Ηδη από τον τίτλο η δεύτερη ταινία του Ιρανού, κατοίκου Κοπεγχάγης πλέον, Αλί Αμπάσι («Shelley») ορίζει έναν κόσμο με όρια. Όρια που κρατούν τους ανθρώπους σε απόσταση μεταξύ τους, όπως είναι τα γεωγραφικά σύνορα. Ένας από εκείνους οι οποίοι τα ελέγχουν είναι και η Τίνα. Μια γυναίκα με έντονη δυσμορφία προσώπου, η οποία έχει την παράξενη, ανεξήγητη ικανότητα να οσφραίνεται τα ανθρώπινα συναισθήματα.
Μυρίζοντας τη ντροπή, το φόβο ή την αγωνία αποδεικνύεται εξαιρετική στη δουλειά της, καθώς τη βλέπουμε να εντοπίζει έναν ανήλικο που μεταφέρει αλκοόλ κι έναν υπεράνω υποψίας πορνογράφο. Σιωπηλή κι εσωστρεφής, ζει με τον ελαφρόμυαλο σύντροφό της σε ένα απομονωμένο εξοχικό, ενώ όταν επισκέπτεται τον πατέρα της στο γηροκομείο προσπαθεί να πάρει πληροφορίες για το παρελθόν της: πώς απέκτησε αυτό το παράξενο σημάδι στον κόκκυγα της;
Διασκευάζοντας ένα διήγημα του Γιον Άιβιντε Λίντκβιστ, συγγραφέα του «Άσε το κακό να μπει», ο Αμπάσι τυλίγει την Τίνα σε μια σχεδόν ονειρική ατμόσφαιρα που, πατώντας με το ένα πόδι στο ρεαλισμό, μοιάζει να κουβαλά κάτι από την παγανιστική αύρα των σκανδιναβικών παραμυθιών. Ένα κλίμα το οποίο θα εμποτιστεί με στοιχεία θρίλερ και (επιστημονικής;) φαντασίας όταν κάνει την εμφάνισή του ο Βόρε, ένας άντρας με παρόμοια δυσμορφία, ο οποίος όμως δεν κουβαλά κάποια αναγνωρίσιμη μυρωδιά. Κι ενώ η ανακάλυψη του πορνογράφου ξεκινά μια αστυνομική έρευνα για την εξάρθρωση ενός κυκλώματος που απάγει μωρά, η Τίνα αποκτά μια όλο και εντονότερη έλξη για τον μυστηριώδη άντρα που γρήγορα της αποδεικνύει πως οι δυο τους, εραστές πλέον, ανήκουν σε κάτι διαφορετικό από το ανθρώπινο είδος.
Ένας αφιλόξενος κόσμος, ένας εισβολέας που αλλάζει τις ισορροπίες, μια ενηλικίωση που επέρχεται μέσα από μια επώδυνη συνειδητοποίηση. Το λογοτεχνικό σύμπαν του Λίντκβιστ μιλάει για το φόβο του Άλλου και για τον απατηλό διαχωρισμό ανθρώπων και «τεράτων», με το σενάριο των «Συνόρων» να προσθέτει την ιστορία της πορνογραφίας παραπέμποντας σε άλλου είδους ανθρωπόμορφα τέρατα. Μια αλληγορία που απλώνει ρίζες στο πρόσφατο ιστορικό παρελθόν της σκανδιναβικής κοινωνίας, δεν λειτουργεί όμως απόλυτα μέσα σε μια κινηματογραφική αφήγηση που «κλέβει» από το θρίλερ, την ονειρική φαντασία, την πολιτική καταγγελία, το ψυχολογικό δράμα και το Nordic noir, σχολιάζοντας ταυτόχρονα διαχρονικά ηθικά διλήμματα.
Τελικά, αν και συχνά παρασύρεται από το γκροτέσκο και σπαταλά χρόνο στην ελάχιστα ενδιαφέρουσα αστυνομική υποπλοκή, ο Αμπάσι υποβάλλει με τη σκηνοθετική δεξιότητά του κι εντυπωσιάζει με το θάρρος με το οποίο βουτά σε επικίνδυνα νερά (η ερωτική σκηνή), χαρίζοντας στα «Σύνορα» μια οσκαρική υποψηφιότητα μακιγιάζ και το βραβείο καλύτερης ταινίας στο τμήμα Ένα Κάποιο Βλέμμα των Κανών.
Σουηδία, Δανία. 2018. Διάρκεια: 110΄. Διανομή: SEVEN FILMS.
Περισσότερες πληροφορίες
Σύνορα
Η Τίνα, μια γυναίκα με δυσμορφία, έχει την ικανότητα να μυρίζει τα ανθρώπινα συναισθήματα, κάτι που τη βοηθάει πολύ ως συνοριοφύλακα. Μια μέρα, όμως, εμφανίζεται ένας μυστηριώδης άντρας με παρόμοια δυσμορφία και χωρίς μυρωδιά.
