Ούτε μία, ούτε δύο, ούτε τρεις αλλά οκτώ νέες ταινίες και μία επανέκδοση έχουν προγραμματιστεί για τις 26 Μαρτίου. Καταλαβαίνουμε ότι τα γραφεία διανομής θέλουν να εκμεταλλευτούν την περίοδο πριν από το Πάσχα, όμως ένας τόσο μεγάλος αριθμός ταινιών σημαίνει ότι η έξοδός τους στις αίθουσες θα είναι (για τις περισσότερες από αυτές) συνώνυμη της καρμανιόλας. Γιατί, για παράδειγμα, βγαίνουν δύο ελληνικές ταινίες μαζί («Μην περνάς, ανάβει κόκκινο», «Όλο το βάρος του κόσμου»), που δεν τυγχάνουν μάλιστα ευρείας κριτικής αποδοχής; Ή γιατί ανταγωνίζονται μεταξύ τους το κορεάτικο «Άνοιξη, καλοκαίρι, φθινόπωρο, χειμώνας... και άνοιξη» και το αμερικανικό ανεξάρτητο «Για όλα τα αληθινά κορίτσια», που απευθύνονται στο ίδιο σινεφιλικό κοινό; Μα επειδή όλα γίνονται ασυντόνιστα, την τελευταία στιγμή, χωρίς να λαμβάνεται υπόψη η δυναμική της κάθε εβδομάδας. Κι αν ρωτήσεις τα γραφεία διανομής γιατί δεν μεταθέτουν την ημερομηνία εξόδου της ταινίας τους, η συνήθης απάντηση είναι: «Εγώ δεν φοβάμαι τίποτα, οι άλλοι πρέπει να ανησυχούν»! Καλά λοιπόν, ας αρχίσουμε κι εμείς οι κριτικοί να γράφουμε μόνο για 4-5 ταινίες κάθε φορά, αυτές που πραγματικά γουστάρουμε, και θα δείτε ποιοι τότε θα ανησυχήσουν!
