Ένας κυνικός και σνομπ εκδότης προσκαλεί έναν κακομοίρη σε ένα «δείπνο ηλιθίων» που διοργανώνει με τους φίλους του. Όταν ο τελευταίος εγκατασταθεί για λίγες ώρες στο σπίτι του πρώτου, θα αποδειχτεί μια αληθινή μηχανή καταστροφής. Καλοστημένη μεταφορά ενός επιτυχημένου θεατρικού του ίδιου του Φρανσίς Βεμπέρ, η οποία αποδεικνύεται διασκεδαστική, αλλά δέσμια του πρωτότυπου, «αντι-κινηματογραφικού» υλικού της.
Αν ψάξει κάποιος πίσω από τις εμπορικές επιτυχίες του σύγχρονου γαλλικού σινεμά, θα εκπλαγεί από τη συχνότητα με την οποία θα συναντήσει το όνομα του Φρανσίς Βεμπέρ. Ενός πολύστροφου, γεμάτου χιούμορ θεατρικού συγγραφέα, σεναριογράφου και σκηνοθέτη, ο οποίος έχει υπογράψει σουξέ σαν το «Κλουβί με τις Τρελές», ο «Μεγάλος Ξανθός» και οι κωμικές περιπέτειες των Ζεράρ Ντεπαρντιέ και Πιέρ Ρισάρ «La Chevre» και «Les Fugitifs». Δεν είναι τυχαίο πως συνολικά 8 γαλλόφωνες ταινίες του έχουν μεταγραφεί ως χολιγουντιανά ριμέικ, με διασημότερα τον «Άνθρωπο με το Κόκκινο Παπούτσι», τα «Φιλαράκια» του Μπίλι Γουάιλντερ, τους «Τρεις Φυγάδες» και, φυσικά, το «Δείπνο Ηλιθίων». Βοηθούμενο και από την κινηματογραφική του επιτυχία (πάνω από 9 εκατ. οι Γάλλοι θεατές), το «Δείπνο Ηλιθίων» είναι ένα θεατρικό έργο του 1993 που έχει ανεβεί αμέτρητες φορές στην παγκόσμια σκηνή. ανάμεσα στις ελληνικές εκδοχές του και αυτές με τον Κώστα Σπυρόπουλο και τον Μάρκο Σεφερλή. Πέντε χρόνια μετά την πρεμιέρα του ο ίδιος ο Φρανσίς Βεμπέρ αποφασίζει να το διασκευάσει για τη μεγάλη οθόνη, αφενός διατηρώντας τον περιορισμένο χώρο δράσης και τον εν πολλοίς φαρσικό χαρακτήρα του και αφετέρου ποντάροντας στο καλο-ρυθμισμένο κωμικό τάιμινγκ και στην ερμηνευτική επιδεξιότητα των πρωταγωνιστών. Έτσι ξαναδίνει το ρόλο-κλειδί του Φρανσουά στον (πρόωρα χαμένο) Ζακ Βιγερέ, τον ηθοποιό που τον πρωτοερμήνευσε στη σκηνή, γνωρίζοντας πως με αυτόν τον τρόπο έχει ήδη κάνει το πρώτο αποφασιστικό βήμα προς τα γεμάτα ταμεία.
Ο Φρανσουά είναι ένας κακομοίρης εφοριακός τον οποίο ο Πιέρ, ένας κυνικός και σνομπ εκδότης, προσκαλεί σε ένα «δείπνο ηλιθίων» που διοργανώνει με τους φίλους του κάθε εβδομάδα. Σίγουρος πως το πουλέν του θα αποδειχτεί πρόσωπο της βραδιάς –ηλιθιότερος από κάθε άλλο προσκεκλημένο–, ο Πιέρ ζητά από τον Φρανσουά να περάσει πρώτα από το σπίτι του για να τον τεστάρει. Όταν ο τελευταίος εγκατασταθεί για λίγες ώρες εκεί, θα αποδειχτεί μια αληθινή μηχανή καταστροφής, καθώς αρχίζει να ανακατεύεται –άθελά του– σε κάθε πτυχή της προσωπικής ζωής του οικοδεσπότη.
Με ένα μισοκοιμισμένο βλέμμα, μια πλαδαρή φιγούρα κι ένα ιδανικά αδέξιο στήσιμο, ο βραβευμένος με Σεζάρ Βιγερέ σηκώνει στις πλάτες του μια καταιγιστική αλληλουχία παρεξηγήσεων, η οποία πίσω από την εύκολη φάρσα κρύβει μια μελαγχολική, πικρή αίσθηση. Η μεγαλοαστική κενότητα σαρκάζεται με τακτ, η αστική μοναξιά αποκαλύπτεται διακριτικά, όμως αυτό που κυριαρχεί είναι το γέλιο το οποίο γεννούν οι απανωτές γκάφες του Φρανσουά, που όσο επώδυνες αποδεικνύονται για τον Πιέρ άλλο τόσο διασκεδαστικές μοιάζουν στους θεατές – τουλάχιστον σε όσους γνωρίζουν πως δεν παρακολουθούν τίποτα περισσότερο από ένα καλοστημένο και αστείο κινηματογραφημένο θέατρο.
Γαλλία. 1998. Διάρκεια: 80΄. Διανομή: ROSEBUD.21 / ODEON.
Περισσότερες πληροφορίες
Δείπνο Ηλιθίων
Ένας κυνικός και σνομπ εκδότης προσκαλεί έναν κακομοίρη σε ένα «δείπνο ηλιθίων» που διοργανώνει με τους φίλους του. Όταν ο τελευταίος εγκατασταθεί για λίγες ώρες στο σπίτι του πρώτου, θα αποδειχτεί μια αληθινή μηχανή καταστροφής.
