Ο αγαπητός στην Ελλάδα σκηνοθέτης του «Άνοιξη, Καλοκαίρι, Φθινόπωρο, Χειμώνας και… Άνοιξη» επιστρέφει με το «Δίχτυ» και μας εξηγεί γιατί η πολιτική είναι πλέον η πρώτη κινηματογραφική του προτεραιότητα.
Μετά το «The Coast Guard», επιστρέφετε πολλά χρόνια αργότερα στο θέμα του διαχωρισμού της χώρας σας σε Βόρεια και Νότια Κορέα. Πόσο σημαντικό είναι για εσάς ως σκηνοθέτη, αλλά και ως Κορεάτη;
Ως Κορεάτη πολίτη είναι σίγουρα το πλέον σημαντικό. Αυτή η ενδο-κορεατική ένταση είναι κάτι που επηρεάζει άμεσα την καθημερινότητα όλων των συμπολιτών μου. Πρέπει λοιπόν να συζητήσουμε τα μεταξύ μας θέματα με ειλικρίνεια, να αγνοήσουμε τη διεθνή στρατιωτικοπολιτική πίεση των μεγάλων δυνάμεων και να γίνουμε ένα ενιαίο έθνος.
Οι περισσότερες ταινίες σας διαπραγματεύονται την απληστία, τη βία και τον σεξουαλικό πόθο. Το «Δίχτυ» όμως, εστιάζει σε περισσότερο κοινωνικά και πολιτικά θέματα…
Αλήθεια είναι αυτό. Στο παρελθόν με απασχολούσαν πιο πολύ υπαρξιακά και ψυχολογικά ερωτήματα. Πρόσφατα, όμως, ασχολούμαι πιο πολύ με οικολογικά και πολιτικά θέματα, με τα ενδο-κορεατικά προβλήματα. Είναι θέματα που με αγχώνουν και με φοβίζουν όλο και περισσότερο. Και η καλλιτεχνική δημιουργία ξεκινάει από τις ανασφάλειες και τα αναπάντητα ερωτήματα του καθενός. Τα οποία μπορεί να είναι φυσικά τρέχοντα και καθαρά πολιτικοκοινωνικής υφής…
Είναι η τέταρτη στη σειρά ταινία σας στην οποία εκτελείτε και χρέη διευθυντή φωτογραφίας; Τι σας οδήγησε σε αυτή την επιλογή;
Την πρώτη φορά έγινε για οικονομικούς λόγους και τη δεύτερη λόγω καθαρά χρονικών περιορισμών στο γύρισμα. Το να βρεις τον ιδανικό φωτογράφο απαιτεί χρόνο και κόπο. Επιπλέον, προτιμώ πλέον να εστιάζει η κάμερα στα συναισθήματα των ηθοποιών και όχι σε περίπλοκες σκηνοθετικές τεχνικές, κάτι που βοηθάει το κοινό να συγκεντρωθεί πιο προσεκτικά στην ιστορία της ταινίας.
Μετά το «Dream» αποσυρθήκατε τρία χρόνια από το σινεμά, επιστρέφοντας με ένα αυτοβιογραφικό ημιντοκιμαντέρ, το «Arirang». Ήταν αυτό ένα σημείο καμπής στην καριέρα σας;
Ναι, νομίζω πως πράγματι είναι. Νομίζω πως η αλλαγή είναι ένα ανθρώπινο στοιχείο, κάτι συνυφασμένο με την ύπαρξή μας. Στο μέλλον μπορεί να αλλάξω και πάλι με έναν ανάλογα δραστικό τρόπο. Δεν θα ήθελα να χάσω αυτό το προνόμιο, το οποίο είναι ταυτόσημο με την ουσιαστική ανθρώπινη διάστασή μας.
Η χερσόνησος της Κορέας είναι αυτή τη στιγμή το θερμότερο ίσως γεωπολιτικό σημείο του πλανήτη. Παρ’ όλη την ένταση, πιστεύετε πως η επανένωση της χώρας είναι ακόμα η ιδανική λύση; Και κατά πόσο είναι εφικτή;
Πιστεύω ακράδαντα πως είναι μονόδρομος. Είναι πολύ πιθανόν μια πιο δημοκρατική κυβέρνηση να εκλεγεί σύντομα και να ξεκινήσει συζητήσεις με τη Βόρεια Κορέα σε πιο λογική και ψύχραιμη βάση. Αν προωθηθεί η συνεννόηση, το πάγωμα των πυρηνικών εξοπλισμών, η συνεργασία σε οικονομικό επίπεδο και οι σχέσεις φιλίας με τις ΗΠΑ, την Ρωσία, την Κίνα και την Ιαπωνία, τότε η ειρήνη και η ασφάλεια θα επικρατήσουν στην κορεατική χερσόνησο.
