Οι καλύτερες ταινίες του Τζον Τραβόλτα

Ο Αμερικανός σταρ κλείνει σήμερα τα 68 και εμείς θυμόμαστε τις 5 ταινίες που έχτισαν τον μύθο του στη μεγάλη οθόνη.

Τζον Τραβόλτα

Από τα 68 χρόνια που κλείνει στις 18 Φεβρουαρίου ο Τζον Τραβόλτα, τα 47 τα πέρασε μπροστά από μία κάμερα. Πρωταγωνίστησε σε κάποιες από τις πιο cult παραγωγές του αμερικανικού σινεμά, αν και δεν τιμήθηκε ποτέ με Όσκαρ, παρά τις δύο του υποψηφιότητες. Για τον ίδιο, αλλά και για εμάς, καλύτερη ταινία του θα είναι πάντα το "Pulp Fiction". Παρόλα αυτά, έχει συμμετάσχει σε μία σειρά από φιλμ κάθε είδους: μιούζικαλ, ταινίες δράσης, θρίλερ και κωμωδίες.

Το 2009 έχασε τον 16χρονο γιο του Τζετ και τον περασμένο Αύγουστο βίωσε ακόμα μία απώλεια, αυτή της συζύγου του Κέλι Πρέστον, από καρκίνο του μαστού, με την οποία είχαν παντρευτεί το 1991. Τότε, αφού ευχαρίστησε γιατρούς και φίλους, δήλωσε ότι θα περάσει λίγο χρόνο με τα παιδιά του, που έχουν χάσει τη μητέρα τους, γι' αυτό και να τον συγχωρέσουμε αν δεν ακούσαμε νέα του για ένα διάστημα.

Μέχρι να επανέλθει στην ενεργό δράση, λοιπόν, θυμόμαστε τις πέντε ταινίες που έχτισαν τον "μύθο του Τραβόλτα" στη μεγάλη οθόνη.

"Πυρετός το Σαββατόβραδο"/ Saturday Night Fever (1977)

Όταν γινόταν διάσημος εν μία νυκτί χάρη στην ερμηνεία και τις χορευτικές του κινήσεις υπό τους disco ήχους των Μπι Τζιζ, κανείς δεν μπορούσε να φανταστεί τους τόσους ρόλους σε ταινίες δράσης και τρόμου που θα ακολουθούσαν. Το φιλμ, του χάρισε την 1η του υποψηφιότητα για Oscar.

Grease (1978)

Άλλο ένα μιούζικαλ, άλλη μία αμερικανική ιστορία αγάπης, άλλο ένα cult φιλμ, γεμάτο τραγούδια και κοστούμια που άφησαν το αποτύπωμά τους στην pop culture. Το στυλ "λευκό φανελάκι-μπλουτζήν-περφέκτο τζάκετ και μπριγιαντίνη στα μαλλιά", έγινε μόδα για πολλά χρόνια.

"Κοίτα Ποιος Μιλάει"/ Look Whos Talking (1989)

Η τεράστια επιτυχία -ακολούθησαν δύο sequel- που τον έβαλε ξανά στα πράγματα, μετά από μία σχετική πτώση της δημοτικότητάς του κατά τη διάρκεια της δεκαετίας του 1980, που ίσως να οφειλόταν στις κακές του επιλογές, όπως το ότι αρνήθηκε τον πρωταγωνιστικό ρόλο στο "American Gigolo" (που δόθηκε στον Ρίτσαρντ Γκιρ).

Pulp Fiction (1994)

Το φιλμ του Κουέντιν Ταραντίνο που του χάρισε την καλλιτεχνική αναγνώριση και τη δεύτερη υποψηφιότητα για Όσκαρ, για την ερμηνεία του ως γκάνγκστερ Βίνσεντ Βέγκα. 

"Αδίστακτα Πρόσωπα"/ Face Off  (1997)

Μετά από σχεδόν 25 χρόνια από την πρώτη του προβολή, μπορούμε με σιγουριά να πούμε ότι το συγκεκριμένο θρίλερ δράσης δημιούργησε σχολή, με τον ηθοποιό να υποδύεται έναν ομοσπονδιακό πράκτορα που δανείζεται το πρόσωπο ενός τρομοκράτη, για να διεισδύσει στη συμμορία του, χάρη σε μια προχωρημένη μέθοδο χειρουργικής αισθητικής.

Πηγή: esquire.com.gr

Διαβάστε ακόμα

Τελευταία άρθρα Σινεμά

Ο Χρήστος που δε μένει πια εδώ παρουσιάζει το ασύγκριτο "Μαζί, Ποτέ!"

Το ανατρεπτικό φιλμ του Φατίχ Ακίν αφηγείται μια hardcore ερωτική ιστορία στα άκρα που συνδυάζει τρυφερότητα, ανθρωπιά, ασυμβίβαστη τρέλα και rock’n’roll ρομαντισμό.

ΓΡΑΦΕΙ: ATHINORAMA TEAM
19/04/2024

Η σκηνοθέτρια Ιρίς Καλτενμπάκ γύρισε μία από τις εκπλήξεις της χρονιάς

Στην "Αρπαγή" η πρωτοεμφανιζόμενη δημιουργός υπογράφει ένα ψυχογράφημα που μένει αξέχαστο.

Οι ταινίες "Χάρι Πότερ" επιστρέφουν στους κινηματογράφους

Τα "Epic Movie Nights" φέρνουν ξανά στη μεγάλη οθόνη το franchise που λατρεύουν οι millennials.

"Αγαπούσε τα Λουλούδια Περισσότερο": Η νέα ταινία του Γιάννη Βεσλεμέ στο φεστιβάλ της Τραϊμπέκα

Ο σκηνοθέτης της "Νορβηγίας" ετοιμάζεται για παγκόσμια πρεμιέρα στη σημαντική νεοϋορκέζικη διοργάνωση.

Οι Άλεξ Γκάρλαντ & Κίρστεν Ντανστ μιλούν στο "α" για τον "Εμφύλιο Πόλεμο"

Ο σκηνοθέτης και η πρωταγωνίστρια της πολιτικά φορτισμένης δυστοπικής περιπέτειας απαντούν στις ερωτήσεις του "α" γύρω από τη δημιουργία μιας αγωνιώδους ταινίας, η οποία απεικονίζει έναν ανησυχητικό μελλοντικό κόσμο.

Εμφύλιος Πόλεμος

Πολιτική περιπέτεια γυρισμένη με ρεαλισμό, προβλέψιμα απλοϊκή στην εξέλιξή της και μονοδιάστατη στην παραβολή της για τη σύγχρονη αμερικανική πραγματικότητα.

Η Αρπαγή

Δομημένη σαν ψυχολογικό θρίλερ, μια ιστορία εμμονής αποκαλύπτει τη συντριπτική δύναμη των κοινωνικών ρόλων σ’ έναν κόσμο ψυχολογικής ανασφάλειας κι έλλειψης επικοινωνίας.