Μια θαυματουργή καρφίτσα πέφτει στα χέρια μιας ιδιοφυούς κοπέλας, αποκαλύπτοντάς της έναν παραμυθένιο παράλληλο κόσμο. Για να ταξιδέψει εκεί, όμως, θα χρειαστεί τη βοήθεια της μικρής τετραπέρατης Αθηνάς και του απρόθυμου επιστήμονα Φρανκ σε έναν σεναριακά ανερμάτιστο, σκηνοθετικά αδύναμο και κινηματογραφικά αδιάφορο ύμνο της Disney στη μελλοντολογική αισιοδοξία.
Στην πρώτη σεκάνς της ολοκαίνουργιας ντισνεϊκής περιπέτειας οι δύο πρωταγωνιστές, ο Τζορτζ Κλούνεϊ και η νεαρή Μπριτ Ρόμπερτσον, τσακώνονται για το ποιος θα πει τη δική του εκδοχή της ιστορίας. Πρέπει τελικά να είμαστε ζοφερά κυνικοί ή θετικοί κι αισιόδοξοι; Αυτό όμως που ξεχνά το πρωταγωνιστικό δίδυμο και ακόμη περισσότερο το συγγραφικό ντουέτο Μπραντ Μπερντ («Οι Απίθανοι», «Ρατατούης») - Ντέιμον Λίντελοφ («Lost») είναι ότι στο σινεμά μεγαλύτερη σημασία από την οπτική γωνία που υιοθετεί κάποιος έχει ο τρόπος με τον οποίο αφηγείται μια ιστορία. Και αυτό είναι το μείζον πρόβλημα της «Χώρας του Αύριο», μιας ασουλούπωτης και ασύνδετης περιπέτειας φαντασίας που καταφέρνει να αδρανοποιήσει ακόμη και τη μαγική, παραμυθένια φόρμουλα της Disney.
Πρωταγωνίστρια είναι η Κέισι Νιούτον, μια ιδιοφυής κοπέλα στην κατοχή της οποίας έρχεται μια καρφίτσα από τη Διεθνή Έκθεση της Νέας Υόρκης του 1964. Με έναν ανεξήγητο τρόπο την ταξιδεύει σε ένα φουτουριστικό παράλληλο σύμπαν που μόνο εκείνη μπορεί να δει. Όταν η απόδρασή της από την πραγματικότητα σταματά απότομα, η Κέισι θα προσπαθήσει να βρει τον τρόπο για να επιστρέψει στον ονειρικό κόσμο. Συνοδοιπόροι της σε αυτό το περιπετειώδες ταξίδι είναι η τετραπέρατη μικρή Αθηνά και ο απρόθυμος επιστήμονας Φρανκ Γουόκερ, ενώ απέναντί της θα βρεθεί μια στρατιά από πάνοπλα ρομπότ. Την ίδια στιγμή η αντίστροφη μέτρηση για το τέλος του κόσμου έχει ξεκινήσει...
Παρά το αγωνιώδες «τικ-τακ» για την καταστροφή του πλανήτη που υποτίθεται πως διατρέχει ολόκληρη την ταινία, το σασπένς δεν ανθεί ποτέ στην άνυδρη «Χώρα του Αύριο». Όχι ότι ο Μπραντ Μπερντ δεν φύτεψε τους κινηματογραφικά μεταλλαγμένους του σπόρους. Το έκανε και με το παραπάνω. Διότι το ντισνεϊκό φιλμ και ανέκφραστους κουστουμαρισμένους πράκτορες αλά «Matrix» διαθέτει, κι εντυπωσιακά παράλληλα σύμπαντα όπως το «Interstellar» χτίζει, και τα πομπώδη οικολογικο-κοινωνικά μηνύματα του «Avatar» έχει. Μόνο που όλα αυτά συνδυάζονται εντελώς αδέξια, σε ένα σενάριο όπου τα πάντα μοιάζουν αμήχανα (ανεκδιήγητο το «περίεργο» λαβ στόρι) και προσχηματικά, φτιαγμένα μόνο και μόνο για να υποστηρίξουν το κουραστικά επαναλαμβανόμενο κήρυγμα: «Πρέπει να κοιτάξουμε το μέλλον με αισιοδοξία».
Οι σεναριακές τρύπες και οι ασάφειες, ωστόσο, δεν δικαιολογούν τις άστοχες σκηνοθετικές εμπνεύσεις του Μπερντ, αφού οι κακοσκηνοθετημένες σκηνές δράσης, οι ατελείωτοι διάλογοι στα αγροτικά αυτοκίνητα και οι άδειες, άνευρες τελευταίες σκηνές στη Χώρα του Αύριο τον εκθέτουν ανεπανόρθωτα, με τον φωτογράφο Κλαούντιο Μιράντα («Η Ζωή του Πι») να είναι ο μοναδικός που διασώζεται στο τεχνικό κομμάτι. Όσο για το διδακτικό, αφελές και ηθικά αμφιλεγόμενο (υπάρχουν άραγε καλές και κακές απόκρυφες ελίτ;) φινάλε, τα λόγια είναι περιττά...
ΗΠΑ. 2015. Διάρκεια: 130΄. Διανομή: FEELGOOD.
Περισσότερες πληροφορίες
Η Χώρα του Αύριο
Στα χέρια της νεαρής Κέισι πέφτει μια θαυματουργή καρφίτσα, η οποία την ταξιδεύει σε ένα φουτουριστικό παράλληλο σύμπαν που μόνη αυτή μπορεί να δει. Όταν η απόδρασή της από την πραγματικότητα σταματά απότομα, η ιδιοφυής νεαρή προσπαθεί να βρει τον τρόπο για να επιστρέψει σε εκείνο τον ονειρικό κόσμο. Την ίδια στιγμή, η αντίστροφη μέτρηση για το τέλος του πλανήτη έχει ξεκινήσει…
