Μια ταινία (την ημέρα) για την καραντίνα #33: «Το Ίνδαλμα της Πόλης»

Κάνουμε #cinematherapy βλέποντας ταινίες που χαλαρώνουν, φτιάχνουν το κέφι και πάνε κόντρα στην κλειστοφοβική διάθεση.

Μια ταινία (την ημέρα) για την καραντίνα #33: «Το Ίνδαλμα της Πόλης»

Κάνουμε #cinematherapy βλέποντας ταινίες που χαλαρώνουν, φτιάχνουν το κέφι και πάνε κόντρα στην κλειστοφοβική διάθεση.

Συνήθως, μια ταινία με πρωταγωνιστές δύο υψηλόβαθμους υπαλλήλους πετρελαϊκού κολοσσού δε θα βρισκόταν μεταξύ των προτεραιοτήτων μιας watchlist των περισσότερων σινεφίλ. Κι όμως, αξίζει μια εξαίρεση για το «Ίνδαλμα της Πόλης» («Local Hero», 1983) του Μπιλ Φόρσαϊτ («Gregory's Girl»).

Ο Σκωτσέζος σκηνοθέτης, ο οποίος στη φιλμογραφία του συνδυάζει το ρομάντζο με τα άγχη της εργατικής τάξης και τον κυνισμό της αστικής, στην τρίτη ταινία του παίρνει τους Πίτερ Ρίγκερτ και Μπαρτ Λάνκαστερ σε ταξίδι με προορισμό ένα απομακρυσμένο σκωτσέζικο ψαροχώρι. Σκοπός των δύο αντρών είναι να αγοράσουν ολόκληρο τον οικισμό για την εταιρία τους, ιδιοκτησίας του Λάνκαστερ, έτσι ώστε να έχει στα χέρια της τα περισσότερα κοιτάσματα πετρελαίου στον κόσμο.

Μια ταινία (την ημέρα) για την καραντίνα #33: «Το Ίνδαλμα της Πόλης» - εικόνα 1

Εκεί λοιπόν που, για παράδειγμα, ο Κεν Λόουτς θα έδινε έμφαση στον οικονομικό ιμπεριαλισμό της εταιρίας και τις μη αναστρέψιμες συνέπειες της δραστηριότητάς της στο φυσικό περιβάλλον, ο Φόρσαϊτ κάνει το «ανάποδο» και αφοσιώνεται στο ψυχισμό των ηρώων, με έμφαση στον χαρακτήρα του Ρίγκερτ. Ενός executive ο οποίος παίζει στα δάχτυλα το κλείσιμο εμπορικών συμφωνιών, κινείται άνετα στο κόσμο των ισχυρών και πλούσιων αντρών, με το να είναι όμως απροσδόκητα μειλίχιος, το ακριβώς αντίθετο δηλαδή ενός υστερικού Πάτρικ Μπέιτμαν που θα περίμενε κανείς.

Το προσγειωμένο, χαμηλών τόνων ταμπεραμέντο του κεντρικού ήρωα βρίσκει το ιδανικό ταίρι του στους κατοίκους του παραθαλάσσιου χωριού, κυρίως εκείνου του ιδιοκτήτη του πανδοχείου (Ντένις Λόσον). Ο οποίος, όπως αποκαλύπτεται σύντομα, εκτελεί επίσης χρέη λογιστή, μπάρμαν και ό,τι άλλο χρειαστεί. Καθώς, μην ξεχνάτε, πως ο οικισμός κατοικείται από ελάχιστους κατοίκους γι' αυτό όλοι βοηθούν όπου υπάρχει ανάγκη. Έτσι, εδώ η έννοια της εξειδίκευσης σε ένα μόνο τομέα είναι σχετική. Επομένως κάθε φορά που ο Λόσον «αλλάζει» ρόλους, η ερμηνεία του αφήνει να αναδειχθεί το διακριτικό, αλλά ξεκαρδιστικό χιούμορ της ταινίας, με τις παμπόνηρες εκφράσεις του προσώπου του να μην αφήνουν περιθώρια για διατήρηση οποιασδήποτε σοβαροφάνειας.

Το «Ίνδαλμα της Πόλης» εξελίσσεται βραδύκαυστα, καταφέρνοντας να υιοθετήσει το ρυθμό που θα μπορούσε να έχει η ζωή στο γραφικό χωριό, επιτρέποντας έτσι σε όλους τους χαρακτήρες να «αναπνεύσουν» και να αναδειχθούν ισότιμα. Με αυτόν τον τρόπο δημιουργείται ένα ποτπουρί ιστοριών γεμάτων ανθρωπιά, τις οποίες ο Φόρσαϊτ αφηγείται οικονομημένα και δίχως καμία διάθεση βιασύνης.

Προοδευτικά ο χαρακτήρας του Ρίγκερτ μεταλλάσσεται, βρίσκει το κέντρο βάρος του και η ταινία παίρνει τη μορφή ενός ταξιδιού αυτογνωσίας, από το οποίο δε λείπουν τα υπέροχα καρτποσταλικά πλάνα. Η φωτογραφία του διπλά οσκαρικού Κρις Μένγκες είναι αριστοτεχνική, καθώς τα κάδρα του να μοιάζουν με ταμπλό βιβάν που αναδύουν διαπεραστική ζεστασιά και μελαγχολία. Τις δικές του (μουσικές) πινελιές αφήνει και ο σπουδαίος Μαρκ Νόπφλερ στο νοσταλγικό σάουντρακ.

Μια ταινία (την ημέρα) για την καραντίνα #33: «Το Ίνδαλμα της Πόλης» - εικόνα 2

Η ταινία του Φόρσαϊτ ανήκει σε ένα είδος βαθιά προσωπικών ταινιών που φαινομενικά δεν αφορούν κανένα πέρα από το δημιουργό τους, όμως καταφέρνουν χάρη στην ομορφιά και την ειλικρίνειά τους να αποκτήσουν καθολική απήχηση. Η αφήγηση του σκηνοθέτη είναι συμπαγής και τεχνικά άρτια, με αποτέλεσμα την ώρα που παρασύρει το θεατή στον κόσμο της να διογκώνει το συναισθηματικό αντίκτυπο των εικόνων. Πρόκειται για ένα κινηματογραφικό ύφος που σήμερα σπανίζει, το οποίο αναζητά υπαρξιακές απαντήσεις αποδεχόμενο τα δυσερμήνευτα πράγματα της ζωής και αγκαλιάζοντας όσα την κάνουν πιο φωτεινή και εν μέρει, απελευθερωτικά απλούστερη.

Βρείτε όλες τις must see ταινίες για την καραντίνα εδώ.

Διαβάστε ακόμα

Τελευταία άρθρα Σινεμά

Η Νοεμί Μερλάν βγαίνει "στο μπαλκόνι" για τα γυναικεία δικαιώματα

Η διάσημη Γαλλίδα ηθοποιός σκηνοθετεί και πρωταγωνιστεί στις "Μπαλκονάτες", μια εκκεντρική και ανατρεπτική μαύρη κωμωδία πάνω στο αντρικό βλέμμα και τη σύγχρονη γυναικεία εικόνα.

ΓΡΑΦΕΙ: ΧΡΗΣΤΟς ΜΗΤΣΗς
11/07/2025

Οι καλύτερες ταινίες που παίζουν τώρα τα σινεμά (10-16/7)

Μια λίστα με τις ιδανικότερες προτάσεις για κινηματογραφική έξοδο αυτήν την εβδομάδα.

10 ταινίες που μυρίζουν καλοκαίρι

Οι ταινίες που θα μας κρατήσουν συντροφιά τις μέρες που η Αθήνα θα "βράζει".

To "The birthday party" με τον Γουίλεμ Νταφόε θα κάνει παγκόσμια πρεμιέρα στο Λοκάρνο

Από τον σκηνοθέτη του "Παράθυρο στη Θάλασσα", Μιγκέλ Άνχελ Χιμένεθ, η νέα παραγωγή που γυρίστηκε στην Ελλάδα κι έχει ελληνική παρουσία σε σενάριο και καστ κάνει ποδαρικό στο φεστιβάλ της Ελβετίας.

Λένε πως αυτή θα είναι μια από τις πιο τρομακτικές ταινίες του καλοκαιριού

Όσα χρειάζεται να ξέρεις για "The Home", που έρχεται στους κινηματογράφους στις 14 Αυγούστου.

Όλες οι παλαιότερες ταινίες που επιστρέφουν στους κινηματογράφους από τις 10 Ιουλίου

Άλφρεντ Χίτσκοκ και... Σαλβαδόρ Νταλί, μια ταινία τρόμου του Ίνγκμαρ Μπέργκμαν και ένα βωβό αριστούργημα δίνουν ραντεβού στα σινεμά από τις 10 Ιουλίου.

Όλες οι κριτικές των νέων ταινιών της εβδομάδας

Η άποψη του "α" για τις πρεμιέρες που παίζονται στους κινηματογράφους από τις 10 Ιουλίου.