Παράλληλα με τη μάχη των Θερμοπυλών, ο γιγαντιαίος περσικός στόλος, υπό τις διαταγές της αδίστακτης ναυάρχου Αρτεμισίας, συγκρούεται στα στενά της βόρειας Εύβοιας με τον ελληνικό, τον οποίο διοικεί ο ήρωας της μάχης του Μαραθώνα Θεμιστοκλής. Ελαφρύτερου –έως και… παρωδιακού– ύφους, αλλά εξίσου πολεμοχαρής και αιματολάγνα συνέχεια των «300», από την οποία απουσιάζει σαφώς η σκηνοθετική υπογραφή του Ζακ Σνάιντερ.
Αν και οι «300» αποδείχτηκαν γιγαντιαία εμπορική επιτυχία και μια κόμικς σινε-περιπέτεια αναφοράς, παραδόξως πώς η Warner Bros χρειάστηκε επτά ολόκληρα χρόνια για να επιστρέψει στα ένδοξα εδάφη των μηδικών πολέμων, κάτι που μπορεί να μην αφήσει ανεπηρέαστη την εισπρακτική καριέρα του πολυαναμενόμενου σίκουελ. Κι αυτό γιατί πολλοί ήρωες με χλαμύδα, σανδάλια και φωτοσοπαρισμένους κοιλιακούς μεσολάβησαν από τη θυσία του βασιλιά Λεωνίδα στις Hot Gates ως τη ναυμαχία του Αρτεμισίου και η θεαματική σκηνοθετική έμπνευση του Ζακ Σνάιντερ (τα layouts του Φρανκ Μίλερ να ’ναι καλά), άτσαλα κοπιαρισμένη από κάθε λογής μιμητές, δεν εντυπωσιάζει πια όπως την πρώτη φορά. Ακόμα χειρότερα, ο ίδιος έχει κρατήσει εδώ το ρόλο σεναριογράφου και παραγωγού, αφήνοντας στη θέση του πίσω από την κάμερα τον σκηνοθέτη διαφημιστικών Νόαμ Μούρο, ο οποίος απλώς τον αντιγράφει χωρίς την παραμικρή έμπνευση.
Έτσι, το όλο εγχείρημα θυμίζει ξαναζεσταμένη σούπα με λίγο περισσότερο αλάτι και πιπέρι, που στην περίπτωσή μας συνίστανται σε μερικές ελάχιστα διακριτικές νότες παρωδιακού χιούμορ. Η αρχή της συνέχειας των «300» βρίσκεται στο graphic novel του Φρανκ Μίλερ «Xerxes», το οποίο ανακοινώθηκε από το 2008, αλλά παραμένει ανέκδοτο. Το σενάριο της «Ανόδου της Αυτοκρατορίας», παρ’ όλα αυτά, στηρίζεται σε αυτό και παρακολουθεί τα γεγονότα πριν, ταυτόχρονα και αμέσως μετά από τη μάχη των Θερμοπυλών. Έτσι, μαθαίνουμε ότι ο Θεμιστοκλής πλήγωσε θανάσιμα τον Δαρείο στη μάχη του Μαραθώνα(!), ότι η κακιασμένη όσο δεν πάει πολέμαρχος Αρτεμισία έσπρωξε τον νεαρό Ξέρξη να εκδικηθεί τους Έλληνες και ότι, την ώρα που ο τελευταίος τα έβρισκε σκούρα στην ξηρά από τους Σπαρτιάτες του Λεωνίδα, εκείνη, ως δεινή ναύαρχος, οδηγούσε τον πολυάριθμο περσικό στόλο στα στενά της βόρειας Εύβοιας και σε σύγκρουση με τον υποδεέστερο ελληνικό, επικεφαλής του οποίου ήταν ο ατρόμητος και πολυμήχανος Θεμιστοκλής.
Κατά τα απαράβατα χολιγουντιανά ήθη η ναυμαχία του Αρτεμισίου, αλλά και εκείνη της Σαλαμίνας που ακολουθεί, είναι απλώς υπόθεση δύο ηρώων –ενός πολύ πολύ καλού και μιας πολύ, μα πολύ κακιάς–, οι οποίοι ξεπαστρεύουν με το… σπαθί τους το μισό τουλάχιστον αντίπαλο στράτευμα. Η μεταξύ τους ερωτική σκηνή ξεσηκώνει, εσκεμμένα, θύελλα γέλιου στην αίθουσα και απ’ αυτή την άποψη το όλο θέαμα φαντάζει λιγότερο… χρυσαυγίτικο από εκείνο της πρώτης ταινίας, η οποία έπαιρνε τον εαυτό της απόλυτα στα σοβαρά. Κι εδώ βέβαια οι ρατσιστικές αναφορές περισσεύουν (υπάρχουν μέχρι και Πέρσες βομβιστές αυτοκτονίας), η βία ξεχειλίζει από γραφικότητα και τα πάντα εξυμνούν μια ασυγκράτητη μιλιταριστική αφέλεια, με σαφώς περισσότερο χιουμοριστικό, αλλά και φανερά λιγότερο εντυπωσιακό και πρωτότυπο τρόπο από εκείνον του Σνάιντερ.
ΗΠΑ. 2014. Διάρκεια: 102΄. Διανομή: VILLAGE FILMS.
Περισσότερες πληροφορίες
300: Η Άνοδος της Αυτοκρατορίας
Ενώ ο γιγαντιαίος στρατός του Ξέρξη βρίσκει στο δρόμο του προς την Αθήνα τους 300 του Λεωνίδα, ο περσικός στόλος, υπό τις διαταγές της αδίστακτης ναυάρχου Αρτεμισίας, συγκρούεται στα στενά του Αρτεμισίου με τον ελληνικό, τον οποίο διοικεί ο ήρωας της μάχης του Μαραθώνα Θεμιστοκλής.
