Μια ελληνική παραγωγή που εμπιστεύεται σε δύο κοριτσάκια τον πρωταγωνιστικό ρόλο και καταφέρνει το πολυπόθητο για το είδος που υπηρετεί το έργο: να ευχαριστηθούν οι μικροί σε ηλικία θεατές και να μη βαρεθούν οι μεγάλοι.
Mπορούν τα όνειρα να γίνουν πραγματικότητα; Η ορφανή, αλλά εξαιρετικά προικισμένη Άνι το καταφέρνει. Το οικονομικό κραχ της Γουόλ Στριτ το1929 βρίσκει την Άνι σε ένα ορφανοτροφείο στη Νέα Υόρκη. Η ζωή στη σκιά της καταπιεστικής διευθύντριας κ. Χάνιγκαν δεν είναι εύκολη και γι’ αυτόν το λόγο η τολμηρή κοκκινομάλλα δραπετεύει για να βρει τους γονείς της.
Περιπλανιέται στην πόλη, βρίσκει θαλπωρή σε έναν οικισμό αστέγων και η ζωή της παίρνει άλλη τροπή όταν της δίνεται η ευκαιρία να κάνει Χριστούγεννα στο σπίτι ενός δισεκατομμυριούχου... Έξοχα συγκροτημένη αισθητικά και ρυθμολογικά, η παράσταση απευθύνεται πρωτίστως σε ρομαντικούς, «ανοιχτούς» στο μιούζικαλ θεατές και οπωσδήποτε σε παιδιά. Η ιδανική παράσταση δηλαδή για μια οικογενειακή θεατρική έξοδο. Με δεδομένη την έλλειψη παράδοσης της χώρας μας στο είδος του μιούζικαλ, θα έλεγα ότι η συγκεκριμένη παραγωγή ανεβάζει πολύ τον πήχη και αυτό δεν αφορά τόσο τα σκηνικά της Λίας Ασβεστά και τα κοστούμια της Παναγιώτας Κοκκορού –που σίγουρα συμβάλλουν στη δημιουργία ατμόσφαιρας– όσο με την παρουσία των μικρών ηθοποιών που δοκιμάζονται σε ένα τόσο απαιτητικό θέαμα.
Όλοι οι παιδικοί ρόλοι παίζονται εκ περιτροπής από μικρά σε ηλικία κορίτσια. Είδα την παράσταση με την καλλίφωνη Άννα-Μαρία Κόρνια στο ρόλο της Άνι. Τόσο οι πιτσιρίκες που την πλαισίωναν όσο και η ίδια στέκονται σε ένα καλό επίπεδο, με μπριόζες και κάποτε ευφυώς κωμικές ερμηνευτικές στιγμές. Το ίδιο συμβαίνει και με τους υπόλοιπους ηθοποιούς. Το θεατρικό ζεύγος Αργύρης Αγγέλου (Ρούτσερ) και Ιωάννα Πηλιχού (Λίλι) αντιμετωπίζουν τους ρόλους και τη μεταξύ τους σχέση με δημιουργικότητα κι επιβεβαιώνουν το ταλέντο τους στο τραγούδι –πατώντας στη μελωδικά αφηγηματική ενορχήστρωση του Γιάννη Αντωνόπουλου– και στο χορό – αποδίδοντας τις δυναμικές χορογραφίες της Άννας Αθανασιάδη.
Η Άννα Παναγιωτοπούλου (μις Χάνιγκαν), η οποία μοιράζεται εκ περιτροπής το ρόλο με τη Μίρκα Παπακωνσταντίνου, μοιάζει να τον φοβήθηκε, αντίθετα η Κατερίνα Παπαουτσάκη (Γκρέις) μπήκε στο δικό της πιο δυναμικά και με περισσότερη αφοσίωση. Η καλή χημεία της Κατερίνας Παπουτσάκη με τον Μιχάλη Χατζηγιάννη (Γουόρμπακς) πριμοδοτεί την παρουσία του γνωστού τραγουδοποιού ως ηθοποιού στη σκηνή. Και μπορεί εκείνος να μην απογειώνει ερμηνευτικά το ρόλο, είναι όμως αποφασισμένος για το ήθος που θέλει να του προσδώσει. Τον διαχειρίζεται σεμνά, ελέγχοντας τα εκφραστικά του μέσα, και καταφέρνει να κάνει την κάπως αμήχανη κίνηση των χεριών μέρος του χαρακτήρα του ήρωά του.
Το έργο εμφορείται από ήθη και συμπεριφορές, κοινωνικές σκέψεις και ανθρωποκεντρικές διαπιστώσεις της γενιάς του ’30: μέχρι και ο πρόεδρος Ρούσβελτ εμφανίζεται στη σκηνή. Και η παράσταση, χωρίς να είναι μελό, καταφέρνει να δώσει μια απλή αίσθηση για το θρυμματισμένο ψυχισμό που συνεπάγεται η οικονομική εξαθλίωση. Ίσως θα έπρεπε να υπογραμμίζει αυτήν την πτυχή λίγο πιο ουσιαστικά... Το σίγουρο, πάντως, είναι ότι ποντάρει στην αισιοδοξία και προτείνει το παραμύθι και το όνειρο ως αντίδοτα σε κάθε δυσκολία.
ΘΕΑΤΡΟΝ ΚΕΝΤΡΟΥ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥ ΕΛΛΗΝΙΚΟΣ ΚΟΣΜΟΣ
Πειραιώς 254, Ταύρος, 2122540300. Διάρκεια: 120΄.
Περισσότερες πληροφορίες
Annie
Στη Νέα Υόρκη του ’30 η γραμματέας ενός δισεκατομμυριούχου επιλέγει την ορφανή Άνι για να φιλοξενηθεί στην έπαυλη του εργοδότη της. Μπορεί η νέα ζωή της μικρής να είναι παραμυθένια, όμως η ευτυχία της θα κινδυνεύσει προς στιγμήν
