Κάνουμε #cinematherapy βλέποντας ταινίες που χαλαρώνουν, φτιάχνουν το κέφι και πάνε κόντρα στην κλειστοφοβική διάθεση.
Θα μπορούσαν να είναι τα μεγαλύτερα αδέρφια της Γκρέτα Γκέργουιγκ στο «Frances Ha» ή να βρίσκονταν σε μια κοινή παρέα με τις ηρωίδες του «Girls» και του «Sex and the City». Οι πρωταγωνίστριες όμως του παραγνωρισμένου ντεμπούτου της Κλόντια Γουέιλ υπήρξαν προπομπός ενός σινεμά αφιερωμένου στις γυναίκες, οι οποίες ζώντας στο χάος μιας πολύβουης μεγαλούπολης ανακαλύπτουν τον εαυτό τους από την αρχή.
Όπως προδίδει ο τίτλος του, το «Οι Δύο Φίλες» («Girlfriends», 1978) αφορά δύο κολλητές κοντά στα τριάντα, τη φωτογράφο Σούζαν (Μέλανι Μάιρον) και τη φέρελπι συγγραφέα Αν (Ανίτα Σκίνερ), οι οποίες συγκατοικούν μέχρι τη στιγμή που η τελευταία αποφασίζει να παντρευτεί. Ο κόσμος της Σούζαν καταρρέει και εκείνη καλείται να επαναπροσδιορίσει τη ζωή της, αλλά κυρίως να συμβιβαστεί με τη μοναξιά.
Τα πρόσωπα των δύο ηρωίδων αντικατοπτρίζουν το κοντράστ των κοινωνικών ρόλων που συνήθως ακολουθεί μια γυναίκα. Από τη μία η Σούζαν έχει ζωτική ανάγκη την ανθρώπινη συντροφιά, αλλά δε θα θυσίαζε με τίποτα την ανεξαρτησία της, ενώ από την άλλη η Αν επιλέγει το δρόμο της οικογένειας και της ασφάλειας, ακόμα κι αν γι’ αυτό ρισκάρει τα όνειρά της. Η Γουέιλ σκηνοθετεί σα να αναρωτιέται η ίδια εάν υπάρχει χρυσή τομή ανάμεσα στις δυο επιλογές, καθώς εδώ διακυβεύεται κάτι ακόμα. Οι δρόμοι των δύο ηρωίδων χωρίζουν, αφήνοντας μετέωρη τη φιλία που φώτιζε τη ρουτίνα τους.
Το αφηγηματικό βάρος πέφτει στους ώμους της Σούζαν, με την Μέλανι Μάιρον σε μια ερμηνεία που αναδύει ανεπιτήδευτη ζεστασιά και κάνει το χαρακτήρα της αδύνατο να του αντισταθείς. Ιδιαίτερα όταν έρχεται αντιμέτωπη με καταστάσεις που είναι οικείες σε όλους: την ανεργία, τη συναισθηματική φθορά ενός χωρισμού, την έλλειψη αυτοπεποίθησης και τα διαδοχικά αδιέξοδα. Ακόμα, χάρη στην αφτιασίδωτη ματιά της Γουέιλ δίνεται μια αποκρυσταλλωμένη εικόνα της φιλίας μέσα από τη γυναικεία εμπειρία. Αν κάτι τέτοιο μπορεί σήμερα να μη μοιάζει πρωτοποριακό, αυτό οφείλεται στο διαχρονικό αντίκτυπο των «Δύο Φίλων» και την αδιαμφισβήτητη επιρροή τους. Η ταινία μοιράζεται την ίδια ραχοκοκαλιά με το σενάριο του «Frances Ha», ενώ δεν είναι τυχαίο πως η δημιουργός τού «Girls» Λένα Ντάναμ ζήτησε από τη Γουέιλ να γυρίσει ένα επεισόδιο της σειράς.
Εν τέλει, εκείνο που δίνει παλμό στις «Δύο Φίλες» είναι πως δε φοβούνται να δουν τις ηρωίδες τους να αποτυγχάνουν, να αλλάζουν διαθέσεις και να θυμώνουν. Αρκεί που συνειδητοποιούν πως κανένας δε θα μας κοιτάξει ποτέ όπως μας κοιτούν οι φίλοι μας.
Βρείτε όλες τις must see ταινίες για την καραντίνα εδώ.
