Για τον Ερίκ Γκραβέλ η εργατική τάξη αγωνιά "Full Time"

Μπορεί η ρουτίνα μιας εργαζόμενης μητέρας να μοιάζει με το πιο αγωνιώδες θρίλερ; Ο σκηνοθέτης Ερίκ Γκραβέλ "απαντά" καταφατικά, καθώς το "Full Time" με πρωταγωνίστρια τη Γαλλίδα σταρ Λορ Καλαμί, μπορεί σεναριακά να μοιάζει με κοινωνικό δράμα, επιδρά όμως σα μια καταιγιστική ταινία δράσης γεμάτη σασπένς. Η υπόθεση αφορά μια μητέρα η οποία προσπαθεί να αναθρέψει τα παιδιά της δουλεύοντας σε ένα πεντάστερο ξενοδοχείο. Η πίεση που δέχεται αυξάνεται κατακόρυφα όταν κλείνει συνέντευξη για μια πολύ καλύτερη δουλειά, που μετατρέπει τη ζωή της σε μια φρενήρη περιπέτεια.

Συζητήσαμε με τον Γκραβέλ για το πώς αναμειγνύει τα είδη σε ένα φιλμ το οποίο απέσπασε τα βραβεία σκηνοθεσίας και γυναικείας ερμηνείας στο τμήμα Ορίζοντες του Φεστιβάλ Βενετίας, αλλά και το βραβείο κοινού στο πρόσφατο 22ο Φεστιβάλ Γαλλόφωνου Κινηματογράφου.

Η ηρωίδα της ταινίας σας είναι μια μητέρα της εργατικής τάξης που μεγαλώνει μόνη τα παιδιά της. Ένα είδος χαρακτήρα που σπανίζει στο μοντέρνο σινεμά. Άραγε ήταν αυτή η έλλειψη που ενέπνευσε το "Full Time";
Συμφωνώ πως δε βλέπουμε συχνά σήμερα τέτοιου είδους πρωταγωνίστριες, όμως δεν ήταν αυτό που είχα υπόψη κάνοντας την ταινία. Όπως και στο ντεμπούτο μου (σ.σ.: "Crash Test Aglaé") με δελέασε η ιδέα να βάλω την εργασία στο επίκεντρο, ώστε να εξερευνήσω πώς η δουλειά είναι ικανή να μας κατατρώει. Εν προκειμένω η Ζουλί (σ.σ. ο χαρακτήρας της Λορ Καλαμί) επειδή κυνηγά τα πάντα, καταλήγει να φθείρεται σε όλα τα επίπεδα. Επομένως, το "Full Time" συνιστά μια αναζήτηση των συνεπειών που έρχονται όταν συμβαίνει κάτι τέτοιο. Επιπλέον, ένα σημαντικό σημείο εκκίνησης ήταν οι προσωπικές εμπειρίες μου με την εργασία. Το βίωμα του "να δουλεύεις" και πώς αυτό διαμορφώνει τον εαυτό σου.

Κάτι που εκτίμησα στην ταινία είναι πως αποκαθηλώνει το μύθο που θέλει μια σταθερή εργασία να λύνει όλα τα προβλήματα και να βάζει τον πρώτο λίθο ώστε να επιτευχθούν όλα τα όνειρα ενός υποκειμένου. Με έναν τρόπο, μάλιστα, που θυμίζει θρίλερ παρά κοινωνικό δράμα.
Πράγματι, γιατί ξέρετε, αναζητούσα ένα σκηνοθετικό πλαίσιο που θα προσέδιδε επιπλέον ένταση στην αφήγηση. Έχουμε μάθει όταν παρακολουθούμε μια ταινία με καταιγιστική δράση ή σασπένς να αγωνιούμε εξαιτίας εξωτερικών απόκοσμων φαινομένων, αλλά όχι από την πραγματικότητα. Επιδίωξα, λοιπόν, να μεταφέρω αυτό το άγχος σε κάτι οικείο σε όλους. Για παράδειγμα, την πίεση της δουλειάς και τις ασφυκτικές καταστάσεις που μπορούν να προκύψουν από το πουθενά, όπως από κάτι αδιάφορο σαν την αργοπορία ενός λεωφορείου. Παράλληλα, βέβαια, ήταν απαραίτητο να συμπονούμε την ηρωίδα, να καρδιοχτυπάμε μαζί της κάθε στιγμή.

Σαφώς, αφού οι ευθύνες και οι υποχρεώσεις που βαραίνουν τη Ζουλί γίνονται αφόρητες λεπτό το λεπτό. Ορισμένα από αυτά, εν τω μεταξύ, ένας άντρας μπορεί να τα αντιληφθεί και να τα εκτιμήσει αληθινά μόνο βλέποντας την ταινία.
Νιώθω πως συχνά ξεχνάμε το ρόλο που διαδραματίζουν οι εργαζόμενες γυναίκες στην κοινωνία μας και για αυτό ήθελα η πρωταγωνίστριά μου να έχει τα συγκεκριμένα χαρακτηριστικά. Αποτελούν το πιο οργανικό κομμάτι της ζωής μας, αλλά έχω την αίσθηση πως εν πολλοίς είναι ανυπεράσπιστες εργασιακά, αλλά όχι μόνο. Με την ταινία μου εκφράζω την ευγνωμοσύνη μου απέναντί τους.

Ενδιαφέρον, επιπλέον, έχει το πώς διαχειρίζεστε την απεργία. Αποφεύγετε να την πολιτικοποιήσετε, αν θέλετε, έτσι δε χάνεται η προσοχή από το ζητούμενο.
Δεν είναι εναντίον της απεργίας ωστόσο! (γέλια) Δε φέρεται ανταγωνιστικά απέναντί της, απλώς η κινητοποίηση έρχεται να προστεθεί στα τεράστια εμπόδια που μπαίνουν στη διαδρομή της και δεν μπορεί να ελέγξει.

Αλήθεια, για τον κεντρικό ρόλο θέλατε εξαρχής την Καλαμί; Γιατί μοιάζει φτιαγμένη για αυτόν.
Χαίρομαι που το λέτε γιατί δεν την είχα καθόλου υπόψη όταν έγραφα το σενάριο. Αλλά επέλεξα τη Λορ επειδή έχει ένα χαρακτηριστικό που εκτιμώ τρομερά στους ηθοποιούς: είναι ικανή να παίξει κυριολεκτικά τα πάντα. Δεν έχει σημασία για εκείνη εάν κάνει δράμα, κωμωδία ή ό,τι άλλο. Και το ταμπεραμέντο της Ζουλί αποτελεί ένα καμβά διαφορετικών συναισθημάτων, οπότε η Λορ ήταν ιδανική για να την ενσαρκώσει. Χαίρομαι βαθιά που συνεργαστήκαμε, είναι μια τελειομανής που "έδεσε" άριστα με την ταινία.