Με ιδιαίτερη λάμψη, αλλά αυτή του Φώσκολου, ξεκίνησαν σήμερα το πρωί οι (δημοσιογραφικές) προβολές του 67ου Φεστιβάλ Κανών, καθώς η πολυαναμενόμενη βιογραφία «Grace of Monaco» με την Νικόλ Κίντμαν αποδείχτηκε μια πολύχρωμη σαπουνόφουσκα.
Συνοδευόμενη από πολλές διχογνωμίες και αντιπαραθέσεις πριν ακόμα φτάσει στην ηλιόλουστη Κρουαζέτ, όλοι ήξεραν πως το «Grace of Monaco» του Ολιβιέ Νταάν ήταν μια ταινία φεστιβαλικής έναρξης που θα ξεσήκωνε θύελλα συζητήσεων. Ο Αμερικανός διανομέας της, ο πολύς Χάρβεϊ Γουάινσταϊν της πρώην Miramax, την προόριζε για περσινό φεστιβαλικό ατού, αλλά, δυσαρεστημένος με την «πολιτική» ίντριγκα της ταινίας, ζήτησε μια πιο ρομαντικο-δραματική βερσιόν. Όταν συνάντησε αντιρρήσεις την «ξαπόστειλε» για τον προηγούμενο Μάρτιο και κατόπιν ανέβαλε την πρεμιέρα της στις Η.Π.Α. επ’ αόριστον. Από την άλλη, η πριγκιπική οικογένεια του Μονακό έφριξε με την κάθε άλλο παρά ειδυλλιακή κινηματογραφική εικόνα του γάμου των Ρενιέ (ένας εντελώς ακατάλληλος Τιμ Ροθ) – Γκρέις Κέλι και αποκήρυξε μετά βδελυγμίας την ταινία. Έτσι, μια σκανδαλώδης πρεμιέρα, συνοδευόμενη από την απαστράπτουσα παρουσία της Νικόλ Κίντμαν στο κόκκινο χαλί, ήταν ό,τι καλύτερο μπορούσε να περιμένει για φέτος το πιο χλιδάτο φεστιβάλ του κόσμου.
Οι παπαράτσι θα έχουν δουλειά στη βραδινή επίσημη πρεμιέρα, η Κίντμαν, μεταμορφωμένη στην Νταϊάνα των 60s Γκρέις Κέλι, έχει καλύψει κάθε πιθανό εξώφυλλο, αλλά όταν τα φώτα στη σάλα Ντεμπισί έσβησαν και η διάσημη σταρ του Χόλιγουντ που έγινε διασημότερη πριγκίπισσα ανέλαβε να μας πει τη βασανισμένη ιστορία της, όλα θύμιζαν… «Diana» του Όλιβερ Χίρσμπιλγκερ. Όχι μόνο γιατί οι δυο βασιλικές βιογραφίες αφηγούνται την ίδια ουσιαστικά ιστορία (μια ευαίσθητη γυναίκα γίνεται πρωταγωνίστρια σε ένα ροζ παραμύθι που αποδεικνύεται ένας αναπόδραστος εφιάλτης), αλλά γιατί το κάνουν με τον ίδιο ακριβώς μελοδραματικό, αφελή και μπανάλ τρόπο. Καλύτερα σκηνοθετημένο – από τον Ολιβιέ Νταάν του «Ζωή σαν Τριαντάφυλλο», αλλά και του «Οι Μάγοι της Μπάλας» - και πιο κοσμοπολίτικο, το «Grace of Monaco» είναι στην ουσία πιο εξοργιστικό, γιατί η σαπουνοπερέ προσέγγισή του δεν αφορά μόνο μια ερωτική ιστορία, αλλά και τις διεθνείς πολιτικοοικονομικές σχέσεις και συγκρούσεις.
Γιατί αν δεν το ξέρατε, η πριγκίπισσα Γκρέις ήταν αυτή που το 1962 σταμάτησε τη Γαλλία από το να «καταλάβει» και να σβήσει από το χάρτη το Μονακό (για να πάψει να λειτουργεί ως φορολογικός παράδεισος), επιδεικνύοντας προσόντα μυστικού πράκτορα, επιδέξιου διπλωμάτη, άψογης οικογενειάρχη και υποδειγματικής ηθοποιού! Πολύ λογικά, στο τέλος της προβολής τα γιουχαϊτά ήταν περισσότερα από τα χειροκροτήματα, παρά τις ομολογουμένως φιλότιμες προσπάθειες της Νικόλ Κίντμαν να σώσει τα καταδικασμένα προσχήματα. Η ερμηνευτική της προσπάθεια, τα λαμπερά φορέματά της και τα γραφικά τοπία του πριγκιπάτου είναι άλλωστε τα μόνα στοιχεία της ταινίας που ξεπερνούν το επίπεδο του… απαράδεκτου και μπορούν να εξασφαλίσουν μια αξιοπρεπή καριέρα σ’ αυτή την αφελέστατη τηλε-βιογραφία.
Αύριο έρχεται η ώρα του διαγωνιστικού προγράμματος, το οποίο ξεκινά με το βασισμένο σε μυθιστόρημα του Πολ Όστερ «Τιμπουκτού» του Μαυριτανού Αμπντεραχμάν Σισακό («Bamako») και τη βιογραφία εποχής «Mr. Turner» του Μάικ Λι, αλλά και των τμημάτων «Ένα Κάποιο Βλέμμα» και «Δεκαπενθήμερο των Σκηνοθετών», με πληθώρα προβολών.
