Το επετειακό 20ο Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ Θεσσαλονίκης (2-11/3) ετοιμάζεται να σηκώσει αυλαία με τον καλύτερο τρόπο. Η πιο πρόσφατη ταινία της σπουδαίας σκηνοθέτιδας Ανιές Βαρντά με τίτλο «Πρόσωπα & Ιστορίες» ενώ προς τιμήν της προβάλει 10 χαρακτηριστικές ταινίες της φιλμογραφίας της. Η Βαρντά γεννήθηκε στο Βέλγιο το 1928 και θεωρείται της νουβέλ βαγκ καθώς έγινε η πρώτη γυναίκα εκπρόσωπος του ριζοσπαστικού κινηματογραφικού κινήματος στο οποίο ανήκε και ο σύζυγός της εξίσου σημαντικός σκηνοθέτης Ζακ Ντεμί.
Το ντοκιμαντέρ «Πρόσωπα & Ιστορίες» που κέρδισε το βραβείο καλύτερου ντοκιμαντέρ στο φεστιβάλ των Κανών, είναι ένα αισιόδοξο και απρόβλεπτο road movie που διασχίζει τη γαλλική ύπαιθρο με πρωταγωνιστές την ίδια την Ανιές Βαρντά και τον JR. Η ιδιαίτερη φιλία τους μεταφράζεται σε ένα απροσδόκητα feelgood οδοιπορικό χάρη στους ανθρώπους που συναντούν στο ταξίδι τους.
Αυτές είναι οι υπόλοιπες εννέα ταινίες τις φιλμογραφίας της που θα προβληθούν προς τιμήν της Ανιές Βαρντά:
The Beaches of Agnes (2008)
Η Βαρντά αποκαλύπτει την Βαρντά. Η σκηνοθέτιδα βουτά στη μνήμη της με φόντο διάφορες ακρογιαλιές που σημάδεψαν τη ζωή αλλά και τις ταινίες της, προσκαλώντας μας σε ένα αυτοβιογραφικό ταξίδι με ανεξίτηλα συναισθήματα και εικόνες.
The Gleaners and Ι (2000)
Άνθρωποι που αναζητούν κρυμμένους «θησαυρούς» σε αγρούς, σκουπίδια και αγορές της Γαλλίας. Αυτοί είναι οι ήρωες της Βαρντά, με τους οποίους νιώθει ότι και η ίδια ταυτίζεται. Ο λόγος; Στο σινεμά κυνηγάς και ανακαλύπτεις όσα οι άλλοι συχνά αγνοούν.
The World of Jacques Demy (1995)
«Βασίστηκα σε φίλους, το περιβάλλον του, τους ηθοποιούς που δούλεψαν μαζί του, αλλά και ανθρώπους που δεν τον συνάντησαν ποτέ αλλά συγκινήθηκαν από τον κόσμο του», λέει η Βαρντά για αυτή την εκ βαθέων αφιέρωση στο σύζυγό της, Ζακ Ντεμί.
The So-called Caryatids (1984)
Οι λεγόμενες Καρυάτιδες του Παρισιού, αγάλματα (ημι)γυμνων γυναικείων φιγούρων κοσμούν την πόλη. Η Βαρντά τις παρατηρεί με θαυμασμό και λυρισμό, συνοδεία ποιημάτων του Μποντλέρ.
Mural Murals (1980)
Το Λος Άντζελες, όπου έζησε για χρόνια η Βαρντά, έτσι όπως αποτυπώνεται στους εντυπωσιακούς, ζωγραφισμένους τοίχους του. Μια πολύχρωμη γιορτή της τέχνης του δρόμου και της πολυμορφίας της πόλης.
Daguerréotypes (1976)
Η Βαρντά φιλοτεχνεί το άλμπουμ της γειτονιάς της, της παριζιάνικης οδού Daguerre, μέσα από τα πορτρέτα των καταστηματαρχών της. Ένα αφοπλιστικά ζεστό μωσαϊκό ανθρώπων και ιστοριών που εκπλήσσει.
Black Panthers (1968)
Ένα περιστατικό που καθήλωσε την Αμερική, οι διαδηλώσεις για την απελευθέρωση του Χιούι Νιούτον, ιδρυτικού μέλους των Μαύρων Πανθήρων, φιλτράρονται μέσα από το πάντα θαρραλέο πολιτικό βλέμμα της Βαρντά.
Uncle Yanko (1967)
Η Βαρντά ανακαλύπτει στο Σαν Φρανσίσκο τον ελληνικής καταγωγής θείο της Jean Varda –ή αλλιώς Yanko-, που ζει ως μποέμ ζωγράφος. Το πορτρέτο του είναι μια προσωπική ταινία-αναφορά στις ρίζες της ίδιας της δημιουργού.
Salut les Cubains (1963)
Στοπ-καρέ στην Κούβα τέσσερα χρόνια μετά τον ερχομό του Κάστρο. Η Βαρντά συνθέτει ένα απολαυστικό φωτογραφικό κολάζ με περισσότερα από 1.500 ασπρόμαυρα στιγμιότυπα της χώρας.
