Ξεκινώντας από τη γενέτειρά του, τον Καναδά, ως βοηθός σχεδιαστή και lay out artist σε παραγωγές κινουμένων σχεδίων, ο 44χρονος Ντιν Ντιμπλουά μετακόμισε στα μέσα της δεκαετίας του ’90 στην Ιρλανδία για να δουλέψει με τον διάσημο καρτουνίστα Ντον Μπλουθ («Η Τοσοδούλα») και γρήγορα βρέθηκε στα στούντιο της Disney, γράφοντας το σενάριο και σκηνοθετώντας το υποψήφιο για Όσκαρ καλύτερου animation «Λίλο & Στιτς». Το πέρασμα του στην Dreamworks συνοδεύτηκε από μια ακόμα οσκαρική υποψηφιότητα για το «Πώς να Εκπαιδεύσετε το Δράκο σας», επιτυχία η οποία έφτασε τα 500 εκατομμύρια δολάρια σε παγκόσμιες εισπράξεις. Το πολυαναμενόμενο σίκουελ της ταινίας έκανε επίσημη πρεμιέρα στο φεστιβάλ Κανών, όπου ο Χρήστος Μήτσης συνάντησε τον Ντιν Ντιμπλουά και μίλησαν για την καινούρια, φαντασμαγορική περιπέτεια του γενναίου Ψάρη και του ιπτάμενου Φαφούτη.
Τι προσθέτει αυτή η συνέχεια στα όσα μάθαμε από την πρώτη ταινία για τους Βίκινγκ, τους δράκους και τον απερίσκεπτο, αλλά θαρραλέο Ψάρη;
Η συγγραφέας Κρεσίντα Κάουελ έχει ήδη γράψει 11 βιβλία με τις περιπέτειες των συγκεκριμένων ηρώων, οι οποίοι έχουν εξελιχθεί πολύ σε σχέση με το πώς ξεκίνησαν. Η δική μας φιλοδοξία περιορίζεται σε μια κινηματογραφική τριλογία, οπότε υπάρχει άφθονο πρώτο υλικό για να στηριχτούμε. Έτσι κι αλλιώς, από την αρχή αντιμετωπίσαμε το όλο σχέδιο ως ενιαίο, αποτελούμενο από τρεις ταινίες-κεφάλαια που ολοκληρώνουν έναν κύκλο. Αυτή η ταινία είναι από τη μια μεριά πιο θεαματική και από την άλλη πιο τολμηρή στον τρόπο που αντιμετωπίζει τις σχέσεις των χαρακτήρων. Υπάρχουν και αισθητικές διαφοροποιήσεις, όπως πιο απαλοί, φυσικοί φωτισμοί και πιο ανοιχτοί χώροι. Το τρίτο μέρος ελπίζω να προχωρήσει ένα βήμα μακρύτερα, καθώς θα είναι περισσότερο συναισθηματικό, αλλά και πιο σκοτεινό, πιο ενήλικο. Είναι κάτι πάνω στο οποίο μας επιτρέπει και το συγκεκριμένο στούντιο παραγωγής να πειραματιστούμε, γιατί η Disney είναι πιο παραδοσιακή στη λογική και στον τρόπο που αντιμετωπίζει κάποια θέματα. Δεν είμαι σίγουρος ότι θα επέτρεπε ας πούμε να χάσει το πόδι του ο Ψάρης, όπως συμβαίνει στο τέλος του πρώτου «…Δράκου».
Αυτή η ταινία είναι σαφώς θεαματικότερη, αλλά λιγότερο αστεία απ’ ότι η πρώτη…
Η αλήθεια είναι πως προτιμώ τις συναισθηματικές ταινίες σε σχέση με τις κωμικές. Ο «Εξωγήινος» για παράδειγμα, ο οποίος ήταν και μια πηγή έμπνευσης για το «Πώς να Εκπαιδεύσετε το Δράκο σας», είναι μια πολύ αγαπημένη μου ταινία. Άλλη έμπνευση, για τη σχέση πατέρα – γιου στο σίκουελ, είναι το «Ματωμένο Διαμάντι» με τους Ντι Κάπριο και Ντζιμόν Χούνσου. Προφανώς, ως σεναριογράφος, δεν έχω σπουδαίο κωμικό ταλέντο. Στο τεχνικό επίπεδο πάντως, η έμπνευση ήταν το «Avatar». Είχαμε μια πολύ εποικοδομητική συνεργασία με τον Τζέιμς Κάμερον, ο οποίος μας έδωσε όχι μόνον τεχνικές, αλλά και σκηνοθετικές συμβουλές.
Η εξέλιξη της κινηματογραφικής τεχνικής πόσο βοηθάει τη δουλειά σας και πόσο επηρεάζει τελικά και το καλλιτεχνικό αποτέλεσμα;
Η πρόοδος όσον αφορά την ψηφιακή τεχνολογία του animation είναι ταχύτατη. Κάθε έξι μήνες βγαίνουν καινούριοι αλγόριθμοι και λογισμικά που εξελίσσουν τις αναπαραστατικές δυνατότητες και λεπτομέρειες οι οποίες πριν τρία χρόνια ήταν ιδιαίτερα προβληματικές, όπως τα μαλλιά των ηρώων, τα σύννεφα ή η κίνηση μέσα στο νερό, τώρα θεωρούνται λυμένα προβλήματα. Στην πορεία διαπιστώνεις ότι οι προκλήσεις πάντα υπάρχουν, ενώ παράλληλα η απαίτηση για αληθοφάνεια μεγαλώνει. Σ’ αυτή την ταινία για παράδειγμα, διαπιστώσαμε πως είναι πολύ δύσκολο να διαχειριστείς το φως που διαπερνά τον πάγο, κάτι που μας πήρε πολύ χρόνο και κόπο για να καταφέρουμε το αποτέλεσμα που θέλαμε. Όλα έχουν να κάνουν τελικά με την αληθοφάνεια κι αυτό δεν είναι κάτι αυστηρά τεχνικό. Όταν η ιστορία που θέλεις να διηγηθείς έχει να κάνει με ένα μαγικό βασίλειο, με πλάσματα που πετάνε και με μάχες μεγάλης κλίμακας, το να γίνουν αυτά όλα πιστευτά είναι θεμελιώδες ζητούμενο. Καλλιτεχνικό ζητούμενο δηλαδή…
Τους πρωταγωνιστικούς φωνητικούς ρόλους της ταινίας κρατούν πρωτοκλασάτοι σταρ (Κέιτ Μπλάνσετ, Τζέραρντ Μπάτλερ, Τζέι Μπαρουσέλ, Αμέρικα Φερέρα, Ντζιμόν Χούνσου). Αυτό δεν συνηθιζόταν πριν δυο τρεις δεκαετίες, οπότε γιατί όλες οι σύγχρονες animation παραγωγές έχουν υιοθετήσει την ίδια πολιτική; Και τη στιγμή μάλιστα που στον υπόλοιπο κόσμο οι φωνές τους θα ντουμπλαριστούν;
Η παρουσία των σταρ σαφώς και βοηθάει την προώθηση ενός φιλμ, αλλά όπως καταλαβαίνετε δεν είναι μόνο αυτός ο λόγος. Δεν διαλέγει κανείς άσχετα celebrities, ας πούμε κάποιον αθλητή ή τηλεπαρουσιαστή ή τον Μπιλ Κλίντον για να παίξει το ρόλο. Οπότε δεν είναι το promotion που καθορίζει τις επιλογές. Το να ντουμπλάρεις έναν καρτούν ήρωα είναι μια δουλειά ερμηνευτή και αυτοί είναι οι κορυφαίοι στο είδος τους. Εμείς είχαμε την τύχη να δεχτούν να συμμετάσχουν όλοι όσοι πλησιάσαμε, θέλω να ελπίζω γιατί εκτίμησαν τη δουλειά μας και την ποιότητα της ταινίας
