Με 160 επιβεβαιωμένους φόνους, ο ελεύθερος σκοπευτής Κρις Κάιλ είναι ένας ζωντανός θρύλος του πολέμου στο Ιράκ. Ο Κλιντ Ίστγουντ αντιπαραβάλλει τον clean cut ηρωισμό του με το προσωπικό τίμημα που πρέπει να καταβάλει, αφηγούμενος με δυναμισμό και πατριωτική έξαρση μια ακόμα αληθινή ιστορία, παραλλαγή του μύθου του νέου all American hero («The Hurt Locker», «Επιχείρηση: Argo», «Zero Dark Thirty»). Έξι υποψηφιότητες για Όσκαρ.
Όταν το αμερικανικό σινεμά αποφάσισε να στρέψει το φακό του στα πεδία μάχης του Ιράκ, αυτό που αντίκρισε ήταν ένας πιθανώς άδικος, αλλά σίγουρα βρόμικος πόλεμος, ο οποίος ανέδειξε μια σειρά από «βρόμικους», μοναχικούς και αφανείς ήρωες που θυσιάζουν την προσωπική ευτυχία τους για χάρη της πατρίδος. Από τον δυναμιτιστή του «The Hurt Locker» μέχρι τους υπαλλήλους της CIA στα «Zero Dark Thirty» και «Επιχείρηση: Argo» (άσχετα αν το τελευταίο εκτυλίσσεται στη δεκαετία του ’80), ο νέος χολιγουντιανός ήρωας είναι ο πανταχού παρών μυστικός πράκτορας (μην ξεχνάτε και το τηλεοπτικό «Homeland»), που αφού «ο Τζον Γουέιν πέθανε, είναι ό,τι έχει απομείνει από την Αμερική», όπως λέει χαρακτηριστικά ο «Argo»ναύτης Άλαν Άρκιν.
Μια ανάλογα ηρωική περίπτωση είναι και αυτή του θρυλικού ελεύθερου σκοπευτή Κρις Κάιλ, ο οποίος ύστερα από τέσσερις θητείες και σχεδόν τρία χρόνια παραμονής στο Ιράκ επέστρεψε στην πατρίδα με ρεκόρ 160 επιβεβαιωμένων φόνων. Βασισμένος στην αυτοβιογραφία του, ο σεναριογράφος Τζέισον Χολ σκιαγράφησε το πορτρέτο ενός δισυπόστατου χαρακτήρα σε διαρκή αντιπαράθεση με το περιβάλλον – ένα από τα πολλά παρόμοια της κινηματογραφικής πινακοθήκης του Κλιντ Ίστγουντ. Και ο σκηνοθέτης των «Ασυγχώρητων» επιχείρησε να ταξιδέψει ξανά στη σκοτεινή πλευρά του αμερικανικού ονείρου, βασιζόμενος όμως αυτήν τη φορά σε ένα μονοδιάστατο πρώτο υλικό που απλοποιεί μανιχαϊστικά ανθρώπους και καταστάσεις.
Ο κινηματογραφικός Κάιλ είναι ένας παραδοσιακά μεγαλωμένος Τεξανός, ο οποίος μετά την πτώση των Δίδυμων Πύργων κατατάσσεται στο στρατό για να υπερασπιστεί το (εθνικό) δίκαιο. Μπροστά στον πραγματικό Κάιλ μοιάζει με μαρξιστή διανοούμενο, αλλά αυτό είναι μια άλλη, εξω-κινηματογραφική ιστορία. Σωστά ως ένα σημείο, η ταινία δεν αμφισβητεί τα κίνητρά του, υιοθετεί όμως μια γραφική ταύτιση με την προσωπική οπτική του (η σφαίρα που ταξιδεύει σε αργή κίνηση προς τον κρυμμένο αντίπαλο σκοπευτή, οι εχθροί ως άκαρδοι βασανιστές) που δικαιώνει τη μιλιταριστική αφοσίωση και σχεδόν όλες τις επιλογές του: το παιδί το οποίο πυροβολεί κρατά χειροβομβίδα, το άλλο για το οποίο διστάζει τελικά αφήνει κάτω το μπαζούκας. Με μικρό πεδίο δραματικών ελιγμών, ο Ίστγουντ επιστρατεύει την πάντα καίρια δεξιοτεχνία του σκηνοθετώντας έναν αόρατο πόλεμο που δεν διεξάγεται απαραίτητα εκτός συνόρων («οι άνθρωποι είναι είτε λύκοι, είτε τσοπανόσκυλα, είτε πρόβατα») και τον οποίο η καινούργια Αμερική κουβαλά μαζί της όπου κι αν ταξιδέψει. Αποτυπώνει κάτι από το άγχος της, σαρκάζει το παράλογο της μοίρας της (το κοφτό, αντιδραματικό φινάλε), στηρίζεται όμως πάνω σε έναν εντελώς διάφανο και clean cut ήρωα, που δεν μπορεί να υποστηρίξει πειστικά τη σκοτεινή (και πιο ενδιαφέρουσα) όψη του αμερικανικού πατριωτισμού.
ΗΠΑ. 2014. Διάρκεια: 134΄. Διανομή: TANWEER.
Περισσότερες πληροφορίες
Ελεύθερος Σκοπευτής
Ύστερα από τέσσερις θητείες στο Ιράκ και 160 επιβεβαιωμένους φόνους, ο ελεύθερος σκοπευτής Κρις Κάιλ είναι ένας ζωντανός αμερικανικός θρύλος. Πίσω στην πατρίδα, όμως, η προσωπική και οικογενειακή του ζωή στοιχειώνονται από την πολεμική πραγματικότητα που τον ακολουθεί παντού.
.jpg?quality=85&404=default&v=4)
