Η Χρυσούλα Διαβάτη δίνει, στο ρόλο της στρυφνής ηλικιωμένης, μια ερμηνεία που αναδίνει τη μυρωδιά του παλιού καλού θεάτρου, έχοντας ως άξια παρτενέρ τη Θάλεια Ματίκα, σε ένα τρυφερό έργο για τις ανθρώπινες σχέσεις και μια στρωτή αλλά και ατμοσφαιρική παράσταση.
«Mόνο οι βλακείες μάς κρατούν στη ζωή», δηλώνει εμφαντικά η Χρυσούλα Διαβάτη ερμηνεύοντας τη στρυφνή ηλικιωμένη που λατρεύει τη συλλογή της από παιδικά κόμικς και αναζητά εναγωνίως το τεύχος που της λείπει, «πεθαίνει» να ακούει Σινάτρα –και δη το «Something Stupid»–, ζει μόνη με τις παιδικές αναμνήσεις της σε ένα διαμέρισμα που ρημάζει και ονειρεύεται να ταξιδέψει στο Παρίσι.
Η κατ’ ουσίαν άφαντη κόρη της της στέλνει μια γυναίκα για να της καθαρίζει το σπίτι και να τη φροντίζει. Η γυναίκα αυτή, νεότερη κι επίσης μοναχική, αποδεικνύεται εξίσου «σκληρό καρύδι» με την ηλικιωμένη. Κι ενώ οι πρώτες τους συναντήσεις στιγματίζονται από κόντρες και καβγάδες («μάγισσα» και «ηλίθια» αποκαλούν η μία την άλλη), τελικά μοιράζονται τα μυστικά, τα οικογενειακά τραύματα, την απελπισία και την απογοήτευσή τους. Καταλήγουν, λοιπόν, σε μια απρόσμενη «συμφωνία κυριών»: να αυτοκτονήσουν παρέα.
Tο «Δύο γυναίκες χορεύουν» ακολουθεί το δραματουργικό πατρόν πολλών αντίστοιχων δραματικών κομεντί. Γραμμένο το 2008 από τον Καταλανό βραβευμένο συγγραφέα και σεναριογράφο σειρών της ισπανικής τηλεόρασης Ζουζέπ Μαρία Μπενέτ Ζουρνέτ, προτού φτάσει στο απροσδόκητο φινάλε, εξελίσσεται γραμμικά και αναμενόμενα, με σαρκασμό ανάμεικτο με δραματικότητα αλλά και πολλά χάσματα στην ανάπτυξη καθώς και μη επαρκώς δικαιολογημένες παλινωδίες στους χαρακτήρες.
Το ίδιο το φινάλε εγείρει ερωτήματα ηθικής και δεοντολογίας, τα οποία δεν ερευνώνται επαρκώς – μιλάμε εξάλλου για ένα έργο που δεν μπήγει ποτέ το μαχαίρι στο κόκαλο, παρά θίγει εν συντομία και με κάποια εντυπωσιοθηρία σοβαρά υπαρξιακά ζητήματα. Η υπόθεση θυμίζει εκείνη του «Κάθε Πέμπτη κύριε Γκρην»: κι εκεί ένας νεαρός άντρας υποχρεώνεται να επισκέπτεται έναν δύστροπο ηλικιωμένο με τον οποίο τελικά δένονται βαθιά.
Ίσως λοιπόν δεν είναι τυχαίο που ο συμπρωταγωνιστής του Γιώργου Μιχαλακόπουλου στον «Κύριο Γκρην», ο Τάσος Ιορδανίδης, είναι εκείνος που επέλεξε να ανεβάσει το «Δύο γυναίκες χορεύουν» με τις Χρυσούλα Διαβάτη και Θάλεια Ματίκα. Η σκηνοθεσία του, στρωτή κι εύρυθμη, ατμοσφαιρική (χάρη και στους φωτισμούς του Μπάμπη Αρώνη), έχει συνταιριάξει με τη «θερμοκρασία» του έργου. Το ντουέτο των δύο ερμηνευτριών έχει πολλές ενδιαφέρουσες στιγμές – ειδικά η τελική σκηνή του χορού μπορεί ακόμη και να συγκινήσει.
Απόλυτα οργανική είναι η Χρυσούλα Διαβάτη, η οποία αποδεικνύει πως όταν της δίνονται ρόλοι που της ταιριάζουν, καταθέτει ερμηνείες που αναδίνουν τη μυρωδιά του παλιού καλού θεάτρου. Η Θάλεια Ματίκα αποδεικνύεται αντάξια παρτενέρ: στιβαρή και μετρημένη, εντυπωσιάζει στη σκηνή που αποκαλύπτει το προσωπικό της δράμα, αλλά πρέπει να προσέξει τα –δίχως ενέργεια–χέρια της.
Ημερομηνία πρώτης δημοσίευσης: 30/1/2014
Περισσότερες πληροφορίες
Δύο γυναίκες χορεύουν
Μια ηλικιωμένη γυναίκα και μια νεαρή αποφασίζουν να «χορέψουν» όχι στο ρυθμό που τους υπαγορεύει ο περίγυρός τους, αλλά στο ρυθμό που επιλέγουν οι ίδιες, σε ένα έργο-ύμνος για τη ζωή και την αγάπη
