Μια μουσικοθεατρική παράσταση με χαρακτηριστικό την ομαδική δημιουργικότητα, επικεντρωμένη στην ουσία μέσα από κείμενα επίκαιρα και τραγούδια πάντα νέα. Η Σπείρα Σπείρα και ο Σταμάτης Κραουνάκης, που εμφανίζεται στο δεύτερο (πιο μουσικό) μέρος, μας προσφέρουν μια ωραία και αληθινή μορφή κάθαρσης που κοντράρει με τα συνηθισμένα και προφανή διατηρώντας τη λαϊκή της αμεσότητα..
Οτιδήποτε απασχολεί τον Σταμάτη Κραουνάκη, από το γράψιμο μιας απλής μελωδίας μέχρι τη δόμηση και το στήσιμο μιας ολοκληρωμένης παράστασης, περιέχει εγγενώς το στοιχείο της θεατρικότητας. Αυτό είναι η ιδιαιτερότητά του – ίσως και η μοναδικότητά του. Έχει το δικό του τρόπο να διαβάζει και να ερμηνεύει την «κοινότητα» και, φυσικά, τα τελευταία (πολλά) χρόνια δουλεύει μέσα στη δική του μικρή κοινότητα. Πάντα ο Σταμάτης ήταν «της παρέας» και αυτό ήταν κάτι που τον χαρακτήριζε, όμως με τη Σπείρα Σπείρα είναι, κυριολεκτικά, στο σπίτι του.
Και μέσω αυτής της ομάδας μάς δίνει τον καλύτερό του εαυτό πάνω στη σκηνή... Η φετινή παρουσία του Κραουνάκη και της Σπείρας στο Ίδρυμα «Μιχάλης Κακογιάννης» δεν αποτελεί εξαίρεση. Από την πρώτη ως την τελευταία στιγμή κινείται επί της ουσίας – καμία νότα και καμία φράση δεν πάνε χαμένες ούτε πέφτουν στο κενό. Αν από τη σύγχρονη τέχνη επιζητούμε έναν κοινωνικό σχολιασμό, στην παράσταση «Όταν έχω εσένα» τον έχουμε. Όχι με εύκολο επιθεωρησιακό τρόπο, αλλά σε βαθύ, στοχαστικό, χιουμοριστικό, sophisticated και –πάνω απ’ όλα– ευαίσθητο, ερωτικό και ανθρώπινο format. Το γέλιο και η χαρά βγαίνουν αβίαστα, όμως το μυαλό λειτουργεί παράλληλα με το συναίσθημα και το (εμφανώς) κωμικό είναι φορές που μπορεί να ακουστεί τραγικό.
Μια σειρά από θεατρικά κείμενα, γραμμένα παρεΐστικα από τον Δημήτρη Μανιάτη, τον Φώτη Μιχαλόπουλο και τον ίδιο τον Σταμάτη Κραουνάκη, απαρτίζει το πρώτο μέρος της παράστασης και περνά ερμηνευτικά μέσα από όλα τα παιδιά της Σπείρας, με τέτοιον τρόπο που, βαθμιαία, κλιμακώνεται το δράμα χρησιμοποιώντας όλα τα πατροπαράδοτα στοιχεία της κωμωδίας και εμβόλιμα τραγούδια (γραμμένα ως επί το πλείστον από τον Σταμάτη).
Το δεύτερο μέρος είναι «καθαρά» τραγουδιστικό – όχι όμως σε ασυνέχεια με ό,τι προηγήθηκε. Αντίθετα, είναι η θεατρικότητα του πρώτου μέρους που μας οδηγεί με φυσικότητα και άνεση στον (πολυαναμενόμενο) μουσικό κόσμο του Σταμάτη Κραουνάκη, που έχει τη δική του ταυτότητα και αξία στην εξελικτική πορεία της σύγχρονης τραγουδοποιητικής μας τέχνης (μιλάμε για τριάντα plus χρόνια, για όσους δεν το συνειδητοποιούν).
Και οι «επιτυχίες» του Κραουνάκη εξακολουθούν να περιγράφουν το «τώρα», με σύσσωμο το θίασο επί σκηνής και τον ίδιο να τα δίνει όλα – μαζί με τους φίλους του (μουσικούς, τραγουδιστές, ηθοποιούς, κοινό κ.ο.κ.). Δεν θέλω να κάνω συγκρίσεις, όμως ο Σταμάτης Κραουνάκης και η παρέα του με το «Όταν έχω εσένα» μας οδηγούν σε μια θεραπευτική κάθαρση γιατί ακριβώς με το παίξιμο και την ουσία της θεατρικής τους πράξης δίνουν ένα πιο ξεκάθαρο νόημα στην (μόνη) αλήθεια που εκφράζεται από τη φράση «όταν έχω εσένα».
Περισσότερες πληροφορίες
Όταν έχω εσένα
Στο πρώτο μέρος σκιαγραφείται η σύγχρονη Ελλάδα μέσα από δέκα μικρούς μονολόγους και στο δεύτερο ο Στ. Κραουνάκης ερμηνεύει αγαπημένα τραγούδια του
