Η Τρελή Χαρά

2,5

Συνταγή γλυκόπικρων συναισθημάτων και γραφικών χαρακτήρων, εκτελεσμένη με ευστροφία, ιταλική φινέτσα και μηδαμινό ρίσκο.

ΓΡΑΦΕΙ: ΧΡΗΣΤΟΣ ΜΗΤΣΗΣ 17 Νοεμβρίου , 2016

Όπως σχεδόν όλες οι ταινίες του πατούν με το ένα πόδι στο δράμα και με το άλλο στην κωμωδία, με τον ίδιο τρόπο η πλούσια φιλμογραφία του πρόσφατα ανακαλυφθέντος από το ελληνικό κοινό Πάολο Βιρτζί («Η Γυναίκα της Ζωής μου», «Το Ανθρώπινο Κεφάλαιο») καταφέρνει να συνδυάσει την εμπορική συνταγή με την καλλιτεχνική ματιά. Επιδέξιος σεναριογράφος και στερεός αφηγητής, ο Τοσκανέζος κινηματογραφιστής διαχειρίζεται διαχρονικά κι επίκαιρα θέματα –από το boy meets girl μέχρι τις σύγχρονες, παγιδευμένες στο οικονομικό συμφέρον ανθρώπινες σχέσεις– χωρίς να χάνει από τα μάτια του τους χαρακτήρες και το κοινωνικό φόντο τους. Αυτό που όμως σχεδόν κάθε φορά τον εμποδίζει να μπήξει τα νύχια του βαθιά στο θέμα –ας τα σπάσει, αλλά να το ματώσει– είναι ο φόβος να ανησυχήσει τον θεατή, ο οποίος πάντα τον ανταμείβει με γεμάτες αίθουσες και φεστιβαλικά βραβεία κοινού.

Ακριβώς το ίδιο επαναλαμβάνεται και στη γλυκόπικρων συναισθημάτων και γραφικών χαρακτήρων «Τρελή Χαρά», την ιστορία της φλύαρης, φαντασιόπληκτης Μπεατρίς και της εσωστρεφούς Ντονατέλα. Τρόφιμοι μιας προοδευτικής ψυχιατρικής κλινικής, οι δυο τους το σκάνε παρέα και ξεκινούν μια… τρελή περιπέτεια περιπλάνησης, η οποία θα τις δέσει με μια βαθιά φιλία αλλά και θα τις αναγκάσει να αντιμετωπίσουν τη ζωή που άφησαν πίσω τους. Πρόκειται για μια καλογραμμένη συνταγή, εκτελεσμένη με ευστροφία, ιταλική φινέτσα και μηδαμινό ρίσκο. Το πέρασμα από το γέλιο στο δάκρυ γίνεται τις περισσότερες φορές με ανάλαφρες πιρουέτες και το θηλυκό πρωταγωνιστικό δίδυμο αλληλοϋποστηρίζεται έντεχνα (η Τεντέσκι σε ψηλούς και η Ραματσότι σε μπάσους τόνους). Μην περιμένετε όμως οι εκπλήξεις να κρατήσουν και μέχρι το συγκαταβατικό φινάλε, το δράμα του οποίου κορυφώνεται προβλέψιμα και λύνεται με απλοϊκότητα και υπερβολική ευκολία.

Ιταλία, Γαλλία. 2016. Διάρκεια: 118΄. Διανομή: STRADA FILMS.