Ταξιδέψτε από τα βουνά της αμερικανικής ενδοχώρας μέχρι τη Δανία και από την βόρεια Αγγλία μέχρι την Σίλικον Βάλεϊ, για να ανακαλύψετε τις αντρικές ερμηνείες που ξεχώρισαν.
5. Βίγκο Μόρτενσεν («Captain Fantastic»)
Ο Αμερικανός ηθοποιός δεν κεφαλαιοποίησε την επιτυχία του «Άρχοντα των Δαχτυλιδιών», αρνούμενος να κατηγοριοποιηθεί ως action hero και ακολουθώντας προσωπικές, λιγότερο mainstream επιλογές. Εδώ, ο Βίγκο ενσαρκώνει έναν χίπη πατέρα που προσπαθεί να κρατήσει τα παιδιά του μακριά από τις υλιστικές σειρήνες του καλπάζοντα καπιταλισμού. Ισορροπώντας τις κωμικές και τις δραματικές πτυχές του ρόλου του, ο 58χρονος ηθοποιός κάνει την υποκριτική έκπληξη, καταφέρνοντας να ξεχωρίσει σε μια χρονιά γεμάτη δυνατές αντρικές ερμηνείες.
4. Ντέιβ Τζονς («Εγώ, Ο Ντάνιελ Μπλέικ»)
Ακόμη και αν δεν σου ταιριάζει το κοινωνικά ταγμένο σινεμά του Κεν Λόουτς δεν μπορείς να μην παραδεχτείς την ικανότητα του Βρετανού σκηνοθέτη στο να αναδεικνύει ατόφια υποκριτικά διαμάντια από το πουθενά. Ο Ντέιβ Τζονς υπήρξε stand-up comedian, παρουσιαστής σε δημοφιλές τηλεπαιχνίδι και ηθοποιός σε θεατρικές και κινηματογραφικές παραγωγές περιορισμένης εμβέλειας. Όλα αυτά μέχρι να τον επιλέξει ο γερόλυκος Λόουτς για να ερμηνεύσει τον 59χρονο ξυλουργό Ντάνιελ Μπλέικ, ο οποίος παθαίνει ένα σοβαρό καρδιακό επεισόδιο. Βαθιά συναισθηματικός, πικρόχολα αστείος, ερμηνευτικά μετρημένος με ακρίβεια χιλιοστού, ο Ντέιβ Τζονς κρατά το βαρύ βρετανικό δράμα πάνω του, προσφέροντας σπάνια υποκριτική ψυχραιμία ακόμη και όταν το φιλμ (μετα)βαίνει με υποδειγματικό τρόπο στο μελόδραμα.
3. Μάικλ Φασμπέντερ («Steve Jobs»)
Δεν φτάνεις να βρίσκεσαι μέσα στην χολιγουντιανή ελίτ. Πρέπει όσο πιο συχνά μπορείς να αποδεικνύεις ότι δικαίως είσαι ένας από τους πλέον ακριβοπληρωμένους ηθοποιούς στον πλανήτη. Και αν μη τι άλλο, ο 39χρονος Ιρλανδο-Γερμανός σταρ το κάνει με αξιοθαύμαστη συνέπεια. Μπορείς να προσεγγίσεις την εξαιρετική ερμηνεία του στο «Steve Jobs» από δυο διαφορετικές πλευρές. Από την μια, ότι κουβαλά στην πλάτη του ένα δραματουργικά φτωχό φιλμ που εξαντλείται σε μια δήθεν παρασκηνιακή ανάγνωση του «φαινομένου Τζομπς» για να καταλήξει στο μια από τα (βιογραφικά) ίδια, προσφέροντάς του την ταμπέλα του «αξιοπρεπούς». Από την άλλη διδάσκει το πώς μπορείς να ενσαρκώσεις στην οθόνη μια προσωπικότητα που είναι ακόμη εντυπωμένη στη συλλογική μνήμη, προσφέροντάς της συναισθηματική ένταση και προσωπική ερμηνευτική σφραγίδα.
2. Έντι Ρεντμέιν («Το Κορίτσι Από τη Δανία»)
Τι και αν είχε κερδίσει την προηγούμενη χρονιά το Όσκαρ για το υποκριτικό σόλο ως Στίβεν Χόκινγκ; O 34χρονος σταρ παραδίδει άλλη μια φορά ερμηνεία-σταθμός, αλλάζοντας μάλιστα φύλο… Ο Άιναρ γίνεται κατά τη διάρκεια της ταινίας Λίλι και ο Ρεντμέιν παραδίδει σεμινάριο Μεθόδου στο σινεμά. Στοχεύοντας πάντα σε οριακούς χαρακτήρες ο Άγγλος-φαινόμενο δεν παίζει, αλλά γίνεται ο ρόλος σε κάθε εμφάνισή του στην οθόνη, αποτελώντας πλέον τον κορυφαίο ηθοποιό της γενιάς του.
1. Λεονάρντο ντι Κάπριο («Η Επιστροφή»)
Πέμπτη και φαρμακερή. Ο Ντι Κάπριο πήρε το Όσκαρ κερδίζοντας εκτός από την… αρκούδα και κάθε προκατάληψη που κουβαλούσαν τα μέλη της Ακαδημίας. Αν και από την αυγή της νέας χιλιετίας ο Αμερικανός ηθοποιός είχε δείξει ότι αποτελεί ένα από τα μεγαλύτερα ερμηνευτικά κεφάλαια της χώρας –κάτι που αντιλήφθηκε πρώτος ο Σκορσέζε-, ο 42χρονος ηθοποιός έμενε πάντα με την γλύκα της υποψηφιότητας. Τώρα, όμως, δεν μπορούσε να πάρει άλλη παράταση το θρίλερ «Ο Λεονάρντο και το Όσκαρ που αξίζει». Ο Ντι Κάπριο εκπληρώνει στην «Επιστροφή» έναν ερμηνευτικό άθλο βουτώντας στο χιόνι, την λάσπη και το παγωμένο νερό. Υποδύεται έναν άνθρωπο -που όντας στην πραγματικότητα ήδη νεκρός- κινείται μονάχα με την βοήθεια της κτηνώδους ορμής της εκδίκησης. Μια ιστορία όπου το δόγμα «οφθαλμός αντί οφθαλμού» μετατρέπεται σε σκοτεινή υπαρξιακή περιπλάνηση στο παγωμένο τοπίο της αμερικανικής ενδοχώρας και με τον Ντι Κάπριο να αποτελεί τον ξεναγό μας στην ωμή πραγματικότητα των ανθρώπινων ενστίκτων.
