Μια από τις καλύτερες ανεξάρτητες αμερικανικές ταινίες της δεκαετίας, το σκηνοθετικό ντεμπούτο του Σον Ντάρκιν «Μάρθα Μάρσι Μέι Μαρλίν» έφυγε το 2011 από το φεστιβάλ του Σάντανς με το βραβείο σκηνοθεσίας για τον πικρά ρεαλιστικό τρόπο με τον οποίο αποκάλυπτε τις δύο όψεις του αμερικανικού ονείρου. Αυτό μιας δήθεν επαναστατικής, αφελούς και ρηχής ελευθεριότητας, και εκείνο μιας πολυτελούς αλλοτρίωσης, αφιερωμένης στο κυνήγι του κέρδους. Διχασμένη ανάμεσά τους, μια νεαρή γυναίκα προσπαθεί να βρει την αληθινή ταυτότητα (και το όνομά) της, αναζητώντας ένα ασφαλές ψυχολογικό καταφύγιο. μια οποιασδήποτε μορφής οικογένεια.
Η οικογένεια ως προφυλαγμένος κοινωνικά «τόπος» ο οποίος αποδεικνύεται τελικά απολύτως ευάλωτος στις εξωτερικές απειλές επιστρέφει ως κεντρική ιδέα της «Φωλιάς», της δεύτερης σεναριακής και σκηνοθετικής προσπάθειας του 38χρονου Ντάρκιν. Τοποθετημένη στην αχαλίνωτα φιλελεύθερη δεκαετία του ’80, η ταινία ακολουθεί την πορεία της οικογένειας Ο’Χάρα από τη Νέα Υόρκη στα προάστια του Λονδίνου. Ο πατριάρχης Ρόρι είναι ένα ακριβοπληρωμένο στέλεχος χρηματοπιστωτικών επιχειρήσεων που κλείνει τον κύκλο του στην άλλη άκρη του Ατλαντικού, βλέποντας πως στον τόπο καταγωγής του οι ευκαιρίες εύκολου κέρδους είναι μεγαλύτερες.
Αναγκάζει λοιπόν την Αμερικάνα σύζυγό του Άλισον, η οποία ασχολείται με την ανατροφή αλόγων και διδάσκει ιππασία, και τα δύο μικρά παιδιά του να τον ακολουθήσουν στην καταδίωξη του… αγγλοσαξονικού ονείρου. Μόνο που εκείνο δεν του σερβίρεται στο πιάτο, όπως αρχικά φανταζόταν, αφήνοντάς τον εκτεθειμένο ανάμεσα στην ατσαλάκωτη εικόνα του και την πραγματική του κατάσταση, τις επαγγελματικές και τις οικογενειακές του υποχρεώσεις, το παρελθόν που τον στοιχειώνει (μιλάει με τη μητέρα του μετά από πολλά χρόνια) και το μέλλον που παραμένει διαρκώς υποσχόμενο.
Ο Ντάρκιν περιγράφει την (αυτό)παγίδευση του Ρόρι με μια χαμηλότονη σκηνοθετική τεχνική και μια φαινομενολογική ματιά που αφήνει στο θεατή χώρο και χρόνο για να συμπληρώσει τα κενά που κάνουν διάτρητη την ευτυχία της οικογένειας Ο’Χάρα. Για να νιώσει την αδιόρατη, στους κινηματογραφικούς τόνους ενός μπεργκμανικού θρίλερ απειλή που ελλοχεύει στους σκοτεινούς διαδρόμους της τεράστιας εξοχικής έπαυλής τους. Για να καταλάβει, τέλος, πως ο πραγματικός πρωταγωνιστής της ταινίας είναι η δυναμική, μα ουσιαστικά παραδομένη στις εύκολες λύσεις Άλισον, της οποίας η αστική/συζυγική/οικογενειακή αλλοτρίωση δεν την αφήνει να δραπετεύσει σε μια «φυσική», μα τελικά αντιδραστικά υστερική ανεξαρτησία.
Διακριτική στις ψυχολογικές περιγραφές και βραδυκίνητη αλλά ανατριχιαστικά υποβλητική στη δραματική κορύφωσή της, η «Φωλιά» υιοθετεί μια αντονιονική απλότητα (το φινάλε έχει την πικρή επίγευση της «Νύχτας»), για να περιγράψει τον ζωντανό εφιάλτη στον οποίο εγκλωβίστηκε αργά, γλυκά και υπνωτιστικά το συλλογικό όνειρο της δυτικής κοινωνίας στο τέλος του προηγούμενου αιώνα. Λίγα χρόνια πριν την ξυπνήσουν απότομα στη σοκαριστική πραγματικότητα.
Μ. Βρετανία, Καναδάς. 2020. Διάρκεια: 107΄. Διανομή: ΣΠΕΝΤΖΟΣ FILM.
Περισσότερες πληροφορίες
Η Φωλιά
Ο Ρόρι Ο’Χάρα είναι ένα φιλόδοξο στέλεχος χρηματοπιστωτικών επιχειρήσεων που αποφασίζει να μετακομίσει με τη σύζυγο και τα δύο παιδιά του από τις ΗΠΑ στην Αγγλία, τη χώρα καταγωγής του. Η εγκατάστασή τους εκεί, όμως, θα φέρει βίαια στην επιφάνεια τις υποβόσκουσες οικογενειακές εντάσεις.
