Μια προσωπική εξομολόγηση που δίνει το λόγο σε μια σειρά από ανθρώπους με τη δική τους ιστορία γίνεται ένα ψύχραιμο, νοσταλγικά πικρό οδοιπορικό στην κοινωνική «εξέλιξη» μιας ολόκληρης χώρας.
Δημιουργός ενός από τα καλύτερα και πλέον ευρηματικά ελληνικά ντοκιμαντέρ των τελευταίων χρόνων, του «Τη Νύχτα που ο Φερνάντο Πεσσόα Συνάντησε τον Κωνσταντίνο Καβάφη», ο Στέλιος Χαραλαμπόπουλος («Ημερολόγια Καταστρώματος - Γιώργος Σεφέρης») διαθέτει τρυφερή και ανθρώπινη κινηματογραφική ματιά, που διακρίνεται ακόμη και μέσα στον νοσταλγικά πικρό τρόπο με τον οποίο αποφασίζει να διηγηθεί την ιστορία «του». Αυτήν της οικογένειάς του, η οποία από τα Βούρβουρα Αρκαδίας βρέθηκε μεταπολεμικά στο αθηναϊκό Μαρούσι, των συγχωριανών του, οι οποίοι αφηγούνται στην κάμερα τη νεανική καθημερινότητά τους (Κατοχή, αντάρτικο, Εμφύλιος), και, μετρώντας αντίστροφα τις μέρες από την αρχή των γυρισμάτων του ντοκιμαντέρ μέχρι την Ολυμπιάδα του 2004, το πώς η Ελλάδα της αστικής συσσώρευσης, της καταναλωτικής ευημερίας και του εκσυγχρονισμού κατέληξε στη συλλογική μνημονιακή θλίψη.
Όλα αυτά χωρίς διδακτισμό και καταγγελτικό στόμφο, αλλά με μια χαμηλότονη αφήγηση που επικεντρώνεται στις ανθρώπινες περιπέτειες, περνάει από την προσωπική μαρτυρία στο συλλογικό μύθο και διακριτικά, σχεδόν αθόρυβα, γίνεται μια κινηματογραφικά ψύχραιμη, διεισδυτική καταγραφή της κοινωνικής «εξέλιξης» μιας ολόκληρης χώρας.
Ελλάδα. 2017. Διάρκεια: 114΄.
Περισσότερες πληροφορίες
Της Πατρίδας μου η Σημαία
Από τα Βούρβουρα Αρκαδίας μέχρι το Μαρούσι, η πορεία μιας οικογένειας (του σκηνοθέτη) συνδέει την επαρχιακή Ελλάδα του προηγούμενου αιώνα με αυτήν της αστικής συσσώρευσης, της Ολυμπιάδας του 2004 και της σύγχρονης κρίσης.