Λυρική μεταφορά μιας νουβέλας του Γιάροσλαβ Ιβασκίεβιτς πάνω στον έρωτα, την επιθυμία, την απώλεια και το θάνατο.
Ο βαριά άρρωστος Στάνισλαβ επισκέπτεται τον αδελφό του, έναν δασοφύλακα ο οποίος πενθεί τον προ τριετίας θάνατο της γυναίκας του. Αν δει κανείς τις άλλες δυο ταινίες του Αντρέι Βάιντα που βασίζονται σε διηγήματα του Γιάροσλαβ Ιβασκίεβιτς, τις «Δεσποινίδες του Βίλκο» (1979) και τη «Γλυκιά Έξαψη» (2009), θα αναγνωρίσει τα παρόμοια κεντρικά θέματα: τον αδιέξοδο έρωτα, την απώλεια και την προσκόλληση σε ένα τραυματικό χθες που καθορίζει τις παρούσες πράξεις των ηρώων.
Η σύγκρουση ζωής και θανάτου, ενστίκτου και εκλογίκευσης, αγκυλωμένου παρελθόντος και πυρακτωμένου παρόντος μετατρέπεται μπροστά στο φακό του Βάιντα σε μια πικρή, χαμηλότονη ελεγεία που αντιπαραθέτει τη σιωπηλή ομορφιά της φύσης με το θορυβώδες ανθρώπινο πάθος – το μόνο τρόπο να «δραπετεύσουμε» από τη λήθη, τη μοναξιά και το θάνατο.
Περισσότερες πληροφορίες
Το Δάσος με τις Σημύδες
Ο Στάνισλαβ, βαριά άρρωστος από φυματίωση, επισκέπτεται το σπίτι του αδελφού του Μπόλεσλαβ, ενός δασοφύλακα ο οποίος μετά το θάνατο της γυναίκας του ζει με τη μικρή του κόρη σαν ερημίτης.
