Μετράς δεκαετίες επαγγελματικής καριέρας στο χώρο της διαφήμισης κυρίως, όμως μόλις τώρα παρουσιάζεις την πρώτη σου ταινία. Πού οφείλεται αυτό και πώς κατόρθωσες να διατηρήσεις τόσο καιρό αναλλοίωτο το όραμά σου για αυτήν;
Πρόκειται για ένα πρότζεκτ που ξεκίνησε εδώ και αρκετό καιρό, απλώς εξελισσόταν με αργούς ρυθμούς λόγω των επαγγελματικών μου υποχρεώσεων. Μόλις όμως λάβαμε τις χρηματοδοτήσεις, από το Κέντρο Κινηματογράφου και την ΕΡΤ, αμέσως εντατικοποιήθηκε η δουλειά. Βέβαια ανάμεσά τους μεσολάβησε ενάμισης χρόνος αναμονής.
Ως προς το κομμάτι της αισθητικής συνοχής της ταινίας, με βοήθησε πάρα πολύ η εμπειρία μου στη διαφήμιση, καθώς απαιτεί εξαιρετική προσήλωση στη λεπτομέρεια και επιμονή για να βγει σωστά το επιθυμητό αποτέλεσμα. Επομένως είχα ήδη προσαρμοστεί πλήρως σε αυτόν τον τρόπο δουλειάς. Παράλληλα είχα φτιάξει ένα εκτενές αρχείο με φωτογραφίες, οι οποίες κατέγραφαν το ύφος και τα συναισθήματα που ήθελα να έχει η ταινία, έτσι μπορούσα ανά πάσα στιγμή να τις συμβουλευτώ και να βρεθώ στο σύμπαν που είχα στο μυαλό μου.
Χάρη στην εμπειρία σου, ίσως, είχες την αυτοπεποίθηση να ακολουθήσεις ένα έντονο στιλιζάρισμα, μόλις στο ντεμπούτο σου;
Το ύφος της ταινίας ομολογώ πως προέκυψε εξαιτίας του κεντρικού χαρακτήρα. Η επόμενη ταινία μου μπορεί να μην έχει καμία σχέση με αυτό. Πάντως μου αρέσει πολύ να δουλεύω πάνω στην υφή της εικόνας και την ατμόσφαιρα των ταινιών μου. Αυτά τα στοιχεία παίζουν καθοριστικό ρόλο στον τρόπο που θα αφηγηθείς μια ιστορία. Είμαι ικανοποιημένος, γιατί η αισθητική που επιλέξαμε εδώ τηρήθηκε κατά γράμμα, και για αυτό οφείλω να ευχαριστήσω τους συνεργάτες μου.
Σε προβλημάτισε το ενδεχόμενο η αισθητική να έπαιρνε τα ηνία της αφήγησης;
Ως ένα βαθμό ναι, γνωρίζοντας όμως ποιος ήθελα να είναι ο στόχος της ιστορίας μου, και φτάνοντας σταδιακά στον πυρήνα των συναισθημάτων των ηρώων, ήξερα πώς θα έγραφα το σενάριο έτσι ώστε να η προσοχή του θεατή να μην παρεκκλίνει από το ουσιώδες. Προσωπικά πιστεύω πως αυτά πρέπει να τα γνωρίζεις από πολύ νωρίς στη διαδικασία δημιουργίας μιας ταινίας.
Η αυστηρή αρχιτεκτονική των κάδρων σου συνεπάγεται με απόλυτο έλεγχο πάνω στο γύρισμα; Υπάρχει χώρος να συμβεί το αναπάντεχο;
Είμαι λίγο εμμονικός με την οργάνωση και την τάξη, όμως υπήρξαν στιγμές στα γυρίσματα που συνέβησαν αναπάντεχα, μαγικά, πράγματα. Όσοι περιορισμοί κι αν υπήρχαν, όπως στα χρονικά περιθώρια μερικών λήψεων, δεν άφησα να μου μειώσουν τη δημιουργικότητα. Εκμεταλλεύτηκα στο έπακρο όσες ευκαιρίες για πειραματισμό μου δόθηκαν.
Με δεδομένα τα νουάρ στοιχεία του «The Waiter», τι είναι εκείνο που σε ελκύει στο συγκεκριμένο είδος;
Με γοητεύει ιδιαίτερα το μυστήριο, το σασπένς και η ιδέα πως υπάρχουν κρυμμένοι κόσμοι πίσω από όσα βλέπουμε. Επίσης στο νουάρ μπορείς να πλάσεις χαρακτήρες μεγαλύτερους από την ίδια τη ζωή, να μπλέξεις την πραγματικότητα με το όνειρο, και έτσι να δημιουργηθεί ένας ξεχωριστός μικρόκοσμος.
Η συνεργασία του με τον Γιώργο Μαυροψαρίδη στο μοντάζ πώς ήταν;
Με βοήθησε πάρα πολύ σε κάθε βήμα της ταινίας. Μάλιστα για μια περίοδο δούλευε το «Waiter» στα διαλείμματα από το μοντάζ της «Ευνοούμενης». Χάρη σε εκείνον μπόρεσα να αντιληφθώ τη χρησιμότητα της λιτότητας και πώς, σε σχέση με την ανάπτυξη του χαρακτήρα του Ρένου (Άρης Σερβετάλης), όσο λιγότερα λέω τόσα περισσότερα καταλαβαίνει για εκείνον ο θεατής.
Περισσότερες πληροφορίες
Ο σερβιτόρος
Ο Ρένος είναι ένας μοναχικός και φιλήσυχος σερβιτόρος, ο οποίος αρχίζει να ανησυχεί για την εξαφάνιση του γείτονά του Μίλαν. Η ξαφνική παρουσία του «Ξανθού» στο διαμέρισμα του τελευταίου θα τον αναστατώσει ακόμα περισσότερο, οδηγώντας τον σε μερικές ανατρεπτικές για τη μέχρι τώρα ζωή του αποφάσεις.
