Ο ποιητικός σουρεαλισμός του Γερμανού Φέιτ Χέλμερ ταξιδεύει ξανά στο μακρινό Αζερμπαϊτζάν μετά το «Παραλογιστάν» (2008), για να αφηγηθεί μια ιδιότυπη ιστορία αναζήτησης έρωτα και συντροφιάς. (Μηχαν)οδηγός μας σε αυτήν τη feelgood βωβή περιπέτεια είναι ο Νουρλάν, ένας υπάλληλος σιδηροδρομικής εταιρείας, που βρίσκει την τελευταία ημέρα προτού συνταξιοδοτηθεί ένα γαλάζιο σουτιέν στο παρμπρίζ του τρένου του. Κρατώντας το δαντελωτό εσώρουχο στο χέρι, ξεκινά μια απίθανη προσπάθεια ανεύρεσης της Αζέρας «Σταχτοπούτας» στην οποία ανήκει.
Χωρίς διαλόγους, αλλά με ένα έντονο κουστουριτσικό χρώμα (βοηθά η παρουσία του Μίκι Μανόλοβιτς σε αυτό), ο Χέλμερ μετατρέπει την επίσκεψη του καλοσυνάτου, μοναχικού μηχανοδηγού σε μια συντηρητική γειτονιά του Μπακού, σε μια σουρεάλ, κωμική απελευθέρωση της λίμπιντο στην οθόνη. Αυτό που λείπει από το εικαστικά άψογο και κατά στιγμές συγκινητικό παραμύθι χωρίς διαλόγους, που θυμίζει τις δουλειές των Ντομινίκ Αμπέλ - Φιόνα Γκόρντον και φυσικά του Ζακ Τατί, είναι το λίγο παραπάνω σεναριακό «ψαχνό» που θα χρειαζόταν για να εμπλουτιστεί αφηγηματικά.
Γερμανία, Αζερμπαϊτζάν. 2018. Διάρκεια: 89΄. Διανομή: FILMTRADE.
Περισσότερες πληροφορίες
Το Σουτιέν
Ο Νουρλάν, μηχανοδηγός σε σιδηροδρομική εταιρεία, βρίσκει την τελευταία ημέρα προτού συνταξιοδοτηθεί ένα γαλάζιο σουτιέν καρφωμένο στο παρμπρίζ του τρένου. Κρατώντας το δαντελωτό εσώρουχο στο χέρι, ξεκινάει μια απίθανη προσπάθεια ανεύρεσης της Αζέρας «Σταχτοπούτας» στην οποία ανήκει.
