Το 24ο Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ Θεσσαλονίκης ψάχνει τη "μετα-πραγματικότητα"

Η έννοια του «post reality» αποτελεί το κεντρικό θέμα της φετινής διοργάνωσης.

the_taking_documentary

Η αντίστροφη μέτρηση για το 24ο Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ Θεσσαλονίκης (10-20/3) ξεκινά, με τη διοργάνωση να ανακοινώνει τα 10 φιλμ που συμμετέχουν στο κεντρικό αφιέρωμα που αφορά την έννοια του "post reality" ή της "μετα-πραγματικότητας".

Σύμφωνα με το δελτίο τύπου: "Η πανδημία ήταν ένα σοκ που άλλαξε τη ζωή μας, μετατοπίζοντας τα γεωγραφικά, ιδεολογικά, κοινωνικά και ψυχολογικά όρια. Όσο για το αν άλλαξε και ολόκληρη την εποχή μας, αυτό μόνο οι ιστορικοί του μέλλοντος μπορούν να το πουν. Διαισθητικά και μόνο, νιώθουμε πως ο κόσμος που γνωρίζαμε μοιάζει ίδιος, αλλά δεν είναι. Η ανθρώπινη διάδραση άλλαξε. Τρέχουμε από κεκτημένη ταχύτητα, αλλά έχουμε χάσει το κέντρο βάρους μας. Χρησιμοποιούμε γνωστές λέξεις για άγνωστες μορφές. Εργαζόμαστε, εκπαιδευόμαστε, ερωτευόμαστε, καταναλώνουμε και ονειρευόμαστε σε μια νέα ψηφιακή διάσταση. Διόλου τυχαία, τον Νοέμβριο του 2021, εν μέσω πανδημίας, ο Μαρκ Ζάκερμπεργκ κήρυξε την έναρξη της εποχής του metaverse: τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης και η ψηφιακή πραγματικότητα διεκδικούν πλέον μια ισότιμη θέση στον 'φυσικό' μας κόσμο, προετοιμάζοντας την ανθρωπότητα για μια εναλλακτική και μεταποιημένη 'πραγματικότητα'".

portraits_of_the_future_documentary
"Portraits of the Future"

Τα 10 ντοκιμαντέρ που έχουν επιλεχθεί "αμβλύνουν τον φόβο και την αβεβαιότητα, καθώς μάς υπενθυμίζουν ότι οι λευκές σελίδες που ανοίγονται μπροστά μας, όσο τρομακτικές και αν μοιάζουν, κρύβουν πάντα μέσα τους όλες τις πιθανότητες. Την ίδια στιγμή, οξύνουν την αίσθηση πως ο κόσμος που θεωρούσαμε μέχρι τώρα γνωστό και οικείο, εξακολουθεί να παραμένει ένα άλυτο αίνιγμα.

Οι τρόποι με τους οποίους το σινεμά εγγράφει τους τόπους στο συλλογικό υποσυνείδητο με σκοπό να αποτυπώνει μια μετασχηματισμένη αλήθεια βρίσκονται στο επίκεντρο του ντοκιμαντέρ 'The Taking' του Αλεξάντρ Ο. Φιλίπ. Ο Ελβετός σκηνοθέτης, που μελετά στις ταινίες του τον κοινωνιολογικό και ανθρωπολογικό αντίκτυπο του σινεμά, εξερευνά τους μύθους που συνοδεύουν τις κινηματογραφικές απεικονίσεις της Κοιλάδας των Μνημείων (Monument Valley) στα γούεστερν και ειδικότερα στις ταινίες του Τζον Φορντ. Σύμβολο της κατασκευασμένης εποποιίας του Φαρ Ουέστ, ορόσημο της πνευματικής κληρονομιάς των ατελείωτου ορίζοντα, σήμα κατατεθέν της αμερικανικής ταυτότητας που θεμελιώθηκε στην κατάκτηση της Άγριας Δύσης, το Momument Valley υπήρξε κάτι πολύ βαθύτερο από ένα απλό ντεκόρ, στο πίσω φόντο. Μια διεισδυτική ματιά στον τρόπο με τον οποίο το γουέστερν, και ιδίως οι ταινίες του 'πατριάρχη' Τζον Φορντ, αξιοποίησαν μια εμβληματική εικόνα προκειμένου να αποτυπώσουν μια νέα πραγματικότητα, που εκτεινόταν πέρα από την ιστορική αλήθεια, βάζοντας τα θεμέλια για την κοσμοθεωρία μιας ολόκληρης χώρας.

Η διαχρονική καταπάτηση των γυναικείων δικαιωμάτων διαπλέκεται με τους φόβους και τις ανασφάλειες που γέννησε η πανδημία στο ντοκιμαντέρ 'Portraits of the Future' της Βίρνα Γκαμπριέλα Μολίνα. Η Αργεντινή σκηνοθέτις σκιαγραφεί το περίγραμμα ενός ασχημάτιστου μέλλοντος πάνω σε έναν καμβά από τραυματικές μνήμες του παρελθόντος, αποτυπώνοντας με τον πιο εύγλωττο τρόπο το τρεμάμενο έδαφος του εδώ και του σήμερα. Με σημείο αφετηρίας ένα πρότζεκτ με θέμα τις ανισότητες που βιώνουν οι εργαζόμενες γυναίκες στη σύγχρονη Αργεντινή, το οποίο άλλαξε πορεία, ύφος και ταυτότητα στη διάρκεια της καραντίνας, η Μολίνα ανατέμνει τον ιστορικό χρόνο, αμφισβητεί κάθε είδους βεβαιότητα και μας μεταφέρει σε έναν μεταιχμιακό κόσμο. Έναν τόπο ακαθόριστο και ασαφή, που ζητά επιτακτικά από εμάς να χαράξουμε τον χάρτη του αύριο.

eternity_at_last_documentary
"Eternity at Last"

Αν υπάρχει μια αναντίρρητη αλήθεια που έχει συνοδεύσει την ανθρώπινη ύπαρξη από καταβολής κόσμου είναι η αποδοχή πως ο θάνατος είναι συνώνυμο και παρεπόμενο της ίδιας της ζωής. Σε αυτή την εποχή που καταλύει κάθε αντικειμενικό θέσφατο και αξίωμα, μάλλον έχει έρθει η ώρα να αναθεωρήσουμε ακόμη και την πιο ακλόνητη αλήθεια του κόσμου μας. Το ντοκιμαντέρ 'Eternity at Last' του αυστριακού σκηνοθέτη Στέφαν Μπέργκμαν έχει στο επίκεντρό του την προαιώνια ανθρώπινη φαντασίωση της αθανασίας, ρίχνοντας φως στις τεχνολογικές και επιστημονικές εξελίξεις που υπόσχονται να μετατρέψουν το θαύμα της αιωνιότητας σε χειροπιαστή πραγματικότητα. Τελικά, ίσως χρειαστεί κάποτε να απαντήσουμε στα σοβαρά στο σπαρακτικό ερώτημα που είχε θέσει ο Φρέντι Μέρκιουρι. Στ’ αλήθεια, πείτε μας, ποιος από εσάς θέλει να ζήσει για πάντα;", καταλήγει το δελτίο τύπου.

Τα υπόλοιπα ντοκιμαντέρ θα ανακοινωθούν σύντομα, ενώ το αφιέρωμα πρόκειται να συνοδευτεί από μια ειδική δίγλωσση έκδοση, η οποία αποτελείται από κείμενα και αναλύσεις για μια εποχή όπου η κάθε εικόνα του κόσμου μας "ενημερώνεται" (updated) μέσα από αμέτρητες αναπαραστάσεις, διευρύνοντας την αντίληψή μας για το τι είναι αληθινό και τι όχι, αλλά και δίνοντας έναν τελείως νέο ορισμό στο πώς και στο γιατί αναζητούμε την "αλήθεια".

Διαβάστε ακόμα

Τελευταία άρθρα Σινεμά

Η αβεβαιότητα για την Ίριδα παραμένει

Τα μέλη του ΠΟΦΠΑ καταγγέλλουν την παντελή αδιαφορία της διοίκησης του ΕΚΠΑ τόσο για το μέλλον της ιστορικής αίθουσας όσο και για τις δράσεις του Ομίλου.

ΓΡΑΦΕΙ: ΓΙΑΝΝΗς ΚΑΝΤΕΑ-ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟς
26/04/2024

Ο Ράιαν Γκόσλινγκ μάς συστήνεται ως ο "Κασκαντέρ"

Δείτε αποκλειστικά στο "α" ένα απόσπασμα από τα παρασκήνια της νέας ταινίας του διάσημου ηθοποιού.

"Stop Making Sense": Στον κόσμο ενός κεφαλιού

Τίποτα δεν έχει νόημα. Αλλά το "Stop Making Sense" έχει.

Η "Φόνισσα" υποψήφια για 16 βραβεία Ίρις

Δείτε αναλυτικά της υποψηφιότητες για την επετειακή 15η απονομή της Ελληνικής Ακαδημίας Κινηματογράφου.

Συνεχίζονται οι προβολές του ντοκιμαντέρ "Χρήστος, το Τελευταίο Παίδι"

Η βραβευμένη ταινία της Τζούλια Αμάτι παίζεται για δεύτερη εβδομάδα στους κινηματογράφους.

Αγγελική Παπούλια πώς βρέθηκες στη Σλοβενία για τον "Τελευταίο Ήρωα";

Η καταξιωμένη Ελληνίδα ηθοποιός μιλά στο "α" για τη συμμετοχή της στη σπιρτόζικη δραμεντί όπου υποδύεται μια εκπρόσωπο πολυεθνικής που αναστατώνει μια μικρή φτωχή κοινωνία.

Επαγγελματίας Υπνοβάτης

Ενδιαφέρουσα ιδέα που μένει απλά υποσχόμενη, μιας και υλοποιείται με σεναριακή χοντροκοπιά, ερμηνευτική ανεπάρκεια και αφηγηματική προχειρότητα.