Τέσσερις νέοι επιστήμονες με «χόμπι» τις φάρσες σε μέντιουμ, παραψυχολόγους και πνευματιστές αποφασίζουν να ξεσκεπάσουν έναν new age ψευδο-θεραπευτή. Ένας από αυτούς όμως θα ερωτευτεί μια ασθενή του και θα αρχίσει να βλέπει με άλλο μάτι αυτήν τη θεραπευτική αυταπάτη αλλά και τις δικές του βεβαιότητες. Συμπαθές και ζεστό δράμα χαρακτήρων, το οποίο δυσκολεύεται να πείσει για την αληθοφάνειά του. Βραβείο κοινού στο τελευταίο Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης.
Τέσσερις νεαροί φυσικοί εργάζονται πάνω σε ένα πρωτοποριακό πανεπιστημιακό πρόγραμμα ανίχνευσης νετρίνων. Παράλληλα, ως χαβαλεδιάρικη παρέα, έχουν το «χόμπι» να αποκαλύπτουν τις απάτες που στήνουν διάφοροι πνευματιστές, μέντιουμ και παραψυχολόγοι. Και μπορεί οι πρωταγωνιστές της «Τελευταίας Φάρσας» να πείθουν ως προς την παράλληλη δραστηριότητά τους, όσον αφορά την επιστημονική τους επάρκεια όμως δεν συμβαίνει σε καμία περίπτωση το ίδιο.
Η έλλειψη αληθοφάνειας, να το πρώτο μειονέκτημα της ταινίας του Βασίλη Ραΐση («Το Τελευταίο Τραγούδι του Έλβις»), ο οποίος μοιάζει να έχει μερικές πολύ ενδιαφέρουσες σεναριακές ιδέες (έχει συνυπογράψει τη «Διόρθωση» του Θάνου Αναστόπουλου). Η βασική, πολύ κοντινή σε αυτήν του γουντιαλενικού «Μαγεία στο Σεληνόφως», έχει να κάνει με τα «αληθινά» ψέματα που όλοι εφευρίσκουμε για να αντιμετωπίσουμε την ανοίκεια, απειλητική πραγματικότητα που μας περιβάλλει. Έτσι, όταν ένα μέλος της παρέας ενταχτεί στην ομάδα του new age θεραπευτή Ίκαρου, με σκοπό να ξεσκεπάσει τις ψευτο-ιατρικές μεθόδους του, θα γνωρίσει και θα ερωτευτεί μια όμορφη ασθενή, γεγονός που θα τον αναγκάσει να αφήσει στην άκρη το σκεπτικισμό και να αναθεωρήσει τα πιστεύω του.
Η πλοκή, ως ένα σημείο προβλέψιμη, κρύβει μια δραματικά έξυπνη ανατροπή, την οποία ο Ραΐσης υποστηρίζει με μια στρωτή στην ανάπτυξη και οικεία στο ύφος της αφήγηση. Όλα όσα συμβαίνουν μπροστά στην κάμερα, ωστόσο, δυσκολεύονται να μας εμπλέξουν συναισθηματικά, δεμένα με ψυχολογικά κλισέ, πραγματολογικές και τεχνικές (η φωτογραφική προσέγγιση) ανεπάρκειες αλλά και (μελοδραματο)φιλοσοφικές ατάκες του τύπου «είμαστε τα μπάσταρδα της ένωσης του τίποτα με την αβεβαιότητα». Αν και αναμενόμενο, το φινάλε –συνοδευμένο από την ατμοσφαιρική μουσική του Μανώλη Παπαδάκη (των M.O.T.He)– αφήνει μια ευχάριστα γλυκόπικρη αίσθηση, η οποία χάρισε στην ταινία το βραβείο κοινού στο τελευταίο Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης.
Ελλάδα. 2013. Διάρκεια: 84΄.
Περισσότερες πληροφορίες
Η Τελευταία Φάρσα
Τέσσερις νέοι επιστήμονες με «χόμπι» τις φάρσες σε μέντιουμ, παραψυχολόγους και πνευματιστές αποφασίζουν να ξεσκεπάσουν έναν new age ψευδο-θεραπευτή. Ένας από αυτούς όμως θα ερωτευτεί μια ασθενή του και θα αρχίσει να βλέπει με άλλο μάτι αυτήν τη θεραπευτική αυταπάτη αλλά και τις δικές του βεβαιότητες.
