Μια ομάδα αγνώστων παγιδεύονται σε ένα μικρό μπαρ, καθώς όποιος προσπαθεί να βγει απ’ αυτό πέφτει νεκρός από πυροβολισμό αγνώστου προέλευσης. Συνδυασμός μαύρης κωμωδίας και θρίλερ τρόμου με έντονη κλειστοφοβική αίσθηση. Όσο περνάει η ώρα, όμως, αυτή δίνει τη θέση της σε ανούσιες επαναλήψεις και καρτουνίστικες, υστερικές υπερβολές.
Από τους γνωστότερους σκηνοθέτες του ισπανικού σινεμά του φανταστικού, ο 52χρονος Άλεξ ντε λα Ιγκλέσια έκανε αίσθηση ήδη από το ντεμπούτο του, την κωμική sci-fi αλληγορία σε παραγωγή Πέδρο Αλμοδόβαρ «Accion Mutante» του 1993. Πιστός στον κινηματογράφο των ειδών («The Day of the Beast», «Perdita Durango», «The Oxford Murders»), έφτασε μέχρι το Αργυρό Λιοντάρι και το βραβείο Σεναρίου στο Φεστιβάλ Βενετίας με την «Τελευταία Ακροβάτιδα της Μαδρίτης», ποντάροντας πάντα στην οπτική υπερβολή, τις μελοδραματικές καταστάσεις και ένα sui generis συνδυασμό χιούμορ και τρόμου. Πάνω στην ίδια συνταγή, στήνει τώρα ένα κλειστοφοβικό θρίλερ γυρισμένο (σχεδόν) εξ ολοκλήρου σε ένα μαδριλένικο μπαρ, στο οποίο ένα πρωί σαν όλα τ’ άλλα συνωστίζονται ένα σωρό διαφορετικοί χαρακτήρες.
Από τη δυναμική ιδιοκτήτριά του και το βοηθό της μέχρι έναν πρώην αστυνομικό, έναν χίπστερ, ένα μυστηριώδη Αργεντινό, μια νευρική νοικοκυρά, τον ημίτρελο Ίσραελ και την κομψή, πανέμορφη Έλενα. Αυτό το πρωί, όμως, δεν θα είναι τελικά σαν όλα τ’ άλλα, καθώς ο πρώτος πελάτης που βγαίνει από το μαγαζί πέφτει νεκρός από πυροβολισμό, όπως κι εκείνος που σπεύδει να τον βοηθήσει. Έντρομοι, οι εγκλωβισμένοι θαμώνες βλέπουν το δρόμο να αδειάζει, σε λίγο τα πτώματα εξαφανίζονται ως διά μαγείας από το πεζοδρόμιο, ενώ στην τουαλέτα κείτεται νεκρός ένας άντρας που μοιάζει να έχει κάνει ένεση στον εαυτό του.
«Η ζωή είναι μια ανεξήγητη φυλακή της οποίας την έξοδο δεν μπορούμε να βρούμε», λέει ο Άλεξ ντε λα Ιγκλέσια, δίνοντας τον παραβολικό τόνο ενός φιλμ που παραπέμπει άμεσα στο σουρεαλιστικό «Εξολοθρευτή Άγγελο» του Λουίς Μπουνιουέλ και τις κλειστοφοβικές, αγωνιώδεις περιπέτειες του Τζον Κάρπεντερ («Ο Σταθμός 13 Δέχεται Επίθεση», «Η Απειλή»). Ποντάροντας στην ένταση η οποία δημιουργείται από τον πανικό των καχύποπτων, εγωιστικών και μισαλλόδοξων χαρακτήρων οι οποίοι, αφού αδυνατούν να επικοινωνήσουν με τον έξω κόσμο και να βρουν μια ικανοποιητική εξήγηση για όσα συμβαίνουν, στρέφονται ο ένας εναντίον του άλλου, ο Βάσκος σκηνοθέτης προσθέτει μια υπαρξιακή διάσταση στον τρόμο που γρήγορα απλώνεται στην οθόνη, σατιρίζοντας ταυτόχρονα την αδύναμη ανθρώπινη φύση με ένα βιτριολικό χιούμορ.
Για περίπου μία ώρα και προτού η δράση μεταφερθεί στο μικροσκοπικό υπόγειο του μπαρ, το μυστήριο, ο σαρκασμός, η αγωνία και η αλληγορία λειτουργούν με ένα διασκεδαστικό τρόπο, ο οποίος σταδιακά χάνει το ενδιαφέρον του, καθώς τα σεναριακά τρικ αρχίζουν να επαναλαμβάνονται, η διαρκής ένταση αγγίζει την υστερία και οι καταστάσεις την καρτουνίστικη υπερβολή. Έτσι, στο τελευταίο μέρος του το υποσχόμενο, αλλά άνισο αυτό θρίλερ κυνηγά απλώς την ουρά του, ένα ακόμα δείγμα του ανοικονόμητου ταλέντου του Άλεξ ντε λα Ιγκλέσια.
Ισπανία, Αργεντινή. 2017. Διάρκεια: 102΄. Διανομή: WEIRD WAVE.
Περισσότερες πληροφορίες
Το Μπαρ
Μια ομάδα αγνώστων παγιδεύονται σε ένα μικρό μπαρ, καθώς όποιος προσπαθεί να βγει απ’ αυτό πέφτει νεκρός από πυροβολισμό αγνώστου προέλευσης.
.jpg?quality=85&404=default&v=4)
