Η διετία 2011-2012 αποδείχτηκε μαγική για το γαλλικό σινεμά, το οποίο έσπασε ρεκόρ εισπράξεων, κέρδισε Όσκαρ και θριάμβευσε στα φεστιβάλ. Έπειτα από μια σεζόν αναδίπλωσης ετοιμάζει τώρα την αντεπίθεσή του ως αιχμή του δόρατος ολόκληρης της ευρωπαϊκής κινηματογραφίας.
Ε ίναι εντυπωσιακό να ακούς πως οι νοτιοκορεάτικες ταινίες ξεπέρασαν φέτος στη χώρα τους (σε πληθυσμό 50 εκατομμυρίων κατοίκων) τα 120 εκατομμύρια εισιτήρια και θλιβερό να σκέφτεσαι πως το σύνολο των Ελλήνων θεατών σε όλες τις ταινίες δεν έφτασε ούτε τα 9 εκατομμύρια το 2013. Και δεν είναι μόνο η Νότια Κορέα, καθώς οι περισσότερες εθνικές αγορές του πλανήτη βλέπουν τα τελευταία χρόνια τα εισιτήριά τους να κινούνται σε σταθεροποιητικά επίπεδα ή να αυξάνονται.
Μία από τις πλέον κινηματογραφόφιλες χώρες παγκοσμίως, για παράδειγμα, η Γαλλία, απολαμβάνει μια περίοδο κινηματογραφικής άνοιξης, με τις χρονιές 2011 και 2012 να σπάνε διαδοχικά ρεκόρ. Το 2011 οι Γάλλοι ανέβασαν την ετήσια προσέλευσή τους στις σκοτεινές αίθουσες στα 217 εκατομμύρια, το υψηλότερο νούμερο από το 1966, ενώ την επόμενη χρονιά οι γαλλικές ταινίες έκοψαν 144 εκατομμύρια εισιτήρια παγκοσμίως, διπλάσια από αυτά του 2010! «“Άθικτους” και “The Artist” όμως δεν έχουμε κάθε μέρα και γι’ αυτό πρέπει να ασκήσουμε μια πολιτική σε βάθος χρόνου», μου λέει η Ιζαμπέλ Τζιορντανό, η δημοσιογράφος που ανέλαβε τον Απρίλιο τη διεύθυνση της Unifrance.
Πρόκειται για τον οργανισμό που προωθεί τις γαλλικές παραγωγές ανά τον κόσμο και κάθε αρχή του χρόνου διοργανώνει το Ραντεβού με το Γαλλικό Σινεμά στο Παρίσι, ένα μίνι φεστιβάλ όπου 400 διανομείς και 150 δημοσιογράφοι βλέπουν ταινίες, κλείνουν επαγγελματικά ραντεβού και συναντούν πάνω από 170 σκηνοθέτες και ηθοποιούς για συνεντεύξεις. Ήταν η τρίτη φορά που το παρακολούθησα, απολαμβάνοντας την οργανωμένη δουλειά που γίνεται από την πλευρά της γαλλικής κινηματογραφίας, η οποία έχει συνειδητοποιήσει εδώ και χρόνια πως το σινεμά είναι τέχνη, είναι όμως και βιομηχανία. Μια ταινία λοιπόν δεν αρχίζει, ούτε τελειώνει στην αίθουσα, αλλά περνάει από το μάρκετινγκ, τα φεστιβάλ, τη δημοσιότητα, τα βραβεία…
«Τα αποτελέσματα του 2013 υπολείπονται, όπως άλλωστε αναμενόταν, των τελευταίων δύο χρόνων», συνεχίζει η Τζιορντανό, βλέποντας τον αριθμό των Γάλλων θεατών να κατεβαίνει τη σεζόν που τελείωσε στα 193 εκατομμύρια και τον αριθμό των εισιτηρίων των γαλλικών ταινιών εκτός έδρας να πέφτει από τα 144 στα 50 εκατομμύρια. «Τα νούμερα είναι η μία όψη του νομίσματος. Δείχνουν πως οι επιδόσεις μας επιστρέφουν στο μέσο όρο αυτών της δεκαετίας του 2000.
Υπάρχουν όμως η όλο και μεγαλύτερη παρουσία μας στα φεστιβάλ, καλλιτεχνικές επιτυχίες όπως η “Αγάπη” και η “Ζωή της Αντέλ”, η διείσδυσή μας σε νέες ψηφιακές πλατφόρμες και στο VOD (Video on Demand) αλλά και σε αναδυόμενες κινηματογραφικά αγορές όπως η Κίνα. Επίσης φέτος στηρίζουμε πολλά στο “Η Πεντάμορφη και το Τέρας” με τους Βενσάν Κασέλ και Λεά Σεϊντού, όπως και στη νέα ταινία των Νακάς και Τολεντανό (“Οι Άθικτοι”)». Η Γαλλία παραμένει αυτήν τη στιγμή η δεύτερη χώρα-εξαγωγέας παγκοσμίως σε οπτικοακουστικό προϊόν, πίσω από τις ΗΠΑ, με 480 ταινίες της να προβάλλονται στις διεθνείς οθόνες το 2013 και να τζιράρουν 350 εκατομμύρια ευρώ. «Το μυστικό είναι η ποικιλία του προϊόντος, το οποίο δεν περιορίζεται στο σινεμά του δημιουργού», προσθέτει η διευθύντρια της Unifrance, «αλλά περιλαμβάνει λαϊκές κωμωδίες, περιπέτειες, animations και ντοκιμαντέρ. Μεγάλες επιτυχίες μας στο γαλλικό box office ήταν οι κωμωδίες “Les Profs”, “Εγώ, ο Εαυτός μου και η Μαμά”, “Τα Παλιόπαιδα” αλλά και το οικογενειακό “Μπελ και Σεμπαστιάν, Δυο Αχώριστοι Φίλοι”, με την αγγλόφωνη περιπέτεια “Επικίνδυνη Οικογένεια” να αποδεικνύεται το μεγαλύτερο διεθνές σουξέ.
Γιατί, χωρίς να υποβαθμίζουμε τη γλώσσα και την κουλτούρα μας, δεν φοβόμαστε να παράγουμε αγγλόφωνες ή γερμανόφωνες ταινίες». Με αυτήν την άποψη συμφώνησαν και οι Πατρίς Λεκόντ και Ζαν-Πιέρ Ζενέ, οι οποίοι βρέθηκαν στο Παρίσι για να προωθήσουν τις τελευταίες αγγλόφωνες ταινίες τους «A Promise» και «The Young and Prodigious T.S. Spivet» αντίστοιχα, όπως και ο Σεντρίκ Κλαπίς του «Casse-tete Chinois» και ο Φρανσουά Κλιζέ, πρωταγωνιστής της θαλασσινής περιπέτειας «En Solitaire», τους οποίους ρωτήσαμε σχετικά. «Άλλο ένα ατού της πολιτικής μας», ολοκληρώνει η Τζιορντανό, «είναι πως όλη η γαλλική κινηματογραφία είναι ενωμένη και αποφασισμένη να δουλέψει προς αυτόν το σκοπό. Είναι εντυπωσιακό να δείτε πόσο βαθιά αντιληπτό έχει γίνει αυτό από τους δημιουργούς και πόσο κοπιάζουν όλοι –από τον Λικ Μπεσόν μέχρι τον Μίκαελ Χάνεκε– να προωθήσουν με κάθε τρόπο τη δουλειά τους. Τίποτα δεν έρχεται τυχαία…»
