να συνταιριάξουν το κινηματογραφικά τερπνόν μετά του πολιτικά ωφελίμου. Οπότε όλα ξεκίνησαν με τη δέουσα σοβαρότητα: η οικοδέσποινα της βραδιάς Βιρζινί Εφιρά είπε τα προβλέψιμα καλλιτεχνοπολιτικά, ο Φόρεστ Γουίτακερ (βραβείο ερμηνείας το 1988 για το "Bird") παρέλαβε έναν ειδικό Χρυσό Φοίνικα για το σύνολο της καριέρας του, ο πρόεδρος της κριτικής επιτροπής Βενσάν Λιντόν μίλησε για το κοινωνικό χρέος της τέχνης και ο πιανίστας Βενσάν Ντελέρμ, σε μελό ντουέτο με την Εφιρά, χτύπησαν ρομαντικές χορδές με την μπαλάντα του Τζόνι Χαλιντέι "Que je t'aime" (cinema). Ενδιάμεσα και προς έκπληξη όλων, την παράσταση έκλεψε ο πρόεδρος της Ουκρανίας Βολόντιμιρ Ζελένσκι, ο οποίος σε απευθείας σύνδεση μίλησε δέκα λεπτά για τον πόλεμο και αποθεώθηκε παραθέτοντας τον Τσάρλι Τσάπλιν: "Το ανθρώπινο μίσος θα ξεπεραστεί και οι δικτάτορες θα πεθάνουν". Γιατί το ξέρουν πια κι οι πέτρες (της Eurovision), πόσο μάλλον ένας (πρώην) άνθρωπος της showbiz, πως κάθε προπαγανδιστικό μήνυμα έχει πραγματικό αντίκτυπο μόνον όταν σερβίρεται με όρους θεάματος.
Ρίγη συγκίνησης, υγρά μάτια, ανθρωπιστική ενσυναίσθηση και τώρα... κωμωδία με ζόμπι! Τι άλλο; Σε φεστιβάλ βρισκόμαστε βρε αδελφέ, οπότε αφού κάναμε το χρέος μας προς τους ηρωικούς νεκρούς, ας ασχοληθούμε με τους αστείους νεκροζώντανους και το "Coupez!" του οσκαρικού Μισέλ Χαζαναβίσιους ("The Artist"). Τη σινεφίλ ταινία έναρξης και ριμέικ του γιαπωνέζικου "One Cut of the Dead" (2017), η οποία προβλήθηκε εκτός συναγωνισμού. Μια παντελώς άνιση, αρχικά εντελώς αμήχανη και σταδιακά διασκεδαστικότερη σάτιρα του "σινεμά των ειδών" και των κινηματογραφικών παρασκηνίων (ιδανικό midnight movie), με τους Ρομέν Ντιρίς και Μπερενίς Μπεζό.
Καλό μας φεστιβάλ λοιπόν, με αμέσως επόμενη ατραξιόν την αυριανή προβολή του "Top Gun: Maverick", παρουσία του Τομ Κρουζ, φαντάζομαι ως σινε-συμπαράσταση στη θαρραλέα αντίσταση της ουκρανικής αεροπορίας.
Ευχαριστούμε την Aegean Airlines για τη βοήθεια πραγματοποίησης του ταξιδιού στις Κάνες.